Πρωινός ρεμβασμός...

Ολονυχτίς έβρεχε κι όταν στις 5 βγήκα βόλτα με τον Μάο, είχε σταματήσει.

Ο ουρανός μοιάζει και τώρα, στο λυκαυγές, με κάτι τεράστιες μουντζούρες, σαν πίνακας κι εγώ προσπαθώ να καταλάβω το νόημά του.

Αραιά και πού, υπάρχει κανένα φωτεινό ξέφωτο.

Σκέφτομαι την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας και με πιάνει απελπισία.

Αλλά, λέω ότι οι νέοι άνθρωποι κάτι θα σκαρφιστούν για να βγούμε από το αδιέξοδο.

Τελικά, δεν βλέπω!

• Και τη Γαλλική και την Ελληνική Επανάσταση τις διαδέχτηκαν, σαν ειρωνεία, η τάξη των καλοκαθισμένων εισοδηματιών.

Δηλαδή, θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως κάθε έπος [βλέπε και το "έπος του Πολυτεχνείου"] δεν αποβλέπει παρά στο πώς θα φέρει στον κόσμο για κληρονόμο του έναν ή περισσότερους κηφήνες ή κάποιους ηλίθιους!

Τι σου είναι η οικονομία της ζωής!!!

Ξημερώνει... 

Ξημέρωσε...

Κι εγώ κάθομαι στο παρατηρητήριό μου και ρεμβάζω...

• Στο τέλος κάνω το πιο απλό: αφήνω τον συρμό να περάσει κι εγώ περιμένω υπομονετικά να περισυλλέξω ό,τι θετικό θ' απομείνει στην αποβάθρα!!