ΠΕΡΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΩΝ, ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΒΥΣΣΩΝ

Η χθεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή των Ελλήνων δεν μας έκανε σοφότερους. Μας δημιούργησε, αντίθετα, μεγάλους φόβους για το πού πορεύεται η χώρα. Υποτίθεται, πως ο Πρωθυπουργός θα ενημέρωνε την Εθνική Αντιπροσωπεία για τις ώς τώρα κινήσεις της Κυβέρνησής του. Μέσα σε ένα κλίμα συμφιλιωτικό θα επιδίωκε να εξασφαλίσει την τόσο αναμενόμενη από τον ίδιο συναίνεση των Κομμάτων της Αντιπολίτευσης στην πολιτική του. Τα πράγματα όμως κινήθηκαν τελείως διαφορετικά. Η τόσο διαφημιζόμενη Ομιλία αποδείχτηκε κενή περιεχομένου. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές εκφώνησής της φάνηκε ότι απέβλεπε αλλού. Στη συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Οι λεκτικές επιθέσεις του Πρωθυπουργού εναντίον των προηγούμενων Κυβερνήσεων συνεχίστηκαν. Λες και δεν έχουν μεσολαβήσει οι εκλογές με τα γνωστά αποτελέσματα. Την Κυβέρνηση συγκροτούν πλέον ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Σε αυτούς, εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση της χώρας το εκλογικό σώμα. Δεν πρέπει να το ξεχνούν. Η περίοδος των ανέξοδων υποσχέσεων τερματίστηκε. Επιφορτίζονται, πλέον, να δώσουν ικανοποιητικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του πληθυσμού.

Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου όξυνε ακόμη περισσότερο το ήδη τεταμένο κλίμα. Με τις συνεχείς παρεμβάσεις και τα σχόλια ύστερα από κάθε ομιλία πολιτικού αρχηγού δημιούργησε έναν απίστευτο εκνευρισμό στα μέλη του Κοινοβουλίου. Για όλα τα θέματα εξέφραζε δηκτικά την άποψή της. Είναι σαφές πλέον ότι χρησιμοποιεί το αξίωμά της ως προβολή.

Όταν πλέον ξεκίνησε η συζήτηση για το κατά πόσον ήταν νόμιμο να μιλήσει στη Βουλή ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Γιώργος Κατρούγκαλος, για το γνωστό προσωπικό του ζήτημα, τότε η κατάσταση εκτραχύνθηκε. Στο πανδαιμόνιο, που επακολούθησε, ακούστηκαν απίθανα πράγματα από διάφορα μέλη του Κοινοβουλίου. Η επιμονή της Προέδρου της Βουλής να μιλήσει ο Αναπληρωτής Υπουργός, παρά τη ρητή αναφορά για το αντίθετο του Κανονισμού της Βουλής, έδωσε το πρόσχημα στη Νέα Δημοκρατία να αποχωρήσει από τις Εργασίες της.

• Το κλίμα συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων σε μία κρίσιμη περίοδο για τη χώρα τορπιλίστηκε. Η κύρια ευθύνη ανήκει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Στη συζήτηση, κάποια στιγμή, παρεμβλήθηκαν οι Νίκος Φίλης και Άδωνις Γεωργιάδης, Κοινοβουλευτικοί Εκπρόσωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της Ν.Δ.. αντίστοιχα. Ανάμεσά τους εξελίχθηκε ο εξής διάλογος:

• Νίκος Φίλης: Εσύ, βιβλιοπώλη, να πουλάς βιβλία!

• Άδωνις Γεωργιάδης: Θα πουλάω ό,τι θέλω, δημοσιογράφε!

Τα όσα ακούστηκαν είναι πολύ απογοητευτικά. Όταν μάλιστα προέρχονται από δύο νέους, σχετικά, ανθρώπους, τότε δημιουργούν μελαγχολία.

Στο σημείο αυτό τα πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους. Τα προσωπεία χρειάζεται να πέσουν. Οποιοδήποτε επάγγελμα, ακόμη και το πιο ταπεινό, δεν επιτρέπεται να σχολιάζεται αρνητικά από κανέναν. Πόσο μάλλον από τους Εκπροσώπους του Έθνους.

• Από πότε το επάγγελμα του βιβλιοπώλη, που αντιμετωπίζει τόσο υποτιμητικά ο Νίκος Φίλης, συνιστά ταπεινό επάγγελμα;

Τα βιβλιοπωλεία, μεγάλα και μικρά, που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, είναι ευδιάκριτα σημεία του πολιτισμού της. Τα βιβλία τους, μας ανοίγουν δρόμους, προκειμένου να διευρύνουμε τους πνευματικούς ορίζοντές μας και να αντιμετωπίζουμε με κριτική διάθεση τα πράγματα.

Γιατί, από την πλευρά του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., απαξιώνονται τόσο απροκάλυπτα, αν όχι χυδαία, οι βιβλιοπώλες; Από πού αγόραζε ο ίδιος όσα βιβλία διάβαζε για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ώστε να μπορεί σήμερα να μας αντιπροσωπεύει στη Βουλή;

Αφήνω ασχολίαστο το γεγονός ότι τα μέλη του Κόμματος, το οποίο εκπροσωπεί ο Νίκος Φίλης, επαίρονται διαρκώς για τις γνώσεις τους. Ο μεγάλος πνευματικός οπλισμός τους, έτσι διατείνονται με αυταρέσκεια, τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν από θέση ισχύος κάθε συνομιλητή τους. Αυτός ο οπλισμός, φαντάζομαι, προήλθε από τα συστηματικά διαβάσματα βιβλίων που προμηθεύονταν από βιβλιοπωλεία.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, η γνωστή δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, τον Δεκέμβριο της προηγούμενης χρονιάς δεν εξέπληξε κανένα. Ερωτώμενος επίμονα από τους δύο δημοσιογράφους, για την πιθανότητα σύμπλευσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τους ΑΝ.ΕΛΛ. αλλά και για τα κοινά στοιχεία που συνέδεαν τα δύο Κόμματα, εξανέστη. «Μας χωρίζει πολιτιστική άβυσσος», αποφάνθηκε.

Τα πράγματα, ωστόσο, είχαν αλλιώς. Παρά τις κατηγορηματικές δηλώσεις, στο παρασκήνιο, οι επαφές ανάμεσα στα δύο Κόμματα ήταν εντατικές. Και πιστοποιήθηκαν αμέσως μετά τις εκλογές.

Αν κρίνουμε από τα όσα διαδραματίστηκαν χθες στη Βουλή ένας ακόμη μύθος πέφτει. Η δήθεν πολιτιστική άβυσσος, που χωρίζει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α από τους ΑΝ.ΕΛΛ., είναι ανύπαρκτη. Δεν υφίσταται. Γι’ αυτό, άλλωστε, και τα δύο Κόμματα συμφώνησαν τόσο εύκολα στο σχηματισμό Κυβέρνησης. Στο πλαίσιο συγκερασμού των ιδεών τους.

Ο Νίκος Φίλης παρέα με τον Νίκο Νικολόπουλο!

Βρήκε, κυριολεκτικά, ο ένας το ταίρι του άλλου!

Ποιος το περίμενε;

Κωστής Λίθινος