Οι Έλληνες πληρώνουν και τα λεφτά πέφτουν σε βαρέλι δίχως πάτο!!!!

Ποιος είναι ο εχθρός του λαού σήμερα - το κράτος, τα πολιτικά κόμματα, ο ιμπεριαλισμός, η ενωμένη Ευρώπη ή ο ίδιος ο εαυτός του; Μόλις τεθεί το ερώτημα, αμέσως ο καθένας, αναλόγως με την κοσμοθεωρητική του τοποθέτηση θα απαντήσει. Αλλά είναι εύκολη η απάντηση; Ή είναι σωστή μια οποιαδήποτε απάντηση θα αγνοούσε κάποιον από τους παραπάνω παράγοντες;;; 

Ο μεγάλος δραματουργός Ερρίκος Ίψεν έχει γράψει ένα πολύ δυνατό και τρομερά επίκαιρο έργο με τίτλο "Ο εχθρός του λαού", που γράφτηκε το 1882 και το οποίο μάλιστα παίχτηκε προσφάτως, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία του διευθυντή της βερολινέζικης Schaubuhne Tόμας Οστερμάιερ. Η ιστορία του Ίψεν μιλάει για έναν ευσυνείδητο επιστήμονα, τον γιατρό Στόκμαν, ο οποίος έχοντας υποστηρίξει πρώτος ότι η πόλη του μπορούσε να γίνει μια υποδειγματική λουτρόπολη, δεν διστάζει να αποκαλύψει δημοσίως ότι τα ιαματικά λουτρά αποδείχτηκαν μολυσμένα. Κι έτσι έρχεται αντιμέτωπος με τον δήμαρχο που είναι και αδερφός του αλλά και με την ιδιοτέλεια των συμπολιτών του. 

Αποτέλεσμα; Γίνεται ο «εχθρός του λαού». Είναι μια αποτύπωση της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού, του κεφαλαίου που δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο, που αξιοποιεί τα πάντα για να διαιωνίσει τα συμφέροντά του, που διαβρώνει όλους τους μηχανισμούς του αστικού κράτους και δυστυχώς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που αποτελούν τον μεγάλο βραχίονα της διαχείρισης των επιχειρήσεών του. Δεν διστάζει ν' απειλήσει, να φιμώσει, να απομονώσει και να απολύσει όσους του αντιστέκονται. Και φυσικά στις μεθόδους του περιλαμβάνονται εκβιασμοί, εξαγορά συνειδήσεων, και στο τέλος δεν διστάζει να συντρίψει και τις ζωές των ανθρώπων.

Είναι φανερό ότι το έργο του Ίψεν λες και γράφτηκε για τη σημερινή κατάσταση. ΄Απειρα τα παραδείγματα. Γι' αυτό ξαναρωτώ: Σήμερα ποιος είναι ο εχθρός;; Βέβαια από τη στιγμή που καθημερινά δεν μας απασχολεί τίποτε άλλο παρά μονάχα ποιο νέο χαράτσι θα επιβάλει το κράτος, ποιους νέους φόρους θα θεσμοθετήσει, ποιο χωράφι μας σε κάποιους λόγγους ξεχασμένους θα φορολογήσει, πόσο ακόμη θα κόψει τις συντάξεις, πόσους δημοσίους υπαλλήλους θ' απολύσει, πόσους θα ρίξει στην ανεργία, σε πόσες επιχειρήσεις θα βάλει λουκέτο, πόσους δημόσιους οργανισμούς θα ξεπουλήσει, πόσοι συμπολίτες μας θ' αυτοκτονήσουν, πόσοι θα βρεθούν στον προθάλαμο των ψυχιατρείων... Τότε, δεν υπάρχει δυσκολία στην απάντηση: Το κράτος είναι ο εχθρός!!!

Θα πάω παραπέρα. Αφότου άρχισαν τα περιβόητα μνημόνια, οι Έλληνες πληρώνουν αγόγγυστα. Πληρώνουν, πληρώνουν, πληρώνουν. Και συνεχώς οι υπεύθυνοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ο πρωθυπουργός αναφέρονται στις συνομιλίες με την Τρόικα, στην αισιοδοξία που πρέπει να υπάρχει, ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα κ.λπ. Τελικά, δεν είπε ποτέ κανείς πού πήγαν τα λεφτά που πληρώνει ο ελληνικός λαός!!! Πληρώνει και είναι σα να ρίχνουν τα λεφτά σε βαρέλι δίχως πάτο... Ο ελληνικός λαός πόσα έχει πληρώσει τα τρία τελευταία χρόνια, πόσα δάνεια έχει πάρει, πόσα λεφτά έχουν πάει στα δάνεια, πόσα σε τόκους, πόσα σπαταλήθηκαν για συμβούλους και παρασυμβούλους, για υπουργούς και υφυπουργούς, για διευθυντές και διευθύνοντες συμβούλους και προέδρους οργανισμών... 

Κανείς δεν είπε πότε θα σταματήσει να πληρώνει ο λαός, κανείς δεν είπε πότε θα βάλουν φρένο στις περικοπές των συντάξεων, κανείς δεν είπε τι θα γίνει το περίπου ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι που στενάζουν καθημερινά και δεν βλέπουν φως στο τούνελ. Το μυαλό των Ελλήνων μονίμως πλέον περιέχει ημερομηνίες πληρωμών στην εφορία, ποσά δόσεων, προθεσμίες πληρωμών, τράπεζες, ενοίκια, λογαριασμοί τηλεφώνων, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ... Μια εξήγηση ποιος θα δώσει;;; Από τον πρωθυπουργό Σαμαρά δεν περιμένει κανείς τίποτε. Πολύ περισσότερο από τον Στουρνάρα και τον Βενιζέλο. Δεν θέλω ν' αναφερθώ στον Τσίπρα διότι πρόκειται περί ανεύθυνου πολιτικού, ασχέτου με την πραγματικότητα. 

Δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, ήταν ανέφικτη αυτή η συνάντηση με τον εσμό αυτών των ανόητων πολιτικών που αδυνατούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Και για να ξεμπερδεύει ο λαός με όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες, τους βάζει μέσα σ' ένα σακί και κι έτσι πλέον αναφέρεται στο "κράτος" και προσπαθεί να το χτυπήσει, να το κοροϊδέψει, να το εξαπατήσει, διότι έτσι νιώθει ότι τους εκδικείται. Αλλά δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα αν υπάρχει τρόπος να αναχαιτιστεί αυτή η κατρακύλα. Και είναι λυπηρό διότι αυτή η άθλια κατάσταση, που είναι απότοκος της καπιταλιστικής κυριαρχίας, παράγει κτηνώδη αδικία, ανθρωποφαγική βουλιμία., ακόρεστη εγωπάθεια, δουλοπρέπεια, καχυποψία, δολιότητα, υπερφόρτιση του ατομισμού, αφού κυριαρχεί το... ο σώζων εαυτόν σωθείτω!