Η γοητεία των ψευδαισθήσεων

• Αφιερωμένο στη φίλη Μαρία Λικάκη

«Επιμελώς ατημέλητος και το σακκίδιο κατάχαμα. Τώρα τι του λες;;;», έγραψα κάτω από τη φωτογραφία και μια καλοπροαίρετη φίλη σχολίασε:

«Αυτό δεν πολιτική κριτική που κάνετε, σας χαμηλώνει προσωπικά».

Κι εγώ έγραψα τα παρακάτω: 

«Ελεύθερος πολίτης είμαι και μπορώ να λέω ό,τι θέλω. Δεν ανέχομαι όμως κάποιους να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κι αυτός ο κύριος αυτό ακριβώς κάνει. Πολιτική κριτική δεν μπορώ να του κάνω διότι δεν έχει πολιτικές θέσεις και ο μόνος τρόπος που του χρειάζεται είναι ακριβώς αυτός που του κάνω. Εάν εκθέσει ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, τότε κι εγώ θα μιλήσω πολιτικά. Μέχρι στιγμής αυτό που βλέπουμε είναι μια παρέλαση με "επιμελώς ατημέλητες" πόζες. Το διαδίκτυο έχει πλημμυρίσει με φωτογραφίες του. Πολιτικά ξέρω να μιλήσω. Όταν κι αυτός αποφασίσει να μιλήσει πολιτικά, τότε τα ξαναλέμε... Και το τελευταίο: Γιατί αυτό που έγραψα... με χαμηλώνει;;; Έπαψα πια να είμαι αυτός που ήμουν;;;; Αλλά καλύτερα μου δίνετε την ευκαιρία να γράψω στο μπλογκ μου ένα σχετικό άρθρο...».

Εδώ στο μπλογκ είμαι λοιπόν για να ξεκαθαρίσω από την αρχή πως ό,τι κάνει ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης εντάσσεται σε τακτική επικοινωνιακής πολιτικής που λίγο-πολύ μας είναι γνωστή. Όμως αυτού του είδους η τακτική έχει μπόλικα στοιχεία τυχοδιωκτικής συμπεριφοράς. Και τούτο διότι στην κρίσιμη τούτη εποχή, ο λαός απαιτεί καθαρές προτάσεις, καθαρές εξηγήσεις και όχι επικοινωνιακές μουντζούρες. Ο εθισμός στη λεξιμαγεία είναι πραγματικά τρομακτικός κίνδυνος για τον λαό. Τούτο ακριβώς κάνει ο κατά δήλωσή του"ηγέτης" και "πρόεδρος" [άραγε από ποιες διαδικασίες βγήκε ηγέτης και πρόεδρος;;;] που θέλει να μοιάζει με φακίρη γητευτή. Στην  περίπτωση όμως του ελληνικού λαού [και όχι των φιδιών] η γοητεία του λογοφακίρη πολύ λίγο διαφέρει από προμελετημένη λαϊκή παραπλάνηση.

Στην περίπτωσή του, ίσως δεν πρόκειται για παραπλάνηση, αλλά για μέγιστο έγκλημα. Διότι συντελεί στον ευνουχισμό της σκέψης και στο να εθίζεται ο λαός να θαμπώνεται από την πρόσοψη χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να ψάξει για να δει τι γίνεται παραμέσα. Η τακτική του Θεοδωράκη δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο αλληλοτροφοδοσίας ψευδαισθήσεων που είναι εκτάκτως επικίνδυνος για όλους εκείνους που πίστεψαν ή πιστεύουν σ' ένα εγχείρημα που εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς. Και η στιγμή της αφύπνισης είναι πάντα μια ανώμαλη προσγείωση με όλα τα παρεπόμενα.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι παρά ένας άνθρωπος που "μεγάλωσε" μέσα στο σύστημα και το σύστημα αυτό επιχειρεί να εξυπηρετήσει. Αλά και όταν κατηγορεί το παλιό πολιτικό προσωπικό, δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτή η τακτική της ισοπέδωσης είναι φασιστική. Η Ελλάδα υπάρχει, στέκεται ορθή, έχει προοδεύσει κι αυτό το οφείλει και σε κάποιους πολιτικούς που πολιτεύτηκαν έντιμα. Ίσως ασύνειδα να κάνει ό,τι κάνει. Κι αυτό είναι το πιο θλιβερό. Ίσως έχει μεθύσει από τις φωτογραφικές πόζες του. Ότι δηλαδή έχει πείσει τον εαυτό του ότι μπορεί -όπως ο ίδιος είπε- να είναι [άκουσον-άκουσον] ο καθοριστικός παράγων των πολιτικών εξελίξεων!!! Ποιος;;; Αυτός που αποφεύγει σαν τον διάολο με το λιβάνι να κουβεντιάσει τις δήθεν θέσεις του και περιοδεύει δίκην τουρίστα στην ελληνική περιφέρεια, και μονάχα που δεν μοιράζει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς που συναντά... Την έλλειψη γνώσης των προβλημάτων την έχει αναγάγει σε τακτική!!!

Δεν έχει καταλάβει ο Σταύρος Θεοδωράκης ή δεν θέλει να καταλάβει ότι δεν αρκεί να λέμε ότι δεν πάμε καλά, αλλά πού πάμε και πού δεν πάμε και γιατί εκεί πάμε καλά και αλλού δεν πάμε. Η γενικότητα και η αοριστία ισοδυναμούν με ιδιοτέλεια και κρυψιβουλία.

Και για να κλείσω, θέλω να πω στη φίλη μου που "ενοχλήθηκε" από τη στάση μου, ότι εγώ δεν διεκδικώ δάφνες πολιτικού αναλυτή, αλλά απλώς δάφνες ενός σκεπτόμενου πολίτη που δεν θέλει να τον κοροϊδεύουν