Πρόσφυγες... ίσκιοι!!!

• Δεν θα πω για τους μετανάστες! Ούτε για τους πρόσφυγες...

Για τους ίσκιους των δικών μας μιλάω που τριγυρνάνε τις νύχτες στους δρόμους της πόλης μας... Κουρασμένοι, τσαλακωμένοι, αλαφιασμένοι, σκυφτοί και μουγγοί, ψάχνουν... Ψάχνουν το ζωτικό τους χώρο, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες μιας αθλιότητας που έχει σκεπάσει τον τόπο... Έρχονται από εποχές ανύποπτες, ηττημένες και κερδισμένες, αλλά παραφορτωμένες με ελπίδες. Ίσκιοι απλοϊκοί και συνάμα ευλαβικοί, με μιαν απολησμονημένη μέσα τους καταχνιά του περασμένου αιώνα... Κι εμείς τώρα, πασχίζουμε να προσανατολιστούμε μέσα στην ανεμοζάλη και να συλλάβουμε κάτι από τους μεγάλους ίσκιους που δίνουν ανάστημα στον ορίζοντα.

• Ωστόσο, νιώθω ότι η γενιά μας έπεσε θερισμένη κι αναπολόγητη στο σύνορο της χίμαιρας!
• Μπήκε ο Μάης σήμερα...
• Είμαστε στην καρδιά της Άνοιξης.
• Κάποτε είχαμε κι εμείς, όπως όλα τα παιδιά, διάθεση να παίξουμε, να τρέξουμε, είχαμε δίψα για ζωή και για τρέλα.
• Και τώρα;

Χμ, τώρα ο κόσμος γύρω μας είναι πένθιμος, άρρωστος, αποκαμωμένος, με περίφοβη την ζαρωμένη ψυχή του...

Αυτό όμως που χρειαζόμαστε και τώρα είναι μια πρέζα τρέλας, ένα μεθύσι, αυτό που θα φουσκώσει το πανί, γιατί νιώθω ότι η αφελέστερη πλάνη αξίζει περισσότερο κι από την εμβριθέστερη σωφροσύνη!!!!! Η χίμαιρα είναι εκείνη που κινητοποιεί - πάντοτε, σε όλες τις εποχές.Κι αν κάποιοι νεότεροι μας χλευάζουν, δεν έχουν καταλάβει πως κι αυτοί έχουν καβαλήσει μια χίμαιρα!!

• Το σκοτάδι υποχώρησε, οι ίσκιοι χάθηκαν και μένουν μονάχα οι ζεστές ανάσες...