ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ;;;;

Τελικά αναρωτιέμαι αν αξίζει ν’ ασχολείται κανείς με την πολιτική! Ακόμη δεν έχω καταλάβει… Είναι σαν το ερώτημα του Σαίξπηρ, δια στόματος του Άμλετ: Να ζει κανείς ή να μην ζει… Είναι ερωτήματα που απασχολούν συνήθως κάποιους φιλοσοφούντες. Όπως, ας πούμε, ποιος έχει όρεξη ν’ απαντήσει στο ερώτημα αν η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο ή ο ήλιος γύρω από τη γη;; Για μας, τους πολλούς, δεν έχουν σημασία, όπως έχει για τους επιστήμονες ή τους φιλοσόφους. Η καθημερινότητά μας έχει άλλα προβλήματα.

Ωστόσο, όταν σφίγγουν τα πράγματα, κάποιοι καταλήγουν σε απελπισμένα συμπεράσματα, φτάνοντας και στο απαισιόδοξο ότι η ζωή δεν αξίζει τον κόπο να τη ζει κανείς.

Δεν ξέρω πλέον ποιοι ζουν με αυταπάτες – εμείς η οι άλλοι!! Ζούμε σ’ έναν κόσμο που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Μπορεί να μας φαίνεται ότι είναι ένας κόσμος οικείος, αλλά μάλλον κάνουμε λάθος.

τελικά είχε δίκιο ο Νίτσε που έλεγε ότι η κατεξοχήν παράλογη χαρά είναι η δημιουργία. «Τέχνη και μόνο τέχνη, έχουμε την τέχνη για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια».

Γιατί αν σκεφτούμε ότι μπορεί να μοιάζουμε στον Σίσυφο, την βάψαμε κατά το κοινώς λεγόμενο. Μήπως μας ταιριάζει η μοίρα του;;

Φοβάμαι ότι οι λίγες φωνές μας δεν ακούγονται πλέον, αφού σκεπάζονται από τους αλαλαγμούς τους πλήθους που δυστυχώς ακόμα πιστεύει ότι βρίσκεται πάνω από την αρένα ζητώντας… ανθρωποθυσίες!!!!!