- ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Είχα διαβάσει κάποτε μια ωραιότατη αποστροφή του Ουμπέρτο
Εκο για τα βιβλία που έλεγε ότι είναι «οι γέροι μας» κι αυτό πρέπει να το
μάθουμε και στους νέους που εμπιστεύονται πλέον τον ηλεκτρονικό υπολογιστή!
Προσοχή: Δεν θέλω τώρα να κατηγορήσω το διαδίκτυο. Κάθε άλλο. Χωρίς αυτό δεν
μπορούμε πλέον. Αλλά επειδή η τεχνολογία έχει κάνει τεράστια άλματα και
καθημερινά πολλά έργα προσφέρονται στην ηλεκτρονική πλακέτα (ή δεν ξέρω κι εγώ
πώς αλλιώς την λένε), θέλω να πω ότι εγώ είμαι από εκείνους που είμαι βαθύτατα
προσκολλημένος στα ΒΙΒΛΙΑ, που είναι οι γέροι μας κι όπως τους παππούδες και τις
γιαγιάδες μας τους έχουμε ανάγκη για να υπάρχει και μια ισορροπία στην
οικογένεια, έτσι και τα βιβλία…
Κι όσοι από μας χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή είτε για να
γράφουμε είτε για να επικοινωνούμε με τους φίλους κ.λπ., δεν μπορούμε να αγνοήσουμε
το γεγονός ότι θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια μαζί με τα παιδικά χρόνια του
Προυστ, περάσαμε τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη και ταξιδέψαμε μαζί του, αφομοιώσαμε
κάτι από τη σοφία του Σόλωνα, ανατριχιάσαμε κάποιες νύχτες που φυσούσε
άγρια στην Αγία Ελένη κι επαναλαμβάνουμε
στον εαυτό μας, μαζί με το παραμύθι που μας είπε η γιαγιά, κι εκείνο που είχε
αφηγηθεί η Σεχραζάτ… Αλλά και αργότερα όταν χανόμασταν στις σελίδες του
Καζαντζάκη και του Ουγκό, του Λουντέμη και του Ντοστογιέφσκι, του Στάινμπεκ και του Χεμινγουέι…
- Ο Έκο μας λέει στη γλώσσα της εποχής μας: Το βιβλίο είναι μιας ασφάλεια ζωής, μια μικρή προκαταβολή αθανασίας. Δυστυχώς προς τα πίσω κι όχι προς τα εμπρός… Αν η αρρώστια του καιρού μας είναι η μοναξιά, τότε και το βιβλίο είναι μια συντροφιά.
- Και ίσως να μην το αντιλαμβανόμαστε, αλλά ο πλούτος μας σε σύγκριση μ’ έναν αναλφάβητο ή μ’ έναν εγγράμματο που δεν διαβάζει, είναι ότι εκείνος ζει και θα ζει μόνο τη δική του ζωή, ενώ εμείς έχουμε ζήσει πάρα πολλές.
No comments:
Post a Comment