ΕΙΝΑΙ κάτι που με βασανίζει τα δυο τελευταία χρόνια κι έχει σχέση [με τι άλλο;;;;;] με την πατρίδα μας, την Ελλάδα, με τους Έλληνες, τα νέα παιδιά, τους άνεργους και γενικώς τους κατατρεγμένους. Έχει μαυρίσει η ψυχή μου και η καρδιά μου παθαίνει ανακοπές και είναι φορές που σταματάει εντελώς όταν πηγαίνω στη Λαϊκή αγορά τις ώρες που οι παραγωγοί μαζεύουν την πραμάτεια που απόμεινε κι ετοιμάζονται να επιστρέψουν στις βάσεις τους, στον τόπο τους.
Και τι βλέπω λοιπόν;;; Κάτι γριούλες, κάτι ρακένδυτους νεαρούς και κάτι ξένους απροσδιόριστης εθνικότητας να μαζεύουν τα "σκουπίδια" των παραγωγών. Δηλαδή, κάτι πορτοκάλια, κάτι μήλα, μπανάνες και διάφορα τέτοια που μπορεί να έχουν βιταμίνες. Αυτό για να σας πω την μαύρη αλήθεια μ' έχει βάλει σε βαθιές σκέψεις. Παρότι κάποια στιγμή είχα αποφασίσει ότι δεν μ' ενδιαφέρει να σώσω την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Αν και είμαι συνταξιούχος, δεν θεώρησα ότι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι που να διορθώσει την κατάσταση. Είμαι αρκετά νέος, δυνατός, και επειδή πήγαινα από μικρός στην εκκλησία και στο κατηχητικό και τις ομάδες του Σωτήρα, έχω όπως καταλαβαίνετε καλή καρδιά. Επιπλέον πρέπει να πω ότι αγαπώ υπερβολικά την πατρίδα μου, κι όταν πηγαίνω για τις συναλλαγές μου στην Εφορία ή τις τράπεζες, γίνομαι άλλος άνθρωπος.
Στην Εφορία όπου έχω την οικογενειακή μου μερίδα και η οποία με χαρατσώνει κατόπιν κυβερνητικών εντολών και διαταγών, προχτές τα έβαλα με όλους τους υπαλλήλους. Μάλιστα ένας από αυτούς με είπε και "παλιάνθρωπο"!!! Γιατί;;; Απλώς μιλούσα με έντονο ύφος. Είναι κι αυτοί οι υπάλληλοι σαν κι εμάς - είναι πολίτες που πληρώνουν φόρους [πληρώνουν;;;;] και υφίστανται τα πάνδεινα από την εφαρμογή της βάρβαρης κυβερνητικής δημοσιονομικής πολιτικής. Εξάλλου στους δικούς μου ανθρώπους [οικογένεια και φίλους] είναι γνωστό ότι πάντα μιλώ ζωηρά και έχω και μια φωνή... καμπάνα! Με λίγα λόγια είμαι ένας άνθρωπος πολύ ζωντανός και θέλω να ζω δυνατά την κάθε στιγμή. Αυτό φυσικά δημιουργεί παρεξηγήσεις. Μιλώ δυνατά κι ο άλλος νομίζει ότι έχω νευριάσει. "Μην υψώνετε τη φωνή σας, κύριε"!!! Πάντοτε έτσι μου έλεγαν... Γιατί να μην την υψώσω;;; Κοιμισμένος είμαι;;;
Αλλά δεν είναι μονάχα η συναλλαγή με το κράτος και γενικώς τη δημόσια διοίκηση. Δηλαδή, θέλω να πω ότι όλοι όσοι με διαβάζετε αυτή τη στιγμή, εάν σας ρωτούσε κανείς, θα είχατε πολλές προσωπικές περιπέτειες να διηγηθείτε. Προβλήματα όμως έχω και στην πολυκατοικία που μένω, διότι οι άνθρωποι είναι παράξενοι ή δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εγώ που κατοικώ στο ρετιρέ, μες στο καταχείμωνο είναι επόμενο να τουρτουρίζω και με διάφορες αστείες δικαιολογίες δεν έχουμε καταφέρει τα τελευταία δυο χρόνια να έχουμε πετρέλαιο για το καλοριφέρ. Θα ρωτήσει κάποιος μήπως υπάρχουν άνθρωποι άνεργοι και δεν έχουν την απαιτούμενη οικονομική ευχέρεια;;; Κάτι συνταξιούχοι μένουν στην πολυκατοικία μας και όλοι οι άλλοι δουλεύουν κανονικά.
