ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή ΤΕΧΝΗ;;;;;;

Μου είναι πλέον αδιάφορη η πολιτική που δεν παράγει – αυτό που παράγει είναι το… τίποτε!!!! Δεν θα παραθέσω τις γνωστές σε όλους αιτιάσεις ότι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, ψεύτες, αστοιχείωτοι, υποκριτές και τα παρόμοια. Με κούρασαν. Συγκλονιστικές ανακοινώσεις μπορεί να περιμένω μονάχα από την Τέχνη. Και τούτο διότι απλώς η αισθητική εμπειρία έχει μέσα της κάτι το αλλόκοτο και το μυστηριακό. Είναι δύσκολη η υπόθεση της μύησης στην Τέχνη και γι' αυτό η μάζα είναι πολύ μακριά... Λοιπόν, η μάζα ας ασχολείται με τα γήινα...


Βλέπω ότι οι πολλοί δεν τσιμπάνε όταν μιλάω για Τέχνη. Θέλουν άλλα. Κι εγώ όμως θέλω άλλα και συμπληρώνοντας τα περί Πολιτικής ή Τέχνης, επανέρχομαι στην Τέχνη, για την οποία πιστεύω ότι πρέπει να εκφράζει εποχές και φάσεις του συλλογικού βίου και όχι τις φαντασιώσεις του καλλιτέχνη ή του κάθε δημιουργού. Ενίοτε καλές μπορεί να είναι κι αυτές αλλά εγώ προτιμώ να είμαι μέσα στην Ιστορία και όχι στο περιθώριό της. Αν ψάξετε στο χώρο της Τέχνης και γενικότερα της δημιουργίας σήμερα, έχω την εντύπωση ότι δύσκολα θα βρείτε έργα που ν’ ανταποκρίνονται σ’ αυτά που έγραψα παραπάνω. Πείτε μου, πότε για τελευταία φορά δεχτήκατε ηλεκτρική εκκένωση διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή ακούσατε ένα δίσκο ή μπήκατε σε μια αίθουσα ζωγραφικής;;; Αν δεν νιώσετε ηλεκτρική εκκένωση, τότε το έργο τέχνης [βιβλίο, δίσκος, ζωγραφικός πίνακας κ.λπ.] δεν είναι Τέχνη.

[Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την Πολιτική. Είναι δυνατό να νιώσει κανείς να φτερουγίζει η καρδιά του ακούγοντας όλους αυτούς τους μπεχλιβάνηδες που ζητούν την ψήφο μας;;;; ΣΤΟΠ]