ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ύστερα από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές μία καινούργια γενιά πολιτικών ήλθε στο προσκήνιο. Τα άτομα, που απαρτίζουν το κάθε άλλο παρά ευέλικτο τελικά κυβερνητικό σχήμα, δεν έχουν καμία εμπειρία από την άσκηση διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα διαθέτει προηγούμενη σχετική εμπειρία. Πρόκειται για τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη.

Κάποια λάθη υπουργών, από τα πρώτα βήματά τους στην άσκηση της εξουσίας, είναι λοιπόν αναπόφευκτα. Οι πολίτες, κατανοώντας την παραπάνω πραγματικότητα, τα δικαιολογούν. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από νέα πρόσωπα να δώσουν επαρκή δείγματα γραφής μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Από το σημείο όμως αυτό ώς την πλήρη άγνοια του αντικειμένου, με το οποίο ασχολούνται, υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση.

Αυτή η πραγματικότητα, που δικαιώνει τις υποψίες πολλών ότι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν εντελώς απαράσκευος για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, επιβεβαιώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο πριν από λίγες εβδομάδες. Πρωταγωνίστρια της υπόθεσης υπήρξε η Νάντια Βαλαβάνη, Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών, υπεύθυνη για τα φορολογικά έσοδα.

Θυμίζω, σε όσους έχουν ασθενή μνήμη, πως λίγα μόλις χρόνια πριν η Νάντια Βαλαβάνη πρωτοστατούσε στις κινητοποιήσεις της ομάδας «Δεν πληρώνω». Το προηγούμενο μάλιστα έτος, όταν θεσπίστηκε ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, ζητούσε από τους πολίτες να μη τον καταβάλλουν. Οι ακραίες θέσεις της δεν την εμπόδισαν, μόλις ανέλαβε την εξουσία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να τηρήσει μια εντελώς διαφορετική στάση. Έτσι, προέτρεψε τους πολίτες, να προσέλθουν και να εξοφλήσουν τις δύο τελευταίες δόσεις του ΕΝΦΙΑ. Όπως επισήμαινε, με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να κοκκινίσει, μια τέτοια κίνηση αποτελούσε «πατριωτικό καθήκον και προσωπική επένδυση»!

Η Νάντια Βαλαβάνη, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής στις 29 Απριλίου, εκμυστηρεύτηκε ενώπιον των εμβρόντητων συναδέλφων της αλλά και όσων είχαν τη σπάνια τύχη να παρακολουθούν τις εργασίες από το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής τα ακόλουθα: «Εγώ μαθαίνω φορολογικό δίκαιο με το δύσκολο τρόπο γιατί, εν πάση περιπτώσει το μαθησιακό μου επίπεδο και οι σπουδές μου είναι οικονομολόγος μάκρο. Δεν έχω καμιά σχέση. Ούτε τη φορολογική μου δήλωση δεν έφτιαχνα η ίδια και τα μαθαίνω τώρα όλα με τον πιο δύσκολο τρόπο δηλαδή με βάση τη φορολογική πρακτική και τη φορολογική νομοθέτηση».

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αντί να αναδιπλωθεί, έδωσε συνέχεια στην υπόθεση. Σε μια προσπάθεια να διευκρινίσει τη στάση της, τόνισε: «Για να οδηγηθούμε σε μια άλλη κατάσταση χρειάζονται κάποια πράγματα τα οποία είναι βασικά κατά τη γνώμη μου. Και πού τα σπούδασα όλα αυτά; Δεν τα σπούδασα στο οικονομικό πανεπιστήμιο απ’ όπου είναι το πτυχίο μου. Αυτά τα σπούδασα στο ότι πάνω από 40 χρόνια ανήκω σε αυτό που εμείς λέμε εργατικό και λαϊκό κίνημα».

Η Νάντια Βαλαβάνη πρέπει να επαινεθεί για την ειλικρίνειά της. Σπανίζουν στις μέρες μας τέτοιου είδους ομολογίες και, όταν πραγματοποιούνται, χρειάζεται να τονίζονται. Όταν οι περισσότεροι φορολογούμενοι, αφιερώνουν λίγη ώρα κάθε χρόνο για να συντάξουν τις φορολογικές δηλώσεις τους, εκείνη παραδέχεται πως δεν την ενδιέφερε καθόλου το ζήτημα. Δεν καταδεχόταν καν να ασχοληθεί για δεκαετίες ώσπου να καταλάβει κυβερνητική θέση.

Θα μπορούσε, πάντως, με την ίδια ειλικρίνεια να αποποιηθεί τη συγκεκριμένη υπουργική θέση, όταν της προτάθηκε. Και να μην επιχειρεί να δώσει λύσεις σε ζητήματα, για τα οποία δεν διαθέτει στοιχειώδεις γνώσεις, με βάση τις εμπειρίες της από τη συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις των προηγούμενων δεκαετιών.

Αν χρειαστεί να ανατρέξουμε στις αγωνιστικές περγαμηνές της κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο τότε η θέση της θα δυσκολευθεί ακόμη περισσότερο. Γιατί, αν σε κάτι διακρίθηκε τότε, ήταν στις αυθαίρετες απομακρύνσεις από την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας όσων αντιδρούσαν στις κατά καιρούς αποφάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Προτού αποχωρήσει τελικά και η ίδια από το Κόμμα, διαμαρτυρόμενη για ορισμένες κρίσιμες επιλογές του, όπως ήταν η Συγκυβέρνηση το 1989 Νέας Δημοκρατίας – Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.

Αρκετά πια με το δήθεν αγωνιστικό παρελθόν βαθιά οπισθοδρομικών ατόμων. Με την παρουσία τους στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα και τις δηλώσεις τους καταδεικνύονται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο οι πνευματικοί ορίζοντές τους. Η απομυθοποίησή τους είναι πλήρης.

Η δήλωση της Νάντιας Βαλαβάνη, ωστόσο, εγείρει ένα πελώριο ερώτημα. Αυτό σχετίζεται με τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία, που απαιτείται γνώση και εξειδίκευση από κάθε εμπλεκόμενο στις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, επέλεξε σε ένα κρίσιμο τομέα της οικονομίας το πλέον ακατάλληλο πρόσωπο. Κατά ανάλογο τρόπο φαίνεται πως κινήθηκε και σε άλλες περιπτώσεις. Με τα γνωστά κωμικοτραγικά αποτελέσματα που τα πληρώνουμε όλοι μας.

Οι αυτοσχεδιασμοί είναι ιδιαίτερα γοητευτικοί στη θεατρική σκηνή. Κατά την άσκηση πολιτικής, ωστόσο, καταλήγουν μοιραίοι για το μέλλον της χώρας. Δεν το έχει αντιληφθεί;