Δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά μια επανάσταση;;;

Επειδή εκ προοιμίου ξέρω ότι αν καταπιαστώ με συνδικαλιστικά ζητήματα θα ηττηθώ, γι' αυτό και προτιμώ να θεωρητικολογώ και όχι από μεγαλαυχία ή σχολαστικότητα, αλλά από μια διάθεση γενίκευσης. Επίσης θέλω να σημειώσω ότι η αλαφιασμένη εποχή μας όλα τα κωδικοποιεί, τα ταξινομεί κι αν εσύ ο υποτιθέμενος ανίδεος δεν συμφωνείς, σου κόβουν το ποδάρι, όπως έκανε στην Κακιά Σκάλα ο μυθικός Προκρούστης στους περαστικούς ταξιδιώτες. Πρέπει απαραιτήτως να συνοδοιπορείς, να συμφωνείς, να υπερθεματίζεις. Κι αν τύχει και διαφωνήσεις, ή υψώσεις φωνή διαφορετική, θα σε ενοχλήσουν, όπως κάποτε διάφοροι άμουσοι που έβγαιναν στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο και ή έβριζαν ή κατάβρεχαν τους κανταδόρους. Και ποιοι συνήθως κατάβρεχαν τους κανταδόρους;;; Εκείνοι που η γειτονιά τούς θεωρούσε αναποδιασμένους. Όταν προκαταβολικά φιμώνεις τον αντιφρονούντα, σημαίνει ότι θεωρείς τον εαυτό σου μετέωρο, τρωτό.

Η άσκηση κακής και εν πολλοίς βλαβερής για την κοινωνία πολιτικής από τους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, δηλαδή από πολιτικούς και κόμματα που κυβέρνησαν ή από την μεριά της αντιπολίτευσης που εξώθησε στη λήψη μέτρων τα οποία στη συνέχεια αποδείχθηκαν λαθεμένα, δημιούργησε διχαστικές καταστάσεις. Σκλήρυνση της κυβερνητικής στάσης, φανατική προσήλωση στο δικαίωμα της απεργίας από τις κάθε λογής επαγγελματικές ομάδες και όξυνση των αντιθέσεων. Έτσι φτάσαμε σε μια κατάσταση όπου πλέον τα όρια του νόμιμου δεν έχει δικαίωμα να τα μεταθέτει μονάχα το κράτος αλλά και οι διάφορες συντεχνιακές ομάδες. Αλλά είναι σαν να κινείται κανείς στην κόψη του ξυραφιού, διότι το νόμιμο τελικά φαίνεται να είναι σχετικό, αφού αυτό που σήμερα μοιάζει ή είναι νόμιμο, αύριο μπορεί να μην είναι.

Έχουν δίκιο οι ταξιτζήδες; Εχουν. Οι φορτηγατζήδες; Κι αυτοί έχουν δίκιο. Όμως θα απεργήσουν και θα γίνει της κακομοίρας στους δρόμους. Και οι νοσοκομειακοί γιατροί;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά θα υπάρξουν άπειρα προβλήματα με τους ασθενείς να ταλαιπωρούνται. Και οι διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά οι φοιτητές θα χάσουν την εξεταστική τους. Και οι εκπαιδευτικοί;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά οι μαθητές δεν θ' αρχίσουν με τους καλύτερους οιωνούς τη σχολική χρονιά. Και οι φαρμακοποιοί;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά όλοι όσοι χρειάζονται φάρμακα και κυρίως οι γεροντότεροι, θα βρεθούν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Και οι αγρότες;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά θα κλείσουν τους εθνικούς δρόμους. Και οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά η πρωτεύουσα και οι μεγάλες πόλεις βρομίζουν από τα σκουπίδια. Και οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς;;; Κι αυτοί έχουν  δίκιο, αλλά η Αθήνα γίνεται τρελοκομείο. Και οι λιμενεργάτες;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά καταστρέφονται τα αγροτικά προϊόντα που παραμένουν στα πλοία και δεν ξεφορτώνονται. Και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ;;; Κι αυτοί έχουν δίκιο, αλλά οι αλλεπάλληλες διακοπές ηλεκτροδότησης τσακίζουν την κοινωνία...

Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Ασφαλώς και είναι δεδομένο ότι ζούμε σε μια εποχή που οι Έλληνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε πολιτικές που τους στερούν βασικά δικαιώματα και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, την κακή δημοσιονομική κατάσταση, την ανεργία, την ακρίβεια, το κλείσιμο το επιχειρήσεων, τα εξοντωτικά χαράτσια, τους υψηλούς φόρους, το πετσόκομα των συντάξεων κ.λπ. Αλλά μήπως κάποτε θα πρέπει να βρούμε μια χρυσή τομή στη συμπεριφορά μας;; Μου έγραφε ένας φίλος ότι δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά μια επανάσταση!!!! Μα η επανάσταση δεν έρχεται κατόπιν διαταγής και δεν προαναγγέλλεται. Ξαφνικά ξεσπάει χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι.

Το ζητούμενο είναι μέσα σ' αυτή την καταιγίδα της οικονομικής κρίσης να μπορέσουμε να κρατήσουμε όρθιο το φρόνημα, να συνεχίσουμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας, όσοι εξακολουθούμε να την έχουμε, και φυσικά να διεκδικούμε. Δεν είναι δυνατό όμως ν' ανεχόμαστε εκείνους που είναι αγκυροβολημένοι σε πεποιθήσεις ατράνταχτες, βολικές για τους ίδιους, γεμάτοι αυταρέσκεια. Στην περίπτωση των εκπαιδευτικών δίνουν την εντύπωση ότι είναι προσκολλημένοι στα αιτήματά τους και φορτώνουν άνανδρα τις απορίες τους για την κακή κυβερνητική πολιτική στο λογαριασμό των νέων ανθρώπων, των μαθητών. Κι έτσι δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μεγαλώνουν τη σύγχυση. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω αν αυτό που κάνει η παρούσα κυβέρνηση στο χώρο της παιδείας είναι "μεταρρύθμιση". Πάντως θα είναι εξυπηρετική αν είναι και εφαρμόσιμη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι εφαρμόσιμες λύσεις είναι και οι καλύτερες.