Έχω την εντύπωση ότι αυτό που ζούμε σήμερα με τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι πρωτοφανές. Δεκάδες άνθρωποι, πολιτικοί, καθηγητές, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, αναλυτές παντός καιρού και είδους, βγαίνουν καθημερινά στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και μιλάνε!!! Είμαστε στο βασίλειο της απεραντολογίας, όπου κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός του λόγου, ο εξυπνακισμός, και οι δοκησίσοφοι είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα ξέρουν όλα, έχουν τη δύναμη και τις γνώσεις να τα αναλύουν όλα, δεν τους ξεφεύγει τίποτε, έχουν διαγράψει τους πάντες και παλεύουν απεγνωσμένα να πλασάρουν ως θέσφατο τον δικό τους λόγο.
- ............................
Για την οικονομική κρίση, τα Μνημόνια, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, για την κρίση στην Παιδεία, για το αποχετευτικό, για τις χωματερές, για το περιβάλλον και την προστασία του, για τους ταξιτζήδες, για το ρατσισμό, την ξενοφοβία, και τη «μαφία της Μανωλάδας», για τη συμμετοχική δημοκρατία, για τις απουσίες του Παπανδρέου από τη Βουλή (για τον Καραμανλή ποιος ενδιαφέρεται;;;;), για τους συνταξιούχους, την τρομοκρατία και τους τσιγγάνους, για το ρουσφέτι και τον σοσιαλισμό, για τη διαφθορά και την Χρυσή Αυγή, για την ακρίβεια και τους άστεγους, για την ΑΕΚ και γενικώς για το ποδόσφαιρο, για το πετρέλαιο θέρμανσης και τη σύγκρουση των πολιτισμών… Φυσικά ποτέ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ συμπέρασμα απ’ όσα λέγονται καθημερινά και γι’ αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη και οι άσχετοι δημοσιογράφοι που δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε τους συνομιλητές και δεν είναι σε θέση να ανακεφαλαιώσουν για να δώσουν μια εξήγηση στο Κοινό.
- Ουσιαστικά, βρισκόμαστε σε μια εποχή μηδενισμού των πάντων!
Αλλά αυτό το «συμπέρασμα» δεν είναι ακριβώς δικό μου. Είναι μια προγενέστερη προφητεία του Νίτσε που επιχειρούσε να προβλέψει την είσοδο των ευρωπαϊκών λαών σε κολασμένες μέρες και προκαλούσε τον τρόμο με την «κινδυνολογία» του: «Αυτό που διηγούμαι είναι η ιστορία των δυο ερχόμενων αιώνων. Περιγράφω εκείνο που θα ’ρθει, εκείνο που δεν μπορεί παρά να έρθει: τη βασιλεία του μηδενισμού. Την ιστορία αυτή μπορεί κανείς να την αφηγηθεί από τώρα κιόλας, γιατί έχει τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η αναγκαιότητα…» (Der Wille zur Macht (Η θέληση για δύναμη, 1901), α) μετάφρ. Θ. Ι. Αποστολόπουλος. Αλφειός, Αθήνα 2000, β) μετάφρ. Ζ. Σαρίκας. Νησίδες, Σκόπελος 2001, γ) μετάφρ. Γ. Εγγλέζος. Δαμιανός, Αθήνα, χ.χ.)
- ............................
Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1901, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Νίτσε, με επιμέλεια της αδελφής του. Όπως λέει ο Βάλτερ Κάουφμαν, στην αγγλική μετάφραση του έργου που έκανε μαζί με τον Ρ. Χόλινγκντεϊλ (Tbe Will to Power, Νέα Υόρκη, 1967), το βιβλίο αυτό είναι μια επιλογή από τις σημειώσεις του Νίτσε, που γράφτηκαν από το 1883 ως το 1888. Δηλαδή, κανείς τότε δεν φανταζόταν ούτε ψυχανεμιζόταν ότι βρίσκονταν στο κατώφλι ενός τρομακτικού αιώνα όπως ήταν ο 20ός!
- ............................
Κι εμείς σήμερα είμαστε ακριβώς τα αποπαίδια εκείνου του αιώνα που γνώρισε πολέμους και αίματα και κανείς δεν ξέρει αν οι γενιές που σήμερα είναι «κυρίαρχες» θα ζήσουν ειρηνικά ή θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στις δαγκάνες των αγορών, του κεφαλαίου, τω ν μεγαλοεπιχειρηματιών και των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να εξουσιάζουν και τους άλλους λαούς. Δεν είναι της στιγμής να κάνουμε τώρα μάθημα για τη διάγνωση εκείνου του στοχαστή που προανήγγειλε το πεπρωμένο μας.
Ωστόσο για να μην μείνουμε στις δικές του προφητείες, που ήταν προφητείες ενός «μηδενιστή», θα ανακαλέσουμε στην κουβέντα μας και τον άλλο γίγαντα της λογοτεχνίας, τον Ντοστογιέφσκι που μοιάζει σαν ο «αντίποδας» στο νιτσεϊκό βασίλειο, αλλά όμως δείχνει σαν κάπου να συναντώνται αυτοί οι δυο. Ο Ντοστογιέφσκι «έδειξε» τον μελλοντικό επιληπτικό κόσμο! Ο καθένας μας μπορεί να δώσει όποιο χαρακτηρισμό θέλει, αλλά δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα λόγια εκείνων των μεγάλων που βλέπανε μακρύτερα από μας.
- Εμείς σήμερα πέφτουμε στην αγκαλιά των απατεώνων, όπως «η νυχτοπεταλούδα πέφτει μόνη της στη φλόγα του κεριού»!
- Είναι στο χέρι μας να σωθούμε;
- Ποιος ξέρει;
- Πάντοτε όμως προσβλέπουμε στο φως!
