ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΣΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ...

Ένας από σας είμαι κι εγώ!!! Συνεπώς έχω κι εγώ τις ίδιες αγωνίες, αλλά νιώθω πολύ οργισμένος και δεν ξέρω πώς να εκτονώσω την οργή μου. Γι’ αυτό και γράφω. Γράφω ό,τι σκέφτομαι κι έχω γενικώς διάφορες ιδέες που όμως δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν πρακτική υπόσταση, παρότι θα το ήθελα πολύ για να μην χρειαστεί πρώτα να ξεπέσουν, να φτηνύνουν και να προδώσουν τον εαυτό τους. Αλλά είμαι βέβαιος ότι όλοι έχουν ιδέες, Ζούμε στην κατεξοχήν εποχή των ιδεών. Εξάλλου το ανθρώπινο γένος πάντοτε ήταν παραγωγός ιδεών. Το ζήτημα υπάρχει από τη στιγμή που δεν υλοποιούνται οι ιδέες ή πραγματώνονται στρεβλά.

Τα νέα από την κυβερνητική πολιτική κυκλοφορούν παντού. Όλα αναφέρονται σε φόρους, τράπεζες, σε τρισάθλιους κυβερνητικούς αξιωματούχους και στον ‘χαρισματικό ‘ πρωθυπουργό που πήρε κι αυτές τις εκλογές, αλλά εγώ τον λέω χαρισματικό  για τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποίησε - κυρίως το ψέμα. Εδώ δεν ασχοληθώ με την πάρτη του γιατί μας τρώει την ψυχή καθημερινά κι αυτός και οι υπουργοί του και οι βουλευτές του που γαβγίζουν υπερασπιζόμενοι τα ανύπαρκτα έργα τους. Δεν μπορώ πλέον ν’ ακούω κανέναν. Κι αυτό που θέλω είναι η σιωπή. Για ν’ αντέξω. Και ξέρω ότι η σιωπή είναι πολλές φορές οδυνηρή. 

Η μέρα σβήνει αργά-αργά  σβήνοντας και κάποια σύννεφα που κυκλοφορούσαν από πάνω μας. Το φως του γκρίζου δειλινού απλώνεται στο σπίτι κι όλα μέσα εδώ παίρνουν το χρώμα του. Οι τοίχοι, τα έπιπλα, τα κάδρα με τα ζωγραφικά έργα, το χολ που σκοτεινιάζει πιο γρήγορα από τα άλλα δωμάτια, ενώ ο σκύλος μπαινοβγαίνει, πότε μέσα και πότε στη βεράντα κυνηγώντας σαν άλλος Δον Κιχώτης όσους επιβουλεύονται τη δική του κυριαρχία αλλά και για να προστατεύσει τ’ αφεντικά του. Δηλαδή, κυνηγάει τα δυο περιστέρια που βολτάρουν για τα ψίχουλα στο εξωτερικό μέρος της βεράντας και όταν ακούει γαβγίσματα από μακριά βγάζει κι αυτός τα δικά του ξέπνοα γαβγίσματα ψάχνοντας στον ορίζοντα με τα μάτια του που βγάζουν σπίθες και μετά έρχεται και μπερδεύεται στα πόδια μου.

Μπορεί να βρέξει τα μεσάνυχτα. Και η βροχή είναι το μόνο φάρμακο για κάποιους σαν κι εμένα αλλά και για το περιβάλλον που καθημερινά το βρομίζουν εκείνοι που δεν ξέρουν για ποιο λόγο διαβιούν στην πόλη. 

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί ο κόσμος. Γελάω όταν ακούω ότι η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση θα πατάξει ή θα εξαφανίσει τη διαφθορά. Πώς, με ποιο τρόπο;;; Μπορεί να μου πει κανείς εάν γίνεται ν’ αποστερήσει από την ανθρώπινη φύση από τη διαστροφή που επινοεί τις καταστρατηγήσεις, που παρανομεί, που αυθαδιάζει, που διαφθείρει;;; Και η χώρα μας είναι από χρόνια τώρα, ένα σχολείο πάσης διαφθοράς.