Αλλη μια μέρα... δική μας!!!

Άλλη μια μέρα δική μας!! Είναι όμως δική μας ή θα μας την κλέψουν μαύρες σκέψεις, η ραδιοτηλεοπτική σαχλαμάρα που κρατά δέσμια όλες τις αισθήσεις και οι πολιτικές και παραπολιτικές παντός είδους εκδηλώσεις;; Έρχονται στιγμές στη ζωή μας που γύρω μας η μοναξιά είναι τρομαχτική και ψάχνεις απελπισμένα να στραφείς κάπου, να γυρέψεις ένα στήριγμα... Και μην προτρέξει κανείς να πει ότι είναι εύκολο να το βρούμε αυτό το στήριγμα. Αλλά και τη ζάλη του κενού δεν την νιώθει ο πολύς κόσμος.

Και δεν την νιώθει διότι μπορεί να σκέφτεται πιο γήινα και ν' αντιμετωπίζει ρεαλιστικά τα ζητήματα της ζωής. Ίσως έτσι να είναι καλύτερα. Αλλά εγώ σκέφτομαι ότι στην ζοφερή μας καθημερινότητα πλέον είναι αρκετή μια ζεστή ανάσα, η λάμψη μιας ματιάς, ένα χαμόγελο, δυο γλυκές κουβέντες, το μύρο ενός κόρφου... Δηλαδή, παντού υπάρχει όγκος, βάρος, χρώμα, χαρακτηριστικά κι αυτό που μένει είναι ν' απλώσουμε το χέρι για ν' αγγίξουμε ό,τι μπορεί να ζωντανέψει το μυαλό και τις αισθήσεις...

Ξημερώνει. Η κίνηση στη λεωφόρο δυναμώνει. Ένα ελαφρύ νοτισμένο αεράκι μπερδεύεται στα δέντρα της γειτονιάς και οι λιγοστοί διαβάτες βιαστικοί βαδίζουν σταθερά, λες και δεν θέλουν να χαλάσουν την ηρεμία του πρωινού. Κι αναρωτιέσαι αν πέρασαν μια ήσυχη νύχτα, αν τους έλειψε ή όχι η στοργή ή ένα χάδι, αν ξύπνησαν χαρούμενοι ή λυπημένοι, αν θα βγάλουν σήμερα το ψωμί τους, αν το βράδυ θα επιστρέψουν στο σπίτι τους με χέρια γεμάτα ή αδειανά και σαν κλαδιά ξερά...

Ξημερώνει. Άλλη μια μέρα δική μας. Να μην τη χαρίσουμε σε κανέναν, παρά μονάχα εκεί που θέλει η καρδιά μας. Κουράστηκα με τον πολιτικό ρεαλισμό, με τους ψυχρούς υπολογισμούς, με την εξυπηρέτηση καθαρά πρακτικών συμφερόντων και αναγκών... Υπάρχουν, ωστόσο, οι ιδεολογικές δεσμεύσεις, τα ηθικά κριτήρια, ο συναισθηματικός παράγοντας. Πιστεύω ότι οι λαοί [και ο δικός μας λαός φυσικά..] έχουν έντονη συναισθηματική ζωή, ιδεολογικό κόσμο, ηθικές απαιτήσεις κι έτσι μετράνε τα πάντα - αλλά όχι πάντοτε.

Ξημερώνει, αλλά μερικές φορές δεν θέλουμε να ξημερώσει για να μη δούμε εικόνες που θα μας τρομάξουν κι αποζητούμε την ασφάλεια του σκοταδιού, της σκιάς, προσμένοντας κάποια στιγμή που θ' ανατείλει ο ήλιος και θα μας ζεστάνει, θα τονώσει τα κουρασμένα μέλη μας, θα μας δώσει περισσότερη πνοή και θάρρος να δούμε κατάματα τον κόσμο με όλες του τις ατέλειες αλλά και μ' όλη του την ομορφιά.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!