Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ανταγωνισμός και σοβαρή
σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Αυτό άλλοτε
εντείνεται και άλλοτε βρίσκεται εν υπνώσει. Δεν φαίνεται ωστόσο ότι οι ΗΠΑ μπορούν,
για διαφόρους λόγους, να συνεχίσουν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στην
Ευρώπη. Θεωρητικά μπορούμε να μιλάμε για πολλές αντιφάσεις στους κόλπους της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αν συμπεράνουμε από τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων
με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θα παρατηρήσουμε ότι οι αντιφάσεις αυτές
σκεπάζονται η ξεπερνιούνται.
Η δική μας χώρα βεβαίως έχει πολλούς λόγους να
ισχυρίζεται ότι η ΕΕ δεν πάει καλά κι αυτό σχετίζεται με τη στάση της απέναντί μας.
Και φυσικά η στάση της απέναντί μας έχει δρομολογηθεί από τότε που χρειαστήκαμε
τη βοήθεια και υπογράψαμε μνημόνια.
Εξάλλου, έχει αναφανεί η δυναμική πρωτοκαθεδρία της
Γερμανίας που με την ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών κουμαντάρει την Ευρώπη,
παίζοντας ταυτοχρόνως γεωπολιτικά παιχνίδια που υπερβαίνουν τα σύνορα της ΕΕ.
Στον αντίποδα ήταν και είναι η κατά μια έννοια αρνητική στάση της Μεγάλης
Βρετανίας που πάντοτε δημιουργούσε προβλήματα στο εσωτερικό της ΕΕ. Κι από τις δράσεις
και δραστηριότητες της ΕΕ η Βρετανία έχει κρατήσει μονάχα το κοινό εμπόριο και
ίσως δεν αποτελεί πρόβλημα το γεγονός ότι κατά καιρούς υπερισχύουν απόψεις για
έξοδο από την ΕΕ.
Όσο για την Αριστερά, παίρνοντας υπόψη μας το
παράδειγμα της χώρας μας, διαπιστώνουμε ότι εκείνο για το οποίο βαυκαλιζόταν ότι
μπορεί να προσφέρει, δυστυχώς δεν κατάφερε να το υλοποιήσει κι αυτό είχε σχέση με εναλλακτικές λύσεις. Αποδείχτηκε ότι δεν
χρειαζόταν πολύς χρόνος για να εγκλωβιστεί στα γρανάζια της διπλωματικής γραφειοκρατίας
των Ευρωπαίων εταίρων και να χάσει τον μπούσουλα, και την προοπτική μιας επιτυχούς
παρέμβασης στο ευρωπαϊκό πολιτικό προσκήνιο. Επιπλέον απέδειξε ότι ποτέ δεν
είχε συνολική στρατηγική για να σπάσει τις επιρροές του παλιού πολιτικού
κατεστημένου.
No comments:
Post a Comment