Δεν δέχομαι ημερήσια διάταξη με θέματα καθ' υπαγόρευση...

• ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΣΚΑΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
• Η ημερήσια διάταξη της καθημερινότητάς μου δεν δέχεται θέματα καθ' υπαγόρευση...

Αυτοί που έχουν δημιουργήσει μια δημοσιογραφική κοινότητα με πατρικίους και πληβείους και τώρα πια που νιώθουν ότι τους αγγίζουν τα χνώτα των νεοναζί, μας ζητούν συμπαράσταση.
Έτρεξαν και διάφοροι καλοθελητές και πραγματικά ευαίσθητοι να καταδικάσουν. Καλώς. Κι εγώ καταδικάζω χωρίς υποσημειώσεις.

• Αλλά τη μια τσακώνεται η Κανέλλη και ξαφνικά όλοι να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία κ.λπ.
• Την άλλη βγαίνει ο Στρατούλης και φωνάζει ότι κάποιοι Χρυσαυγίτες επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν!!! Άντε πάλι να καταδικάσουμε...
• Μετά οι Χρυσαυγίτες κατουράνε μπροστά στην είσοδο του κτιρίου που στεγάζεται το Mega. Ξανά να καταδικάσουμε...

Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε;; Θα ζούμε στο ρυθμό που μας υπαγορεύουν τα μέσα ενημέρωσης που επιζητούν μετά μανίας τηλεθέαση και ακροαματικότητα;
Επιπλέον δεν θέλω να με αναγκάσουν να σχηματίσω την εντύπωση πως εγώ είμαι το θύμα, ο αποσυνάγωγος.
Διότι τα μέσα ενημέρωσης για «θύματα» ψάχνουν, που έχουν αποθηκευμένα στις βιβλιοθήκες τους τα ίδια τραγούδια (cd), τις ίδιες κινηματογραφικές ταινίες (dvd), τα ίδια βιβλία, τα ίδια περιοδικά… Όλα ίδια, πανομοιότυπα, που αποτυπώνουν ακριβώς μια νέα κατάσταση που έχει πια καθιερώσει τον καινούργιο τύπο πολίτη.

Αλλά για να τελειώσω, θα ρωτήσω όλους αυτούς τους ευαίσθητους, τους βραδυφλεγείς βάκχους του «δημοκρατικού» παροξυσμού, πού βρίσκονταν τα χρόνια που ο Γιώργος Παπανδρέου (με όλα τα λάθη και τις παραλείψεις του) πάλευε μονάχος να ανοίξει δρόμο για να μη βυθιστεί η χώρα;
Ξέρουν πότε να είναι φλύαροι!!!