Έμεινα να συλλογίζομαι την απλότητα μιας φράσης που γράφτηκε για
κάποιους κορμούς δέντρων που μοιάζουν σαν καμένοι, σαν χορεύτριες, σαν χορός σε
αρχαίο δράμα και ξεχασμένοι στο δικό τους κόσμο κι από κάτω ένα «υπέροχο μπλε»!
Ξαφνικά η φωτογραφία πήρε μιαν άλλη διάσταση και χρωμάτισε το πρωινό μου… Η
φαντασία είναι κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα, κάτι σαν μια πρέζα ζάχαρη πάνω
σ’ ένα τσουρέκι που είναι και για να το διακοσμήσει αλλά και για να το γλυκάνει
ακόμα περισσότερο.
- «Είναι ό,τι θέλει να δει κανείς… Να ’ναι και όνειρο!»
Προσέξτε: ό,τι ταιριάζει στο γούστο μου, στην αισθητική
μου… Καλό είναι κάπου-κάπου να παραμερίζουμε το πρακτικό πνεύμα και να
αιθεροβατούμε. Μεγάλη υπόθεση να νιώσει κανείς ότι είναι κύμα της θάλασσας ή μια
φευγαλέα ανατριχίλα στην απεραντοσύνη. Φοβάμαι πως τίποτα δεν είναι
μεταβιβάσιμο και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί κανείς ν’ αντιδράσει το ίδιο μ’ εμένα
στην περιγραφή, λόγου χάρη, ενός τοπίου, ή
στις λέξεις που εμπρεσιονιστικά ( άμεση εντύπωση: impression) πέφτουν στον ψυχρό χώρο
του διαδικτύου αλλά που καταγράφουν εσωτερικούς κραδασμούς!
No comments:
Post a Comment