[Μπορεί να είναι και άσχετη η εικόνα με το κείμενο. Όμως είναι εξαιρετική...]
Αυτές τις μέρες που βρέχει, ακούω
συνεχώς τη δυσφορία των άλλων. Εγώ όμως την απολαμβάνω τη βροχή. Καθισμένος στο
γραφειάκι μου, μπροστά στον υπολογιστή, πότε γράφω, πότε διαβάζω και πότε
τραβάω την κουρτίνα και τρελαίνομαι να βλέπω τη βροχή να πέφτει ήρεμα κι
ευγενικά πάνω στα τζάμια. Κι ο ουρανός δεν λέει να ξεθολώσει. Δεν με νοιάζει.
Αυτή η ατμόσφαιρα στις μέρες μας ταιριάζει με την κρίση, την οικονομική, την
πολιτική, την κοινωνική. Μια πίκρα νιώθω ν’ απλώνεται παντού. Και μια ψευτιά ν’
απλώνει τα πέπλα της παντού. Το ψέμα πηγαινοέρχεται στα χείλη του κόσμου, των πολιτικών και των δημοσιογράφων.
Κάποια στιγμή έγραψα στο face
book, απαντώντας στις αιτιάσεις ενός παλιόφιλου, ότι εγώ είμαι ελεύθερο πνεύμα
και κρίνω!!! Είναι αλήθεια. Σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου νιώθω περισσότερο από
κάθε άλλη φορά ελεύθερος να λέω και να γράφω ό,τι θέλω. Δηλαδή αυτό που πιστεύω
ότι είναι η αλήθεια. Αλλά όσο περνούν τα χρόνια, παρατηρώ ότι ανήκω σε μια
μειοψηφία που δεν ανέχεται εξαρτήσεις.
Δεν μ’ αρέσουν τα ψέματα, η
συκοφαντία και η υποκρισία. Δυστυχώς όμως αυτά σήμερα έχουν κατακλύσει την
κοινωνία μας. Ο Ροβεσπιέρος είχε γράψει ότι τη συκοφαντία και την υποκρισία θα
χρησιμοποιήσουν οι πλούσιοι και οι διεφθαρμένοι για να αντιπολιτευθούν τον λαό
ή εκείνους που θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν το σύνταγμα για το καλό του λαού.
Και τι έχουμε διαπιστώσει;;
Απλώς η έλλειψη παιδείας και το
εμπόδιο για τη διαφώτιση του λαού ήταν πάντα και είναι οι πληρωμένοι
δημοσιογράφοι που τον παραπλανούν με καθημερινές αναίσχυντες απάτες. Οπότε τι
κάνουμε, αν έχουμε την εξουσία;;; Ο Ροβεσπιέρος έγραφε ότι πρέπει να
προγράψουμε τους δημοσιογράφους αυτούς σαν τους πιο επικίνδυνους εχθρούς της
χώρας και να κυκλοφορήσουμε άφθονη καλή αρθρογραφία»… Επαναστάτης ο
Ροβεσπιέρος, αλλά και ουτοπιστής. Μετά από τόσες δεκαετίες δεν έχει αλλάξει
τίποτε στον κόσμο – και στην πατρίδα μας. Οι δημοσιογράφοι κάνουν θόρυβο,
ξεσηκώνουν θόρυβο, σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτικούς.
Αυτό που συνέβαινε κάποτε κι
αναφέρομαι στον δέκατο ένατο αιώνα, η θεμελίωση της μακαριότητας των λίγων πάνω
στη δυστυχία των πολλών, αυτό γίνεται και σήμερα. Ακόμα δεν βρέθηκε η λύση του
προβλήματος, δηλαδή πώς να ευτυχήσουν οι πολλοί χωρίς να γίνουν κόλαση για
όλους!!!
Δεν ξέρω πότε θα βγούμε ξανά στο
φως για να δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι, αλλά είναι βέβαιο ότι η κρίση μάς
έκανε να δούμε τον σημερινό κόσμο φωτισμένο από γωνίες απροσδόκητες. Αυτές τις
γωνίες δεν τις βλέπουν όλοι. Τις βλέπουν μονάχα οι ανήσυχοι, οι αλαφιασμένοι.
Οι άλλοι αδιαφορούν και ζουν τακτοποιημένοι με τον εαυτό τους, ενώ βολεύονται
με την μια αλήθεια που τους προσφέρεται και βολεύονται και ανύποπτοι στηρίζουν
τις αντιφάσεις του πίνακα που παρουσιάζει ο κόσμος μας.
Κι εδώ να σημειώσω ότι η
αρρωστημένη κατηγορία του σημερινού κόσμου συμπίπτει με το φυσιολογικό ποσοστό
των σκάρτων που είχε κάθε γενιά και κάθε εποχή. Το θέμα είναι πώς αυτή η
κατηγορία δεν θα επιτρέψουμε να επιβάλει τους δικούς της κανόνες. Κι αυτό γιατί
μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί όχι στην πρόοδο, αλλά στο πισωγύρισμα.
Δεν έχω όρεξη για αντιδικίες. Είναι άσκοπες και χάσιμο χρόνου. Δεν καταγγέλλω κανέναν.
Μονάχα κρίνω. Και κρίνω απ’ ό,τι βλέπω και διαβάζω και ακούω. Επιπλέον διότι θέλω
να δηλώσω ότι δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι μπορεί ν’ αλλάξει η κοινωνία. Τις ψευδαισθήσεις
τις δημιουργούν επαγγελματίες του είδους και τις εκμεταλλεύονται. Υπάρχει περίπτωση
να αναχαιτίσουμε τις αρνητικές εξελίξεις; Τουλάχιστον όσο ζω δεν έχω την αυταπάτη
ότι μπορεί κάτι ν’ αλλάξει. Αντιθέτως παρατηρώ ότι υπάρχει μια διαρκής χειροτέρευση
και οι άνθρωποι αποβλακώνονται όλο και πιο πολύ.
Πολλοί διαδικτυακοί φίλοι με ρωτάνε
τι προτείνω!!!! Τίποτα δεν προτείνω. Αυτό που μπορώ να λέω είναι ότι δεν πρέπει
να γοητευόμαστε από τους αγύρτες κι ούτε να ενθαρρύνουμε τους φαύλους, επειδή μπορεί
να μας είναι αρεστοί. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί ξέρουν να κολακεύουν. Σε
τελευταία ανάλυση, είναι εύκολο να δούμε ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τους κάθε
λογής απατεώνες, αφού υπάρχει μέσα μας μια έμφυτη ροπή προς τη χαζομάρα.
No comments:
Post a Comment