ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ή ΥΠΟΖΥΓΙΟ ΤΗΣ;;;;

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προβλέπει ή εξασφαλίζει για τον καθένα ελευθερία γνώμης και έκφρασης και τη δυνατότητα διάδοσης ιδεών και πληροφοριών με  οποιοδήποτε μέσο… Το ζήτημα είναι ποιος έχει το «μέσο» ή τα «μέσα», που θ’ αποτελέσουν το όχημα ώστε να μπορεί ο καθένας ελεύθερα να κοινοποιεί τις ιδέες και τις πληροφορίες. Γνωρίζουμε ότι τα «μέσα» σήμερα είναι πεδικλωμένα και διανύουν συνειδητά μια περίοδο χορτασμού των αισθήσεων! Εννοούμε, πως επιζητούν να υπηρετούν το κοινό, γαργαλώντας το υπογάστριο. Έτσι, το κοινό σιγά-σιγά από φορέας της ιστορίας μετατρέπεται σε υποζύγιό της.

Τώρα, αν υπάρχει ένα μέρος από το κοινό που αντιστέκεται, μπαίνει σε λειτουργία ο μηχανισμός του αποκλεισμού. Δηλαδή, αντίο δικαιώματα… Το μόνο που μένει είναι κάποιοι χώροι – όπως ο ελεύθερος[;;;;] χώρος του διαδικτύου – όπου μπορεί κανείς να αναπνέει ελεύθερα και να μεταδίδει το μήνυμά του, στέκοντας όρθιος, ατενίζοντας τους αναγνώστες του με αξιοπρέπεια. Ωστόσο, καθημερινά διαπιστώνουμε ότι ούτε αυτό είναι δεδομένο. Κι εδώ ακόμα κινδυνεύουμε.

Είναι οι ιδιοκτήτες κάποιων «μέσων» που ενδιαφέρονται για την οικονομική προαγωγή τους, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι κονδυλοφόροι στην υπηρεσία τους, που θολώνουν το τοπίο και εξαπατούν το κοινό. Και για πολλοστή φορά θα υπογραμμίσω την αγαστή συνεργασία και κάποιων ιδιοκτητών «μέσων» και των κονδυλοφόρων τους με την πολιτική και τους πολιτικούς. Κάποτε, όταν λέγαμε εκτροπή, εννοούσαμε ένα πραξικόπημα, λόγου χάρη, κατάλυση νόμου και ελευθεριών κ.ο.κ. 

Σήμερα, η εκτροπή είναι συγκαλυμμένη. Όταν ο κόσμος δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης άλλη από την κινητοποίησή του στους δρόμους, πάει να πει ότι έχει μάλλον συνειδητοποιήσει ότι οι κίνδυνοι εκτροπής είναι πιθανοί. Βέβαια, πρέπει να πάψει η απάθεια και η αδιαφορία και να υπάρξει στράτευση στην υπόθεση της «συμμετοχής». Να απομονωθούν όσοι βρωμίζουν τα κανάλια επικοινωνίας, να εκδιωχθούν από την αγορά οι έμποροι των ονείρων μας και οι μικροπωλητές των ελπίδων μας. Υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να σπάσει ο πολίτης τον αποκλεισμό που του επιβάλλουν οι μεγαλοκαρχαρίες. Αισιοδοξώ ότι κάποτε οι αγύρτες των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής, κάποια στιγμή θα καταργηθούν!