[...] Είτε θέριζαν, είτε δεμάτιαζαν, είτε συγκόμιζαν, αν η δουλειά γινόταν κοντά του, τα μάτια του πλανιόνταν στα μάκρη· αν η δουλειά γινόταν σε απόσταση, το βλέμμα του αναζητούσε πιο κοντινά αντικείμενα ή παρατηρούσε μια καμπή του ποταμιού, όπου ένα ψαροπούλι με κόκκινο ράμφος και πόδια περιδιάβαινε τις όχθες. Κοίταζε με περιέργεια το πουλί που, κρατώντας στο ράμφος του ένα ψάρι που είχε πιάσει, έδειχνε ν' αναρωτιέται αν θα το κατάπινε ή όχι, ενώ παρακολουθούσε μακρύτερα ένα άλλο ψαροπούλι, που δεν είχε, εκείνο, πιάσει ακόμα ψάρι, αλλά παρατηρούσε κι αυτό τον πιο τυχερό σύντροφό του. Ή πάλι, με μάτια κλειστά και το πρόσωπο γυρισμένο ψηλά, προς τα ουράνια μάκρη, ανάσαινε την ευωδιά του κάμπου, άκουγε τα κελαϊδήματα των πουλιών, όταν, από παντού, τόσο από τα ουράνια όσο κι από τη γη, ενώνονται σ' ένα αρμονικό κόρο. Τ' ορτύκι ξεφωνίζει το τρίλλισμά του μέσα από τη σίκαλη· ο ερωδιός στενάζει μέσα στα χόρτα· από πάνω του πιπίζει και τιτιβίζει ένα σμήνος αμπελουργοί· η μπεκάτσα βελάζει καθώς σηκώνει φτερό· ο κορυδαλλός σφυρίζει, χαμένος μέσα στο φως, ενώ το κράξιμο των γερανών που πετούν σχηματίζοντας τρίγωνο στα ύψη, αντηχεί σα σάλπισμα. Μια συναυλία ξεχύνεται ολόγυρα. Δημιουργέ! Πόσο υπέροχα είναι τα έργα σου μέσα στη φύση, μακριά από τις δημοσιές και τις μεγάλες πόλεις!
- ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΓΚΟΛ, ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ. Μετάφραση Α. Μοσχοβάκη, εκδόσεις Γαλαξία 1965
No comments:
Post a Comment