Το άλλο πρόβλημα που με απασχολεί είναι ότι διάφοροι αυτοκινητιστές έρχονται και παρκάρουν τα οχήματά τους πάνω στο πεζοδρόμιο και πολλές φορές σχεδόν κλείνουν την είσοδο της πολυκατοικίας. Και το άλλο που είναι εξίσου ενοχλητικό είναι ότι οι γείτονες πετάνε τα σκουπίδια τους όπως-όπως και ο χώρος πέριξ του κάδου βρομάει και ζέχνει.
Λοιπόν, δεν θα μακρηγορήσω. Θα μπορούσα ν' αναφέρω πολλά προβλήματα που απασχολούν εμένα και άλλους συμπολίτες και τα προβλήματα αυτά για ν' αντιμετωπιστούν και να λυθούν πρέπει να υπάρξει θέληση από την κεντρική εξουσία...
ΕΤΣΙ, λοιπόν, επειδή η υπάρχουσα κεντρική διοίκηση βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να εργαστεί για τα συμφέροντα του τόπου και του λαού, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα ισχυρό ρεύμα κινητοποίησης των συμπολιτών μου και να ιδρύσω ένα πολιτικό κόμμα. Βρήκα και τον τίτλο, χωρίς να ρωτήσω κανέναν άλλον, γιατί θεωρώ ότι είναι ένας τίτλος πιασάρικος, μαζικός και σχετίζεται με την πρωτογενή παραγωγή, κάτι δηλαδή που θα δώσει στον κόσμο να καταλάβει ότι μ' ενδιαφέρει η οικονομία του τόπου. Μιας και μίλησα για πρωτογενή παραγωγή, είναι καλό να σας ενημερώσω ότι συχνά δίνω δωρεάν ντενεκέδες με λάδι δικής μου παραγωγής σε κάτι οργανώσεις που φροντίζουν τους φτωχούς. Άρα, μπορεί ν' αποδειχτεί ότι έχω υγιείς βάσεις για μια πολιτική καριέρα. Ξεκίνησα με αγαθή προαίρεση, αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι πρέπει να πάρω τα ηνία στα χέρια μου. Τα ηνία της χώρας, εννοώ.
Ανυπομονείτε να διαβάσετε τον τίτλο του νέου κόμματος;;; Σας καταλαβαίνω. Θα πω τούτο μόνο: Είχα μια πολύ καλή φιλία με τον Κούρδο σκηνοθέτη Γιλμάζ Γκιουνέι και μου ήταν άκρως συμπαθής και για τον χαρακτήρα του, τις ιδέες του, αλλά και για το έργο του στον κινηματογράφο. Μεταξύ των έργων του ήσαν οι ταινίες "Το κοπάδι", "Ο δρόμος", "Ο τοίχος"...
Λοιπόν, ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ είναι ο τίτλος του κόμματος που ιδρύω. Το κοπάδι που φιλοδοξεί να με κάνει τσέλιγκα για να ξεχυθεί στις απέραντες πεδιάδες μας και να μεταφέρει παντού το μήνυμα άλλης μιας αλλαγής. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να εμφανιστώ στην τηλεόραση - εκτός και αρχίσουν να με ψάχνουν και να με τραβολογάνε με το ζόρι, οπότε κι εγώ θ' αναγκαστώ να βρεθώ αντάμα με όλο το σκυλολόι των υμνολόγων του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου. Είπα τώρα για το κατεστημένο και ξέχασα να σας πω ότι το ΚΟΠΑΔΙ είναι έτοιμο να συγκρουστεί με τις δυνάμεις του κατεστημένου. Μην ανησυχείτε, γιατί μπροστά-μπροστά θα βάλω τα κριάρια.
Ξέρω βεβαίως ότι θα υπάρξει μεγάλος ανταγωνισμός και παρότι γνωρίζω ξένες γλώσσες, ίσως ν' αποτύχω. Οι ξένες γλώσσες χρειάζονται διότι πώς θα πάμε στην ευρωβουλή;;; Μιλώντας κορακίστικα;;; Στην περίπτωση όμως που δεν εκλεγώ, θα χαρίσω τον τίτλο του κόμματος σε όποιον δείξει το σχετικό ενδιαφέρον. Λοιπόν, να είστε σε εγρήγορση διότι υπάρχουν πολλά πρόβατα!!!! Αλλά σκέφτηκα ότι υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, δηλαδή τα πρόβατα που είναι και αγαθά και αξιαγάπητα ζώα, να τα στείλω στο... ΠΟΤΑΜΙ!!!!!!
No comments:
Post a Comment