Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί η πολιτική (γενικώς) να είναι ξέφραγο αμπέλι, όπου τα κονταροχτυπήματα των κάθε είδους συμφερόντων παλεύουν ανελέητα, αλλά μερικές φορές σκέφτεται κανείς μήπως είναι και ένας κόσμος ηθικού ασκητηρίου ή ιδεολογικού μονόδρομου... Τα περί αναστολής του Μνημονίου που εξήγγειλε ο Τσίπρας, μόνο φραστικό λάθος δεν ήταν.  Άλλωστε, για το τι θα έλεγε στο συγκεκριμένο συνέδριο, είχε προηγηθεί σύσκεψη και στο επίσημο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα –την ίδια ώρα που ανέβηκε στο βήμα– όχι μόνο υπήρχε η «αναστολή του Μνημονίου», αλλά ήταν τονισμένη και είχε συμπεριληφθεί στα σημεία που ήθελε να αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ.

• Είναι φανερό λοιπόν ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ παίζουν εν ου παικτοίς!

Δεν είναι δυνατό να διακυβεύονται τα συμφέροντα της χώρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να πάρει μια ξεκάθαρη θέση για τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Έχουν καταντήσει αστείο οι παλινωδίες, οι υπαναχωρήσεις και τα είπα-ξείπα, και οι δήθεν παρανοήσεις, τα «φραστικά λάθη» κ.λπ.  Δεν περιποιούν τιμή στον Τσίπρα όλα αυτά κι ενώ σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει είτε στη Βουλή είτε στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, η μόνιμη επωδός του είναι πως ο κόσμος πεινάει, χιλιάδες αυτοκτονούν, ανεργία … Αυτά.  Αλλά αυτά όλοι τα έχουμε διαπιστώσει και από τον Τσίπρα περιμένουμε μια σοβαρή τοποθέτηση για όλα. 

• Η αοριστολογία του δηλοί ακριβώς την ανικανότητά του να διαβλέψει τις εξελίξεις και σα να υπαινίσσεται ότι θα τα βρούμε στην πορεία!!!

Μπορεί όμως ο ελληνικός λαός να βασιστεί στις καλές του προθέσεις; Όχι βέβαια. Ο λαός, σ’ αυτή την κρίσιμη φάση της ιστορικής διαδρομής του, απαιτεί καθαρές και αποτελεσματικές προτάσεις και όχι πειραματισμούς.  Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται σε πειραματισμούς και φυσικά δεν μπορεί κανείς να βασιστεί σε «συνιστώσες» και ομάδες των οποίων τα στελέχη αδυνατούν ν’ αποδεχτούν τις συντεταγμένες μιας κοινωνίας που θέλει να ζήσει με νόμους και κανόνες.

• Και είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν πολύ καλά τι λένε οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι βέβαιο ότι παρασέρνουν τον κοσμάκη να «πλάθει μάταιες χίμαιρες, σαν τα όνειρα τα ων αρρώστων», όπως έλεγε κι ο Οράτιος [Velut aegri somnia, vanae fingentur species – “Ars poetica”]