Saturday, May 25, 2013

Κάποιοι να μην παριστάνουν τους Κιγκινάτους, Έχουμε ανάγκη από πολιτικούς που δίνουν μάχες, ματώνουν και συνεχίζουν!!!


Άγαλμα του Κιγκινάτου, στο Σινσινάτι του Οχάιο στιςΗΠΑ. «Με το ένα χέρι επιστρέφει το φασκές (Λατ. fasces, μορφή πέλεκυ), σύμβολο εξουσίας του διορισμένου δικτάτορα της Ρώμης. Με το άλλο χέρι κρατάει το αλέτρι, καθώς συνεχίζει τη ζωή του ως πολίτης και γεωργός».

Προφανώς θα σας είναι γνωστή η ιστορία του Λεύκιου Κουίντιου Κιγκινάτου (Lucius Quinctius Cincinnatus ή απλώς Cincinnatus), ο οποίος ήταν πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της αρχαίας Ρώμης, του οποίου η απέραντη αρετή εξαίρεται ως παροιμιώδης στη Ρωμαϊκή ιστορία.

Ήταν πατρίκιος και ανήκε στην οικογένεια των Κοϊντίων. Το 460 π.Χ. έγινε ύπατος. Ήταν πολύ δίκαιος, τόσο ώστε να μην ανακαλέσει από την εξορία το γιο του , που τον είχε εξορίσει η προηγούμενη αρχή και στον οποίο είχε επιβληθεί μεγάλο χρηματικό πρόστιμο. Για να το πληρώσει ο πατέρας του έμεινε φτωχός σ' όλη του τη ζωή. Τελειώνοντας τη θητεία του, δεν δέχτηκε να επανεκλεγεί στο αξίωμα αυτό, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο. Είχε ένα μικρό χωράφι πέρα από τον Τίβερη και ασχολήθηκε με την καλλιέργειά του.

Το 458 π.Χ. ανακηρύχθηκε από την Σύγκλητο δικτάτορας, με την εντολή να πολεμήσει τους Αικούους, οι οποίοι πολιορκούσαν το στρατόπεδο του υπάτου Μινούκιου στο όρος Άλγιδο του Λατίου (το σημερινό Castello dell' Aglio). Εν σώματι οι συγκλητικοί, φορώντας τις τηβέννους τους, πήγαν στον Κιγκινάτο να του αναγγείλουν ότι ανακηρύχθηκε δικτάτορας. Τον βρήκαν να καλλιεργεί το χωράφι του. Τους ζήτησε να περιμένουν, πήγε στο σπίτι του και φόρεσε την τήβεννό του κι έπειτα βγήκε να μιλήσουν. Την άλλη μέρα ξεκίνησε να πολεμήσει, νίκησε τους Αικούους και απεγκλώβισε τον Μινούκιο. Επέστρεψε στη Ρώμη, έκανε θρίαμβο και κατόπιν παραιτήθηκε από το αξίωμα του δικτάτορα. Ο χρόνος από την ανακήρυξή του σε δικτάτορα μέχρι την παραίτησή του ήταν 16 μέρες.
Τις παραπάνω πληροφορίες τις άντλησα από την ιστοσελίδα http://el.wikipedia.org/, αφού δεν μου ήταν εύκολο ν’ ανατρέξω στα βιβλία μου.

Θα μου πείτε τώρα γιατί παρέθεσα τη μικρή ιστορία του Κιγκινάτου!!! Είναι απλό: Είναι κάποιοι πολιτικοί, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, που τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στην αγορά και δεν χάνουν την ευκαιρία να δηλώνουν την παρουσία τους, παραπέμποντας στον ταπεινό Κιγκινάτο. Θέλουν λοιπόν να υπαινιχθούν αυτοί οι άλλοτε πολιτικοί που τώρα είναι ανενεργοί, ότι βρίσκονται στην υπηρεσία του έθνους και του λαού. Το ζήτημα είναι ότι δυστυχώς ΔΕΝ έχουν καταλάβει πως βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου και δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στη χώρα. Φάγανε με την κουτάλα τα αξιώματα και τώρα με την άνεση του απόμαχου, φιλοκαλούν μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούν άνευ μαλακίας!!!

Τα γράφω αυτά διότι είναι κρίμα να προκαλείται σύγχυση στον λαό, που δεν έχει ανάγκη από σωτήρες, αλλά από σώφρονες πολίτες και ακόμη πιο σώφρονες πολιτικούς που θα είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν τον εαυτό τους στον λαό και την πατρίδα χωρίς να νοιάζονται για το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Να μπαίνουν στη φωτιά, να δίνουν μάχες, να τραυματίζονται, να ματώνουν και να ξανασηκώνονται…

1 comment:

Λιβέριος Πετρίδης said...

Δυστυχώς, για πολλούς πολιτικούς ενεργούς και μη δεν είναι ο αλτρουϊσμός που τους προτρέπει να ασχοληθούν με τα κοινά, αλλά η μωροφιλοδοξία και ο αυταρέσκεια ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους...