Τι σχέση μπορεί να έχει το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι με το Ισλάμ, μονάχα ένα σκουριασμένο μυαλό ξέρει!!!

Γράφτηκαν πολλά σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο για τον σάλο που προκάλεσε η καταγγελία δασκάλας της Ε΄ Δημοτικού, σύμφωνα με την οποία η διευθύντρια του σχολείου την κατηγόρησε για ισλαμική προπαγάνδα διότι διδάσκει το τραγούδι «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι. Δεν ξέρω πώς ακριβώς έχουν τα γεγονότα, αλλά μένω σε ό,τι έγραψε η δασκάλα και πρέπει να πω κι εγώ, με τη σειρά μου, ότι είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της εποχής: Στίχοι, μουσική, ερμηνεία

Η εκπαιδευτικός έγραψε στο προφίλ της στο Facebook: 

«Γονιός διαμαρτυρήθηκε επειδή δίδαξα στα παιδιά τον “Κεμάλ” στο μάθημα της Μουσικής, κατηγορώντας με για ισλαμική προπαγάνδα. Αντίδραση διευθύντριας; Μπήκε στην τάξη και μάζεψε από τα παιδιά τις φωτοτυπίες που είχα μοιράσει. Επειτα με κάλεσε στο γραφείο της και αφού δήλωσε απογοητευμένη από τη δουλειά μου, ανέλυσε για ποιους λόγους στο Δημοτικό, μόνο μέλημα οφείλει να είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν την πατρίδα και να τονώνουμε το εθνικό τους φρόνημα. Αν σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο επικοινωνήστε μαζί μου, γιατί θεωρώ πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει και κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, έστω σε επίπεδο δημοσιοποίησης των φαινομένων. Δεν είναι δυνατόν το έργο των εκπαιδευτικών να υφίσταται λογοκρισία, ούτε τα φαινόμενα φανατισμού που μας έχουν παγώσει το αίμα να τα βλέπουμε στα σχολεία με τις ευλογίες διευθυντών και ανωτέρων». 

Το τραγούδι είναι πολύ γνωστό και το έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι ερμηνευτές. Οι στίχοι είναι του Νίκου Γκάτσου, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Στο βίντεο που ανάρτησα τραγουδάει η Αλίκη Καγιαλόγλου και ακούγεται η φωνή του Χατζιδάκι.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, 

που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.

τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό

κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά

μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.

πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, 

με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ 

Καληνύχτα...