ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΘΛΙΨΗ... έχει βάλει σε κίνηση την ψυχή μου αφότου έμαθα την είδηση για το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου της Εστίας. Και τούτο έχει άμεση σχέση με το γεγονός ότι από εκεί (από τότε που άρχισα να έχω χρήματα και ν' αγοράζω βιβλία) είχα προμηθευτεί τα περισσότερα από τα βιβλία της λογοτεχνικής σειράς με τα έργα των συγγραφέων της περίφημης Γενιάς του 30. Ήταν οι συγγραφείς που με οδήγησαν στους ανθισμένους κήπους της νεοελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής κι ένιωσα κι εγώ ότι ανήκω σε μια Ελλάδα που δημιουργεί κι έχει όνειρα.
- Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις των σημερινών λογοτεχνών με εκείνους, δηλαδή τον Άγγελο Τερζάκη, τον Μ. Καραγάτση, τον Τάσο Αθανασιάδη, τον Στρατή Μυριβήλη, τον Κοσμά Πολίτη, τον Γιώργο Θεοτοκά κ.ά.
Και επιμένω σ' αυτούς τους συγγραφείς γιατί έθεσαν και έθιξαν καίρια ζητήματα καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, ταξικής αντιπαλότητας και πολιτισμικής ταυτότητα, όπως χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Δημήτρης Τζιόβας στο βιβλίο του «Ο μύθος της γενιάς του Τριάντα. Νεοτερικότητα, ελληνικότητα και πολιτισμική ιδεολογία». Μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει μπροστά, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα πράγματα εδώ δεν είναι και τόσο απλά.
- Βρισκόμαστε σ' ένα σταυροδρόμι και νιώθουμε όλοι ότι η οικονομική κρίση με τα παρεπόμενά της, αφήνει βαθιές πληγές στην ελληνική κοινωνία και ο καθένας μας προσπαθεί, όπως-όπως, να προσπεράσει τις δυσκολίες για να βγει αλώβητος στην αντίπερα όχθη.
Κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν τα καταφέρνουν. Νιώθουμε ότι χάνουμε, καθημερινά, τις πηγές πολιτισμού, κι αυτός που μένει δεν είναι παρά ένας πολιτισμός απάνθρωπος. Φτωχαίνουμε. Αδειάζουμε από ψυχικό περιεχόμενο.
No comments:
Post a Comment