Το "χαμένο"ραντεβού...

ΕΔΩ... είχαμε δώσει ραντεβού και μ' έγραψε κανονικά.
Μετάνιωσε, κι άλλαξε γνώμη, το ξέχασε [αν είναι δυνατόν;;;], με ξέχασε λες και ήμουν ένας περαστικός, αποκοιμήθηκε και θα 'ρθει αύριο;;;
"Δώσε ένα νόημα στη ζωή σου μαζί μου..." της είχα πει, "μην ζητάς τον παράδεισο στις παραισθήσεις... κι έλα μαζί μου, δεν θα χάσεις..."
Μια μέρα τα έλεγα κι εγώ στις δικές μου παραισθήσεις και δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ την εξέλιξη αυτή..
Κουβαλούσα στην τσέπη μου, σε μια μικρή χαρτόδετη έκδοση, την "Αισθηματική αγωγή" του Φλομπέρ κι έτσι για τέταρτη ή πέμπτη φορά άρχισα να ξαναδιαβάζω...
ΕΔΩ... όπου είχαμε δώσει ραντεβού και τελικά δεν ήρθε!!!