Εγώ θα σας πω ότι πάντοτε αν η
πολιτική και οι πολιτικοί υπήρξαν οι ουσιώδεις παράγοντες και οι κινητήριοι
μοχλοί της εθνικής ζωής, υπήρξαν και η ενδημούσα νοσηρότητά της. Και λέω πάντοτε,
διότι αρκεί να γυρίσουμε μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω και να φτάσουμε σ’ εκείνο
το άδικο όστρακο που έδιωξε τον δίκαιο Αριστείδη από την Αθήνα.
Σήμερα, δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν
πολυενδιαφέρονται για την ποιότητα και την ηθική αντοχή κάποιων πολιτικών των
περασμένων γενεών, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το παρόν και οι άνθρωποι
που αυτοδιορίζονται και ζητούν την έγκρισή τους για να γίνουν οδηγοί τους. Και
για να μη χαθούμε σε θεωρητικολογίες, η σημερινή πολιτική στην πρακτική της έχει
καταντήσει να είναι κατεξοχήν η τέχνη της καιροσκοπίας, των ψευδών, της υποκρισίας,
με βοηθό τη νάρκη της μνήμης.
Δεν μιλάω αορίστως, αλλά έχω το
παράδειγμα των σημερινών κυβερνώντων που
έχουν υποβιβάσει την πολιτική σε τυχάρπαστο επάγγελμα κι έχουν ως κύριο
χαρακτηριστικό τη δημαγωγία, την ασυνείδητη κολακεία των αλόγιστων φανατισμών της
μάζας, την εκμετάλλευση των αδυναμιών της και φυσικά την αδίστακτη αξιοποίηση
οποιουδήποτε μέσου για τη διάβρωση και απαξίωση του αντιπάλου: συκοφαντία,
διαστροφή πραγματικών γεγονότων, ψέμα κ.λπ.
Δυστυχώς σήμερα ζούμε στο βασίλειο της
ανειλικρίνειας και της υποκρισίας, της συκοφαντίας και των ψευτοηρωισμών, των
σαλτιμπάγκων και των ερασιτεχνών της πολιτικής. Και το λέω αυτό διότι οι
υπαναχωρήσεις του σημερινού πρωθυπουργού αγγίζουν πλέον τα όρια του τυχοδιωκτισμού.
Πήγε στις Βρυξέλλες, παραδόθηκε άνευ όρων και γύρισε πανηγυρίζοντας και
παίζοντας θέατρο στους δημοσιογράφους και στον ελληνικό λαό. Αλλά δεν υπάρχει
δημοσιογραφία διότι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν παραδοθεί και αυτά στις
απαιτήσεις της διαπλοκής.
Ο πρωθυπουργός του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανήκει
στην κατηγορία των φοβισμένων πολιτικών που είναι περισσότερο πρόθυμοι να
πιστεύουν παρά να δυσπιστούν, να υπακούνε παρά να τραβάνε το σχοινί για να
υπερασπιστούν το δίκαιο. Οι παλικαρισμοί που προβάλλονται με λεκτικούς
ακροβατισμούς εντός Ελλάδος έχουν πέσει στο κενό, διότι η χώρα μας περισσότερο
από κάθε άλλη φορά είναι απελπιστικά μονάχη… Κι αν το ευρωπαϊκό διευθυντήριο
[κι αυτό είναι «επιτυχία» του Τσίπρα] θέλει την Ελλάδα στην ευρωζώνη, είναι
κυριολεκτικά δική της υπόθεση και θα την κρατήσει εντός της ευρωζώνης διότι
έτσι συμφέρει σ’ αυτούς.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να
καταλάβει αυτή η ανόητη κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να κυβερνά με λεκτικές
μεταμφιέσεις και ψέματα που τα μοιράζει με τη σέσουλα. Η οδυνηρή πραγματικότητα
θα ταλαιπωρήσει όχι τον Τσίπρα και την παρέα του αλλά τον ελληνικό λαό. Μπορεί ο Τσίπρας και η παρέα του ν' απολαμβάνουν τα φωτογραφικά τους στιγμιότυπα από τις ευρωπαϊκές περιοδείες τους και να πανηγυρίζουν για τα επικοινωνιακά τους τεχνάσματα, ή να κορδώνονται που μειώνουν τους αντιπάλους τους, αλλά όλα αυτά δεν αποτελούν στοιχεία εξυγιαντικής πολιτικής, αλλά απλώς στοιχεία μιας χάρτινης αισιοδοξίας.
No comments:
Post a Comment