Παιδιάστικο το ερώτημα περί Θεού...

ΕΠΕΙΔΗ συμβαίνουν σημεία και τέρατα στην καθημερινή μας ζωή, νιώθουμε την ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα και το νου στο άπειρο και ν' αναρωτηθούμε αν υπάρχει Θεός! Βασανιζόμαστε από συνανθρώπους, από τα δεσμά του κράτους και τους νόμους, από τα καιρικά φαινόμενα... Θα θέλαμε φυσικά να υπάρχει κάποια δύναμη, να μας ακούσει και να βάλει τάξη στην ακαταστασία της γης και του σύμπαντος.


Τελικά, αυτό που έχουμε καταλάβει μέχρι σήμερα, μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης παρουσίας στη γη, ότι φεύγουμε από τον κόσμο τούτο δίχως να μάθουμε τίποτα, τίποτα απ' ό,τι κυρίως μας αφορά. Είναι σα να έχουμε έρθει σ' έναν χορό, που δεν ξέρουμε πού δίνεται, γιατί δίνεται και από ποιον δίνεται! Κατά τ' άλλα είμαστε οι άνθρωποι... σοφοί! Αλλά έχουμε καταλάβει ότι ο χορός δεν έχει οικοδεσπότη. Έχει προσκλήσεις αλλά δεν έχει οικοδεσπότη...

Μυστήρια πράγματα. Και το μυστήριο είναι κατηγορία ανθρώπινη. Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι  ένας κόσμος με Θεό κι ένας κόσμος χωρίς Θεό είναι το ίδιο ακατανόητοι. Και είναι ακατανόητοι όταν βρισκόμαστε στο έλεος φυσικών φαινομένων που δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, ή ακόμα στ έλεος και στις ορέξεις των Μεγάλων Δυνάμεων που θέλουν πάση θυσία να εξουσιάζουν τις μικρότερες χώρες και τον πλανήτη ολόκληρο.