Τη νύχτα ο καιρός τρελάθηκε. Μπόρα δυνατή, καταιγίδα σάρωσε την πόλη μας, μια πόλη φορτωμένη με λύσσα, παραζάλη, ορυμαγδό, μίση και πάθη, ερωτικά και πολιτικά. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι κάπου υπάρχουν κάτι περίεργα καταχθόνια ρεύματα που ρίχνουν ένα διαλυτικό στην κοινωνία και την βλέπουμε λυσσασμένη.
Ξέρετε ότι ο ρομαντισμός είναι ένας στρατηγικός ελιγμός για να υπερφαλαγγίσουμε την πραγματικότητα. Γι' αυτό κι εγώ φροντίζω μερικές φορές να χάνομαι!!!!! Κι όταν δεν μιλάω, μην ανησυχείτε - υπάρχω!! Η ύπαρξη δεν είναι πάντα ταυτισμένη με την φλυαρία. Αυτό το ήξερε πολύ καλά ο Τσέχοφ, αλλά έγραψε θέατρο. Εγώ δεν γράφω θέατρο ούτε φυσικά είμαι θεατρικός ήρωας. Εάν στον Τσέχοφ η σιωπή είναι δυναμική, σ' εμένα είναι απουσία... Γι' αυτό κι από τη σιωπή προτιμώ να λέω ό,τι σκέφτομαι. Έτσι υπάρχω εγώ.
Τούτο το πρωινό είναι ευλογία Θεού. Οι δρόμοι αστράφτουν μετά από τόσο νερό που έπεσε και παρέσυρε βρομιές και σκουπίδια. Κι ο αέρας αστράφτει κι ουρανός επίσης, παρότι τα σύννεφα πάνε από δω κι από κει. Η ατμόσφαιρα πάλλεται, κραδαίνεται σαν φως! Και η μουσική του Ντβόρζακ, η συμφωνία του Νέου Κόσμου που γράφτηκε μετά από μια επίσκεψή του στην Αμερική, πριν από 120 χρόνια, μπορεί και να ταιριάζει και στον δικό μας κόσμο.
No comments:
Post a Comment