ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Όλοι θυμόμαστε τη σχετική σκηνή. Διαδραματίστηκε στη Μυτιλήνη, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014. Λιγότερο, δηλαδή, από ένα χρόνο πριν.

Ο Αλέξης Τσίπρας, πάνω στην εξέδρα, μιλούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος. Κατηγορούσε, με τις συνήθεις αγοραίες εκφράσεις του, τους πολιτικούς αντιπάλους του. Αυτοί, κατά την άποψή του, ευθύνονταν για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα. Αλλά και οι Ευρωπαίοι δεν ήταν άμοιροι ευθυνών. Σε μια αποστροφή του λόγου του, επικεντρώθηκε στη Γερμανία, και άρχισε να κραυγάζει ασυνάρτητα: «Go back κυρία Μέρκελ, κύριε Σόιμπλε». Ήταν η περίοδος, που είχε αρχίσει προφανώς να εμπεδώνει τις γνώσεις των αγγλικών, ύστερα από τα ταχύρρυθμα μαθήματα. Διαπιστώνοντας ότι η προτροπή του εύρισκε απήχηση περιέλαβε και άλλους: «Go back κυρίες και κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης... Go back μαζί με την τρόικά σας». Ύστερα, συνέχισε απτόητος την ομιλία του, εφευρίσκοντας άλλους εχθρούς για να τους κατακεραυνώσει κι αυτούς. Στην πλατεία, ο κόσμος παραληρούσε. Ο ρήτορας είχε αγγίξει με τον ιδεωδέστερο τρόπο τον σφυγμό του. Ο λαϊκισμός ζούσε μεγάλες στιγμές.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελληνικής Επικράτειας. Πάνω στη συγκεκριμένη ρητορική, στηρίχτηκε μεγάλο τμήμα του σχεδιασμού του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την αλλαγή της ελληνικής πολιτικής σκηνής και την υφαρπαγή των ψήφων του εκλογικού σώματος.

Ο στόχος για την κατάληψη της εξουσίας, γεγονός που θα επέτρεπε να πραγματοποιηθεί ό,τι υποσχόταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., επιτεύχθηκε. Στις τελευταίες εκλογές υπερίσχυσε. Χάρη στο καλπονοθευτικό σύστημα, το οποίο κατηγορούσε δριμύτατα παλαιότερα ότι δεν αποτύπωνε τις πραγματικές διαθέσεις του εκλογικού σώματος, προσέγγισε την αυτοδυναμία. Τελικά, σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, με τους οποίους φαίνεται ότι βρισκόταν σε μυστικές επαφές όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Τι κοινά οράματα συνέδεαν τα δύο κόμματα αποτελεί μια άλλη ιστορία, που δεν μπορεί να σχολιαστεί εδώ.

Το πεδίο ήταν πλέον ελεύθερο για να πραγματοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες του. Αντί όμως να αφοσιωθεί με σύνεση και να επιδιώξει την επίλυση του χρόνιου προβλήματος της ελληνικής οικονομίας επιδόθηκε για εβδομάδες σε ανούσιους παλικαρισμούς.

Τα αποτελέσματα της εργώδους αλλά ασυνάρτητης προσπάθειάς του ήταν κατώτερα των αναμενομένων. Κι ας διοχέτευε τις πληροφορίες το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου πως οι αντίπαλοι σε όλη την Ευρώπη είχαν κατατροπωθεί. Λίγο απέμενε, ισχυριζόταν, και θα σήκωναν λευκή σημαία.

Όταν πια το αδιέξοδο ήταν πλήρες, με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας ανέκρουσε πρύμναν. Τότε άρχισε να επιζητεί την προσέγγιση με τον μισητό, μεγάλο αντίπαλο. Μόλις διαπίστωσε πως η άλλη πλευρά ανταποκρινόταν προχώρησε ακόμη περισσότερο. Ζήτησε την άμεση επικοινωνία μαζί του. Ύστερα από συνεννοήσεις, καθορίστηκε η ημερομηνία της επίσκεψης στο Βερολίνο.

Τις παραμονές της πραγματοποίησής της, σε μία προσπάθεια ευμενούς αντιμετώπισής του, ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε ένα ακόμη βήμα. Σε επιστολή του προς την Καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ διεκτραγωδούσε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση της χώρας και ζητούσε ικετευτικά τη βοήθειά της για την άρση του αδιεξόδου. Τη σύνταξη της επιστολής απέκρυψε εντέχνως από το ελληνικό κοινό επειδή φοβήθηκε την αντίδρασή του. Έγινε γνωστό το περιεχόμενό της, ωστόσο, από σχετικό δημοσίευμα στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

Τι ντροπή για ένα νέο πρωθυπουργό και ηγέτη, υποτίθεται, της Ελληνικής Αριστεράς!

Αποκορύφωμα της ρεαλιστικής στροφής του Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσε η επίσκεψή του, πριν από λίγες μέρες, στο Βερολίνο. Αποσβολωμένοι οι πολίτες παρακολουθούσαν τις κινήσεις του. Τα πάντα ξεχάστηκαν. Οι χαριεντισμοί του, με τη συνομιλήτριά του, δεν είχαν τελειωμό. Αλλά και εκείνη, από την πλευρά της, εμφανώς ικανοποιημένη από την τροπή των πραγμάτων, δεν σταμάτησε τις φιλοφρονήσεις στον προσκεκλημένο της. Το θερμό κλίμα δεν θύμιζε καθόλου την πολεμική ατμόσφαιρα που είχε καλλιεργηθεί από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τους προηγούμενους μήνες.

Τα αποτελέσματα της συνάντησης δεν θα αργήσουμε να τα πληροφορηθούμε. Βέβαιο πρέπει να θεωρείται, πάντως, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται.

Όταν επισκεφτεί ξανά ο Αλέξης Τσίπρας τις πόλεις, στις οποίες διέπρεψε με το αντιγερμανικό μένος του, είναι απορίας άξιον πώς θα αντιμετωπίσει όσους θα τον κατηγορήσουν για ασυνέπεια.

Αν και όλοι μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τις δικαιολογίες του. Θα μιλήσει ότι δεν είχε ακριβή εικόνα της κατάστασης της χώρας και ότι όσα τότε ειπώθηκαν ανήκουν στο παρελθόν. Δεν υφίσταται πλέον, θα ισχυριστεί, κανένα πρόβλημα ανάμεσα στα δύο Κράτη. Η Γερμανία είναι μεγάλη δύναμη και παραμένει στενή φίλη της χώρας μας. Προσδοκούμε, με ανυπομονησία, τυχόν επενδύσεις της.

Κι αν οι συνομιλητές του επιμένουν να έχουν ενστάσεις για την πολιτική του, στο βάθος του μυαλού του, υπομειδιώντας, θα σκέφτεται για αυτούς: «Εγώ δεν έχω κανένα μερίδιο ευθύνης! Πρόβλημά σας που πιστέψατε τις υποσχέσεις μου»!

 Κωστής Λίθινος