Κρίση οικονομική, πολιτική, ηθική!!!

ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ που και η γειτονική Ιταλία είναι βυθισμένη σε μια κρίση που δεν φαίνεται να υποχωρεί. Και βέβαια σε βαθιά κρίση φαίνεται να είναι και η Κεντροαριστερά που δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα: ούτε κυβέρνηση μπόρεσε να σχηματίσει αλλά ούτε και πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκλέξει.  Οι αναλυτές θα ψάξουν για τις βαθύτερες αιτίες, θα επιμερίσουν ευθύνες και κάποιοι θα προτείνουν και "λύσεις"! ΟΜΩΣ, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα τόσο για την Ιταλία όσο για τη δική μας χώρα. 

• Η πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων δεν προοιωνίζεται κάτι καλό. 
• Απλώς αφήνεται χώρος για να κυριευτεί από τη Δεξιά και από δυνάμεις αλλοπρόσαλλες, απολίτικες, καιροσκοπικές, τυχοδιωκτικές και πάντα σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας.
• Η Δημοκρατία περνάει τις πιο δύσκολες ώρες της.

Δοκιμάζεται γιατί είναι υποχρεωμένη να κυβερνήσει ανθρώπους και κράτη με σύνθετα προβλήματα.

Μην μας διαφεύγει ότι η δημοκρατία είναι εφικτή εκεί όπου όλα βρίσκονται στα μέτρα του ανθρώπου και η άσκηση της εξουσίας είναι άμεση ή σχεδόν άμεση, όπου το άτομο έχει υπόσταση και δεν είναι απλώς μια μονάδα απρόσωπη.

• Από τότε που μιλάμε για υπερεθνικά συμφέροντα και οι απρόσωπες αγορές κυριαρχούν στον πλανήτη, πάει να πει ότι η Δημοκρατία έχει υποχωρήσει.

Γιατί όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες αγνοούν ηθελημένα εκείνο που κάποτε ο αείμνηστος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης έγραφε: "Πάντως δεν πρέπει να λησμονήται ότι η πολιτική δημοκρατία αποτελεί ήδη ιστορικήν κατάκτησιν, την οποίαν ουδείς δικαιούται να αγνοήση..." («Το Συνταγματικόν Δίκαιον ως τεχνική της πολιτικής ελευθερίας»).  Διάβαζα, με λύπη μου βεβαίως, το δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας που παρουσίαζε τα αποτελέσματα μιας έρευνας, όπου ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων εκθείαζε τον τρόπο ζωής στη διάρκεια της χουντικής επταετίας! Κάτι μαράθηκε μέσα μου. Μπορεί να πει κανείς ότι όλοι αυτοί που "νοστάλγησαν" τις μαύρες εκείνες μέρες της δικτατορίας έχουν πέσει σε πλάνη κι ακόμα να σκεφτεί ότι πολύ εύκολα οι άνθρωποι απεμπολούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους, αυτά δηλαδή που έχουν κατακτηθεί με ποταμούς αιμάτων.

• Αλλά, βλέπετε, ή ανθρώπινη αξιοπρέπεια περνάει κρίση κι αυτή...

Είναι δυνατόν οι άνθρωποι με τόση ευκολία, με αβασάνιστη και κοντόθωρη αμεριμνησία να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τις ψευδαισθήσεις πως μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερη ζωή μέσα σ' ένα καθεστώς αυταρχικό, καταπιεστικό.  Ας καταλάβουμε ότι όλοι όσοι πιστεύουμε στη Δημοκρατία πρέπει να δίνουμε εξετάσεις καθημερινά και όχι μονάχα μπροστά στην κάλπη. 

• Η κοινωνική και ηθική αγωγή είναι προϋποθέσεις της Δημοκρατίας και πώς μπορεί να νοηθεί κάποιος ως δημοκράτης όταν δεν σέβεται τον διπλανό του;