Ζούμε μια περιπέτεια που δεν έχει προηγούμενό της...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν μπορούμε να μετρήσουμε ένα οποιοδήποτε πρόβλημα του καιρού μας με τα μέτρα που ίσχυαν ίσαμε χτες. Η εποχή μας είναι μια κινούμενη άμμος. Κάτι επιδεινώνεται σταθερά. Νομίζω ότι είναι πλάνη να πιστεύουμε στο προηγούμενο της Ιστορίας, ότι δηλαδή ζούμε σ' ένα νέο κύκλο πολιτισμού που έχει τις αναλογίες του στα περασμένα.


Έχει αποδειχτεί ότι ζούμε μια περιπέτεια που δεν έχει προηγούμενό της κι επειδή όλοι ανεμίζουν τη σημαία της αισιοδοξίας, νομίζουν ότι η εν πορεία Ιστορία δεν είναι παρά η εικονογράφηση ενός μύθου που έχει πια γραφτεί.

Μένει κατάπληκτος κανείς όταν βλέπει με πόση ελαφρότητα, με τι βραχυπρόθεσμες μεθόδους και με πόση ελαφροσυνειδησία διευθύνονται οι τύχες του κόσμου. Πάρτε παράδειγμα τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ ή σκεφτείτε αυτό που είπε προσφάτως ο απερχόμενος Γιούνκερ, ότι δηλαδή η διαδικασία για το διορισμό της διαδόχου του, της Γερμανίδας Ούρσουλας Φον ντερ Λάιεν, δεν ήταν διαφανής [με ό,τι αυτό συνεπάγεται] και σηματοδότησε μια ανεπιθύμητη αλλαγή από την πρακτική της επιλογής των κορυφαίων υποψηφίων των κομμάτων.

Τις μεθόδους που εφάρμοζαν στον Μεσαίωνα, τις ίδιες στην ουσία εφαρμόζουν και σήμερα, μονάχα με τρόπο χειρότερο. Η απληστία και η λύσσα του κέρδους, σε επίπεδο κρατών, έχουν επιταθεί, η μανία του εξουσιασμού έχει διογκωθεί στις διαστάσεις του πλανήτη, η καταπίεση έχει τελειοποιηθεί με όλα τα μέσα της τεχνολογίας, που εξουδετερώνουν προκαταβολικά κάθε αντίδραση, οι έννοιες που βοηθούσαν με την καθαρότητά τους τον άνθρωπο να συνειδητοποιεί τα δικαιώματά του και τους στόχους του, έχουν διαστρεβλωθεί επιτήδεια, σχεδόν ανεπανόρθωτα, ώστε να υπονοούν το αντίθετό τους.

Το ανθρώπινο γένος ζει μέσα σε μια γενική κατάσταση νοθείας και η μακριά αυτή θητεία το κάνει να εξοικειώνεται με τα δηλητήρια της ατμόσφαιρας, να μη συνειδητοποιεί καν το μιθριδατισμό. Και το θέμα είναι ότι πάντοτε αργά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πάρουμε τα αντιφάρμακα. Όταν θα έχει καεί το περισσότερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα θα είναι ανώφελο να επινοηθούν αεριωθούμενα που να μην το καίνε. Όταν θα έχουν δηλητηριαστεί όλα τα ποτάμα κι όλες οι θάλασσες θα είναι περιττό να συνετιστούν οι βιομηχανίες που τα ρυπαίνουν. Όταν θα έχει καταργηθεί κι εξολοθρευτεί ο φυσικός περίγυρος θα είναι άσκοπο να επιστρατεύσουν τους σκηνογράφους για να κοσμήσουν με βράχους και δέντρα από χαρτόνι τη Γη.

Πάντως, σε κάθε μας βήμα θα έπρεπε να συλλογιζόμαστε ότι πουθενά δεν είναι γραμμένο πως ο άνθρωπος θα σωθεί. Πουθενά αλλού έξω από τη ζωτική μας ελπίδα...