ΜΠΟΡΕΙΣ Ν' ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ...

Επειδή μ’ αρέσει να διευρύνω την καθημερινή ατζέντα έτσι και σήμερα θ’ αναφερθώ στο ζήτημα που βάζει η κυβερνητική πρακτική στην εκπαίδευση με ένα νέο βιβλίο, όχι θρησκευτικών όπως το ξέραμε, αλλά θρησκειολογίας. Δεν αναρωτιέμαι για ποιο λόγο τους απασχόλησε τόσο πολύ αλλά θα σημειώσω ότι… ψωμί δεν είχαμε, κι έτσι ραπανάκια για την όρεξη προσφέρει στη σπουδάζουσα νεολαία αυτή η παλαβή κυβέρνηση. Προσωπικά, δεν θεώρησα ότι το πρόβλημά μας ήταν αυτό και πολύ περισσότερο ο πολυδιαφημιζόμενος χωρισμός κράτους-εκκλησίας, τον οποίο πολλοί έχουν ως ψωμοτύρι.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι σε αντίθεση με τους στόχους της ιδεολογίας που εν πολλοίς είναι εφικτοί, οι στόχοι της θρησκείας είναι ανέφικτοι!!! Και τούτο διότι η θρησκεία τρέφεται από τη χίμαιρα. Τι κάνει η θρησκεία;;; Ή πιο απλά, το θρησκευτικό πνεύμα… Δεν είναι δύσκολη η απάντηση: Δίνει έκφραση στην παράδοξη αλλά και απώτατη δίψα του ανθρώπου για το ανεπίτευκτο. Και μπορούμε να διακρίνουμε μέσα στο θρησκευτικό πνεύμα κάτι το μεθυστικά παράλογο, κι εδώ ακριβώς έχουμε την εντύπωση ότι βρίσκει την επαλήθευσή του ο λόγος του Τερτυλλιανού [155-240 μ.Χ. - γεννήθηκε στην Καρχηδόνα, στη σημερινή Τυνησία, από πατέρα εκατόνταρχο και σπούδασε λατινική και ελληνική φιλολογία και νομική], και που είναι το πασίγνωστο: Credo quia absurdum, δηλαδή πιστεύω επειδή είναι παράλογο.

Ωστόσο, στην εποχή μας, και σε άμεση συνάρτηση με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ξέρω ότι η υπόθεση της θρησκείας έχει υποστεί κλονισμό. Κι εδώ να σημειώσω ότι η κατάργηση της θρησκείας δεν γίνεται με υπουργικές αποφάσεις, αφού ξέρουμε πολύ καλά πως το αίσθημα του θείου το τρέφει η άγνοια και το ανεξήγητο. Και στους κυβερνώντες που ανεμίζουν τη σημαία της «αθεΐας», και συμπεριφέρονται ως κουρέλια μιας ανόητης νοοτροπίας, αρμόζει η αλήθεια του στίχου: Tu peux douter de Dieu, mais non pas du divin, δηλαδή μπορείς ν’ αμφιβάλλεις για τον Θεό, όχι όμως και για το θείο!!!!!!