- Η πατρίδα, αγάπη μου, είναι γεωγραφικά προσδιορισμένη, έχει σώμα από χώμα ζεστό, βράχους και θάλασσα, σάρκα χειροπιαστή.
Όσο και να θέλεις να πετάξεις, στην αγκαλιά της θα ξαναπέσεις, κι αυτή θα σε κρατάει για πάντα.
Κι αν όλα τ’ απορρίπτεις, κι αν γύρω σου δεν βλέπεις τίποτε σταθερό, κι αν όλα γίνονται ρευστά και βουλιάζουν, έχει σημασία ότι υπάρχεις, αγέρωχη, ωραία, πεισματάρα και αλύγιστη, με μια φλόγα μυστική.
- Μην κυνηγάς τον ίσκιο σου στο χώρο του ακατοίκητου!
Το ξέρω ότι πολλές φορές ματώνουμε για την φθορά του εαυτού μας, και των αγαπημένων μας, αλλά και για τη φυγή εκείνων που αγαπήσαμε και θαυμάσαμε και χαρήκαμε. Ωστόσο πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε πως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά και πως το παροδικό είναι υψηλή σοφία μέσα στην οικονομία της ζωής. Εξάλλου, όλοι έχουν καταλάβει ότι η ομορφιά είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εφήμερο.
- Εδώ, λοιπόν, τα μάτια σου, στον τραγικό κόσμο του εφήμερου, στον κόσμο του φωτός!
ΥΓ. Αφιερωμένο στον ΧΑΝΟ, το ψαράκι!
No comments:
Post a Comment