Με αφορμή ένα... κόκκινο τρένο!!!!

Συζητούσα προσφάτως με μια φίλη για τις 'αποδράσεις' που σκεφτόμαστε κι επιζητούμε γιατί μας κούρασε η καθημερινότητα, μας στεναχωρεί η πολιτική, μας βασανίζει η συμβίωση με τους πολλούς ή με την οικογένεια ή γιατί ενυπάρχει μέσα μας μια ασύνειδη αποστροφή για τις αξίες του [πνευματικού και τεχνολογικού] πολιτισμού και η απομάκρυνση από ένα ρυθμό ζωής που πολλοί τον βρίσκουν ανυπόφορο....
Κάποτε είχε δημιουργηθεί το κίνημα των χίπιδων, επειδή η νεολαία των δυτικών χωρών και κυρίως της Αμερικής είχαν απορρίψει εσκεμμένα τις ανέσεις και τους πειρασμούς, τη μαλθακότητα  και τη γοητεία της 'πολιτισμένης' ζωής.
Το κίνημα εκφυλίστηκε.
Και τούτο μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι το σύστημα ξέρει τους τρόπους για να εξουδετερώνει τους αρνητές του.
Βλέπουμε πόσο εύκολο είναι να εξαγοραστεί ο άνθρωπος, να προσχωρήσει πρόθυμα στους πειρασμούς που του κολακεύουν τα χαμηλά αισθητήρια, του κάνουν τη ζωή δελεαστική.
Πολλοί, ωστόσο, θα πουν ότι αυτά που γράφω είναι αμπελοφιλοσοφίες και τα πράγματα είναι πολύ απλά, αφού ΟΛΑ οφείλονται σε μια κακή διακυβέρνηση από κάποιους πολιτικούς που δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Πάντως είναι αλήθεια οτι έχουμε μπει σ' έναν φαύλο κύκλο πολιτισμού που δημιουργεί αποστάτες και αυτοεξόριστους, και δεν μπορώ να ξέρω εάν αυτό είναι ένα φαινόμενο προσωρινό ή κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί ή μήπως είναι προάγγελος άλλων, μεγάλων αναστατώσεων.
Ο καιρός θα δείξει.
Εγώ δεν είμαι προφήτης ούτε μελλοντολόγος.
Ουφ, κουράστηκα.
Ξημέρωσε...
Μια καινούργια εβδομάδα
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!