Ωδή-σπονδή στο κίτρινο!!!

• Με αφορμή για την πτώση μιας μεγάλης ομάδας, αφιερώνω το εξώφυλλο στο κίτρινο! Δεν ήμουν οπαδός της, αλλά και τώρα δεν θέλω να ασχοληθώ με τον τρόπο που θα το κάνουν αρμοδιότεροι από μένα. Εγώ απλώς τη θεωρούσα "βασίλισσα", που κινητοποιούσε μνήμες. 

Αλλά και πιο πεζά θα μιλήσω... Τις Κυριακές -όταν ήμουν μαθητής - πήγαινα και πούλαγα μαξιλαράκια και εφημερίδες στους φιλάθλους όταν είχε αγώνες και τότε οι αγώνες της Κυριακής ήταν ένα πανηγύρι. Καμιά σχέση με τους σημερινούς σαδιστές και μαζοχιστές ανθρώπους που πάνε στα γήπεδα για να εκτονώσουν τα ανθρωποφάγα ένστικτά τους. Δεν θα ξεχάσω μοναδικές εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου... Έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο, εικόνες χαρούμενες, άλλοι από δω και άλλοι από κει.  Σουβλατζήδες, η τσίκνα, τα τραγούδια, εμείς με τα μαξιλαράκια και τις εφημερίδες κι όταν κόντευε ν' αρχίσει ο αγώνας μερικοί πουλούσαμε, στους μεγάλους αγώνες, εισιτήρια στη μαύρη αγορά. Δεν επιτρεπόταν, αλλά οι αστυνομικοί κάνανε και στραβά μάτια.  Δεν επρόκειτο να ρίξουμε στα τάρταρα την εθνική οικονομία.  Έτσι έβγαζα το μεροκάματο. Όταν δεν είχε αγώνα, πηγαίναμε στον Απόλλωνα, στη Ριζούπολη, όπου δεν υπήρχε το κλίμα της Φιλαδέλφειας...

• Τώρα που η ΑΕΚ έπεσε κι έφυγε από την πρώτη εθνική, παρόλο που δεν παρακολουθώ πια το ποδόσφαιρο, ένιωσα ένα κρακ!

Σα να προσπαθεί κάποιος να στραπατσάρει και να σβήσει μνήμες! Ουσιαστικά η κατάρρευση της ομάδας άρχισε από τότε που γκρέμισαν το ιστορικό γήπεδό της κι όταν περνούσα από κει κι έβλεπα τον άλλοτε ζωντανό χώρο που φιλοξένησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, μεγάλους ποδοσφαιριστές και θριάμβους, πάντα ένιωθα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Ξέρετε, όλα αυτά έχουν σχέση με τη ζωή μας, είτε ήμασταν φίλοι του ποδοσφαίρου είτε όχι. Τώρα που η ομάδα έπεσε, τι έχουν να πουν κάτι τρισάθλια ανθρωπάκια που την εκμεταλλεύτηκαν και τη χρησιμοποίησαν για τα δικά τους συμφέροντα;

• Αλλά στο τέλος όλα μπερδεύονται, συγχέονται, οι αθώοι πληρώνουν ανάκατα με τους ενόχους και ο επιμερισμός των ευθυνών γίνεται με τρόπο αβασάνιστο, αυθαίρετο, παράλογο.

Όπως και στην κοινωνία, στην πολιτική, στους επαγγελματικούς χώρους, παντού! Τα ίδια θα έλεγα ότι συμβαίνουν και στην ομάδα που ανέκαθεν υποστήριζα - στον Παναθηναϊκό. Φαίνεται πως άλλαξαν οι καιροί. Κάποτε οι ποδοσφαιριστές ήσαν σπουδαίοι γιατί αγαπούσαν τη φανέλα και γι' αυτήν έπαιζαν και στο κρύο και στη βροχή και στις λάσπες. Και ο κόσμος τους τιμούσε.  Σήμερα το ποδόσφαιρο στραπατσαρίστηκε από ντόπιους και από ξένους. Τώρα, σιωπή. 

• Εύχομαι να έρθει στιγμή που η ΑΕΚ θα φτερακίσει ξανά για τα ύψη που πάντα αγαπούσε.