ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ 1940

Ζούμε σε καιρούς σύγχυσης, και είναι βέβαιο ότι τα συνθήματα που ακούγονται τα τελευταία χρόνια είναι παραπλανητικά κι αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει από τις αποφάσεις που παίρνει κάθε φορά αυτός ο μαραζιάρης λαός. Πάντα χρειάζεται να κάνουμε κάποιο ξεκαθάρισμα  για να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας και περπατάμε σε λάθος μονοπάτια. Κι αυτές οι μέρες που έχουμε γιορτές και κυρίως την εθνική επέτειο, ίσως είναι χρήσιμο να ξανασκεφτούμε ποιοι είμαστε και πού πάμε!!!! Δεν είναι ρητορικά τα ερωτήματα αλλά είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και να δίνονται απαντήσεις. Αυτό έχει μεγάλη σημασία διότι σκέφτομαι τις νέες γενιές και την πνευματική τους αμβλύνοια.

Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις. Ωστόσο αυτή η αμβλύνοια είναι που υποβοηθά τη σύγχυση, διότι οι νέες γενιές βρέθηκαν μέσα σ’ έναν ιδεολογικό σίφουνα κι έγινε έρμαιο στις ορέξεις δημαγωγών.

Το ζήτημα είναι ότι οι νέες γενιές δεν γκρέμισαν είδωλα αμαρτωλά, παρότι είναι δικό τους προνόμιο, αλλά ότι έστησαν σε ακέφαλα βάθρα μεταμφιέσεις ειδώλων. 

Αναλογίζομαι την εποχή του 1940 που η τότε νεολαία αλλά και όλοι γενικώς στρατεύτηκαν με απέραντο ενθουσιασμό στον αγώνα κατά των εχθρών που θέλησαν να επιβουλευτούν την πατρίδα. Σήμερα, υπάρχει δυστυχώς ένας φανατισμός προς την κατεύθυνση της απαξίωσης των πάντων. Και τούτο μπορεί να σχετίζεται με το γεγονός ότι η ζωή δεν προσφέρει την πράξη της ιδέας αλλά μονάχα χίμαιρες. Νιώθω ότι οι νέες γενιές δεν στοχάζονται. Μη μας μπερδεύουν οι εξαιρέσεις, όπως προείπα.

Σε τι μπορούν οι νέες γενιές να στρατευτούν σήμερα;;; Δεν είμαι σε θέση να δώσω απαντήσεις διότι απλώς υπάρχει πολλή πνευματική και πολιτική συσκότιση που αντιστρατεύεται κάθε προσπάθεια για σωστή ενημέρωση. Εκείνο που πιστεύω ότι πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα είναι το σημείο συνάντησης που πρέπει να υπάρχει όλων εκείνων που νοιάζονται για το αύριο, κι αυτό το σημείο είναι η ευθύνη της ελευθερίας, για χάρη της οποίας χωρίς δισταγμό πρέπει να παραμεριστεί οτιδήποτε την αρνείται αυτή την ελευθερία και επίσης την ανεξαρτησία του ατόμου. 

Αυτά που σήμερα υφιστάμεθα ως πολίτες, είναι σαφώς αντίθετα προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Είμαστε δέσμιοι αλλοπρόσαλλων κυβερνητικών πολιτικών που εφαρμόζονται από ανίδεους πολιτικούς.  Όποιος, λοιπόν, μας αρνείται αυτά τα τόσο απλά πράγματα είναι απατεώνας, υποκριτής, δυναμιτιστής της δημοκρατίας και παράσιτο της κοινωνίας.