Στην απόλαυση της βροχής...

ΒΡΕΧΕΙ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ...
Με βροντές και αστραπές κι ο Μάο ήταν όλη νύχτα ανήσυχος, μα τώρα έχει ηρεμήσει δίπλα μου.
ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ... Οκτώβρης... Και σκέφτομαι αυτά που έχουν να συμβούν γιατί οι υπερπατριώτες σχεδιάζουν, όλο σχεδιάζουν κι εμείς θα ψάχνουμε να βρούμε μια μέρα ησυχίας.
Οι υπερπατριώτες, κάποιοι άλλοι που έχουν βαλθεί να μας κάνουν μαθήματα δημοκρατίας και δικαιοσύνης και το τυραννικό κράτος!!!!
Κι εμείς θα είμαστε σαν τους πνιγμένους που θα προσπαθούν να πιαστούν από κάπου.
Μείναμε πια ίσκιοι λιανοί, σχεδόν κυματεροί, που μας παραδέρνουν οι αέρηδες - πότε οι εξωτερικοί αέρηδες και πότε κάποιοι αέρηδες εσωτερικοί.
Γι' αυτό αφήνομαι στο ρεμβασμό, στην απόλαυση της βροχής...
Και στην ευλογία που είναι τα πλατιά κύματα της μουσικής.
Είναι ένα μυστήριο να ξεχύνεται κανείς στο διάστημα γενναιόδωρα, να καλπάζει καβάλα στους ανέμους, να φέρνει βόλτα τον κόσμο και να φουσκώνει η καρδιά του, δεν ξέρω αν από συγκίνηση ή από μιαν αλλόκοτη περηφάνεια.
Μπορεί ο άνθρωπος ν' απολαύσει μερικούς στίχους ή τον μύθο ενός αφηγήματος, ή το θέμα ενός ζωγραφικού πίνακα ή μια σκηνή από θεατρική παράσταση ή να δακρύσει από τους κυματισμούς μιας μουσικής...
Δηλαδή, όλα αυτά που αναιρούν τη λογική και οδηγούν τον αδύναμο άνθρωπο στην υπέρβασή της.
Κι εγώ τώρα να πασχίζω να πιάσω στον αέρα την παραμικρή έστω πνοή του μυστικού ανέμου που βοηθάει και προσανατολίζει...