ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΠΟΛΤΟΠΟΙΗΣΗ;;;;

Ζούμε [ακόμη] σε μια εποχή που έχει υποταχθεί στη μαζοποίηση, την πολτοποίηση. Μιλώ γενικά, διότι υπάρχουν και πολλοί που παλεύουν απεγνωσμένα να σωθούν είτε διότι από γεννησιμιού τους έχουν ισχυρή προσωπικότητα, είτε διότι στην πορεία απεφάσισαν ότι δεν τους ταιριάζει να αποχρωματιστούν μέσα στη χοάνη αυτής της βάναυσης εποχής. Αυτό που δύσκολα μπορούμε να ξεπεράσουμε είναι το γεγονός ότι ο πολιτισμός είναι εξομοιωτικός σε μεγάλο βαθμό και χρειάζεται φοβερή προσπάθεια ν' αντισταθεί κανείς. Βέβαια στις μέρες μας δεν είναι μονάχα οι μηχανές που μας βάζουν στην ίδια μοίρα, αφού όλοι χρησιμοποιούμε τις ίδιες συσκευές ή τα διάφορα τυποποιημένα προϊόντα.
Είναι ότι οι περισσότεροι βρισκόμαστε μπροστά στην ουρά του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου ή της τράπεζας για να πληρώσουμε τις δόσεις μας!!!!
Υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσουμε, να πρωτοτυπήσουμε, να δώσουμε έναν άλλο τόνο στην καθημερινότητα, να βάλουμε την δική μας ανεξίτηλη σφραγίδα;;;;
Σα να θέτω μεγάλα θέματα και τούτο διότι για να ξεχωρίσει κανείς -θα μου απαντήσει ο αντιρρησίας- πρέπει να διαθέτει μεγαλοφυία, να έχει δηλαδή σπάνια πνευματική προσωπικότητα. Και μου αναφέρει πρόχειρα τον Σαίξπηρ, που ουδέποτε σκοτίστηκε για την πρωτοτυπία. Δεν επιζητούσε την πρωτοτυπία κι αυτό το βλέπουμε στα έργα του. Ήταν πρωτότυπος διότι απλώς ήταν έντονα προσωπικός. Άπειρα τα θέματα τριγύρω του κι αυτός άρπαζε όποιο του κάπνιζε και το έκανε αναφαίρετα δικό του. Ν' αραδιάσω τίτλους έργων του: Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Οθέλλος, Μάκβεθ, Βασιλιάς Ληρ... Σχέσεις κοινότοπες, στις οποίες όμως ο μέγας ελισαβετιανός έβαλε τη δική του σφραγίδα κι έμεινε στην αιωνιότητα.

Θ' αναρωτηθεί ίσως ο καλοπροαίρετος αναγνώστης μου: Δηλαδή, ντε και καλά πρέπει να είσαι μεγαλοφυία για να είσαι πρωτότυπος;;; Ασφαλώς όχι.

Για να ομολογήσω την αμαρτία μου και να κουβεντιάσω με τον εαυτό μου σ' αυτό το σημείωμα, πήρα αφορμή από τη συμπεριφορά των φίλων εδώ μέσα στο απέραντο διαδίκτυο. Άρχισα να παρατηρώ, εδώ και πολύ καιρό, αν υπάρχουν στοιχεία που διαφοροποιούν τη συμπεριφορά τους όταν αντιμετωπίζουν τα διάφορα προβλήματα / ζητήματα της καθημερινότητας. Εδώ που τα λέμε έχει παρατηρηθεί ότι ο τρόπος αντιμετώπισης είναι σε γενικές γραμμές ίδιος και απαράλλακτος. Σε ελάχιστες περιπτώσεις ξεφεύγει. Κι εδώ η εξήγηση είναι ότι ο "πολιτισμός του διαδικτύου" είναι εξομοιωτικός και γενικώς ισοπεδωτικός!!!!Κάπου μέσα σε όλους εμφιλοχωρεί η διάθεση να ξεχωρίσει, ν' αντιδράσει, να διαδηλώσει την θέλησή του για οντότητα και αυθυπαρξία... Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Άνθρακες ο θησαυρός.

Φοβάμαι ότι έχουμε μαζευτεί πολλοί δοκησίσοφοι κι απολαμβάνουμε τις θεωρίες και τις εξυπνάδες μας, που θέλουμε να τις σκορπίζουμε στις αχανείς λεωφόρους του διαδικτύου προσμένοντας την ανταπόκριση των άλλων. Επιζητούμε διακαώς να δηλώσουμε την παρουσία μας, την ύπαρξή μας, φορτίζουμε τους παροξυσμούς των διαφωνιών μας, και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ζωή περνάει ιλιγγιωδώς δίπλα μας!! Κι εμείς αναρτούμε τα ορνιθοσκαλίσματά μας, δίχως να έχουμε καταλάβει ότι μονάχα οι πράξεις μας μετράνε και όχι τα λόγια μας!!!!