Από τη μια κηρύσσει πόλεμο κατά των ολιγαρχών κι από την άλλη συγχρωτίζεται μαζί τους.
Η ενασχόλησή μου με τα πεπραγμένα των κυβερνητικών έχει
εξήγηση. Καταρχήν έτσι πρέπει να κάνει κάθε συνειδητός πολίτης. Να ενδιαφέρεται
για τα κοινά. Αλλά το πρόσθετο ενδιαφέρον και η εμμονή στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα δεν σχετίζεται με κάτι προσωπικό. Αντιθέτως, έχει άμεση
σχέση με τη δράση τους στην κοινωνία που είναι βλαπτική και για το μέλλον της
χώρας που προοιωνίζεται σκοτεινό.
Με νοιάζει διότι αφότου εμφανίστηκαν στο προσκήνιο, αυτό που
πάντοτε επιχειρούσαν ήταν η εννοιολογική
αλλοίωση των λέξεων και η προσπάθεια απατηλής συγκάλυψης των δικών τους
αμαρτιών.
Είναι σαφές ότι οι λέξεις και οι έννοιες των λέξεων ασκούν μεγάλη σημασία στην κοινή συνείδηση. Ωστόσο,
πρέπει να σημειώσω ότι το ποσοστό του πληθυσμού που έχει υποστεί ηθική διάβρωση
είναι μικρό. Και ξέρουμε ότι το ποσοστό των πολιτών που εξακολουθούν να
χαϊδολογάνε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, έχει συνδέσει μαζί τους αισθήματα,
πεποιθήσεις, προσδοκίες, αγώνες. Δεν έχει καταλάβει όμως ότι το ιερατείο που
κουλαντρίζει τη χώρα αυτή τη στιγμή αποτελείται από επιτηδείους που
εκμεταλλεύονται τις αγωνίες του λαού για να τον εξαπατήσουν και αυτόν και τα
αισθήματά του και να επιβάλουν ιδέες και συστήματα ζωής, πολιτικά, κοινωνικά,
και άλλα, εντελώς διαφορετικά από εκείνα που έχει οικειωθεί και ανέχεται ο εν
Ελλάδι ανθρώπινος βίος.
Έχετε προσέξει πως όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι καταμαρτυρούν
διάφορα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας απαντά ακολουθώντας την τακτική της αθώας
πανουργίας των γαστρίμαργων καλογήρων που βαφτίζουν το κρέας ψάρι και λένε το λαρδί λαδάκι!!!! Και στην προκειμένη
περίπτωση οι καλόγηροι δεν κοροϊδεύουν τον Θεό αλλά τον εαυτό τους για τα
νηστευτικά παραπτώματά τους. Ο Τσίπρας όμως έχει καταλάβει ποιον ή ποιους
κοροϊδεύει;;; Νομίζει ότι κάθε τόσο «ρουμπώνει» τον Μεϊμαράκη ή την Γεννηματά
ή τον Θεοδωράκη ή τον Βενιζέλο;;; Θύματά του είναι οι πολίτες
σε βάρος των οποίων ασκεί μια αχρεία εξαπάτηση, δημιουργώντας σύγχυση.
Ξέρουμε
επίσης ότι πολλές φορές είναι δύσκολο ν’ αντισταθεί κανείς στη μαγεία των
λέξεων και οι λεκτικές μεταμφιέσεις του Τσίπρα βρίσκουν πάντοτε τον τρόπο να
αυτοδικαιολογούνται. Ο Τσίπρας πλαστογραφεί την πραγματικότητα. Κι εγώ βεβαίως
δεν έχω τη δυνατότητα να ερευνήσω την
ψυχολογία της εκάστοτε διδόμενης ψήφου,
οπότε η λεγόμενη θέληση του λαού θα έπρεπε να συναρτηθεί και με τις νευρώσεις
του λαού και τις εξαπατήσεις του λαού. Μπορεί ωστόσο να ερευνηθεί το κατά πόσο
η λαϊκή πλειοψηφία αποτελεί μέγεθος αμετακίνητο, έστω για τη συνταγματική
περίοδο της τετραετίας, ώστε να παρέχει στους κυβερνώντες τη δυνατότητα, εν
ονόματί του, να διατείνονται ότι κάθε πράξη τους έχει την έγκριση και την
ευλογία της λαϊκής πλειοψηφίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η λαϊκή
πλειοψηφία που στηρίζει την οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι η έκφραση και η
πραγματικότητα μιας δεδομένης στιγμής, δηλαδή την ώρα της κάλπης. Είναι αυτονόητο,
λοιπόν, ότι από την επομένη των εκλογών το μέγεθος αυτό είναι ρευστό και
αβέβαιο.
No comments:
Post a Comment