ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΜΙΑΣ ΑΔΙΕΞΟΔΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Γράφουμε, αναλύουμε, σχολιάζουμε, συζητάμε δια ζώσης πίνοντας τον καφέ μας, αλλά στο τέλος τραβάμε μια γραμμή και αποφαινόμαστε ότι όλες οι διέξοδοι είναι κλειστές. Όποιο δρόμο κι αν τραβήξουμε, πάντα βρισκόμαστε μπροστά σε τοίχο!!! Όση ψυχραιμία κι αν διαθέτουμε ότι μπορεί να γκρεμίσουμε τον τοίχο ή τελικά να βρούμε κάποιο δρόμο, το βλέπουμε ότι μάλλον θα ζούμε για πολύ καιρό στην κόλαση μιας αδιέξοδης πολιτικής. Κι αυτή η κόλαση όλο και μοιάζει μ’ εκείνην που ψυχανεμίστηκε ο Κάφκα. Και τώρα δεν είμαι αφελής να πιστεύω, όπως πίστευα στον καιρό της αλόγιστης αισιοδοξίας, ότι μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες τουλάχιστον στα χρόνια της δικής μου ζωής.

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μπορεί κάποιοι πολιτικοί να μας κοροϊδεύουν τόσο χονδροειδώς, να λένε ψέματα, να υποκρίνονται, να σε χτυπάνε στο καλάμι και αμέσως μετά να γυρίζουν, κάνοντας τους ανήξερους, και να σου λένε μήπως σου συνέβη κάτι!!!!

Και το πιο σημαντικό είναι ότι το ηθικό στοιχείο εκείνων που το επικαλούνταν πανηγυρικά και δημοσίως, έχει καταρρεύσει. Πισωγυρίσματα, αντιφάσεις επί αντιφάσεων, παλινωδίες. Αδυνατούμε πλέον να πιστέψουμε στη συνέπεια εκείνου που προβάλλει τον εαυτό του για ενσαρκωτή φιλολαϊκού πνεύματος ή του πνεύματος της ηθικής, και του πατριωτισμού. Διότι έχουμε διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει προσήλωση σε κάποιον εσωτερικό κανόνα κι αυτό είναι απόρροια μιας απόλυτα καθαρής τυχοδιωκτικής τακτικής.

Όλα τα σημεία της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής δείχνουν πως ο τελικός στόχος είναι να μας κάνουν όλους τρωγλοδύτες!!! Όλοι οι θεσμοί περνάνε μια δοκιμασία. Η κρίση έχει πάψει πια να είναι μονάχα οικονομική. Η ελληνική κοινωνία έχει διαβρωθεί και οι κυρίως ένοχοι είναι αυτοί που διακήρυσσαν ότι διαθέτουν το ηθικό πλεονέκτημα. Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία διαθέτει ένα σύστημα αξιών που βασίζεται στο ψέμα, στην αναισθησία και στην εξαπάτηση του λαού.  Νομίζω ότι ποτέ άλλοτε η ελληνική κοινωνία δεν μαστιζόταν εσωτερικά από την ανάγκη για μια λύτρωση όσο την ώρα τούτη, όπου ψάχνει την αλήθεια και δεν την βρίσκει. Αλλά η αλήθεια πλέον δεν είναι ζήτημα περιεχομένου αλλά κύρους του φορέα της. Βλέπετε ποιος μπορεί να πει την αλήθεια και να την νιώσει όλος ο κόσμος και να ξυπνήσει από τον λήθαργο;;;;