Λένε ότι η επικοινωνία με την Τέχνη είναι ζήτημα αγωγής, καλλιέργειας. Εντάξει, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι κανόνας. Η διαπαιδαγώγηση παίζει ασφαλώς κάποιο ρόλο. Με αφορμή τη σημερινή μέρα που είναι αφιερωμένη στην ΠΟΙΗΣΗ, τα γράφω αυτά. Θέλω, λοιπόν, να πω ότι η μεγάλη ποίηση βρίσκει τρόπο και δρόμους και μονοπάτια να φτάσει και στον "απαίδευτο". Δεν πιστεύω, δηλαδή, ότι η μεγάλη ποίηση έχει αριστοκρατικό χαρακτήρα. Τέτοιον έχει η κακή ποίηση. Και με μια διασταλτική ερμηνεία αναφέρομαι και σε όλα τα είδη των τεχνών και των γραμμάτων. Η Τέχνη είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε βιοτικές αγωνίες και πολύ περισσότερο δεν προτείνει κώδικες συμπεριφοράς. Θα έλεγα ίσως ότι η δίψα για την Τέχνη προϋποθέτει μεταφυσική ανησυχία, η οποία μπορεί να είναι και ασύνειδη. Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή όταν η μεταφυσική αγωνία είναι συνειδητή, οδηγεί κατευθείαν στην περιοχή της φιλοσοφίας. Η αναφορά μου σήμερα με την ανάρτηση φωτογραφιών στο facebook σε ποιητές που έχουν ήδη κατακτήσει το ευρύ κοινό και έχουν διαβεί τον Ρουβίκωνα της επίγειας ζωής, δηλοί ότι η σημερινή ποίηση, σε μεγάλο βαθμό είναι αποκλεισμένη στη μοναξιά των δημιουργών της και δεν μπορώ να ξέρω αν και πότε θα φτάσει στα μεγάλα πλήθη. Το θέμα δεν είναι αν εγώ προσωπικά διαβάζω νεότερη ποίηση. Διαβάζω και παρακολουθώ από κοντά τους δημιουργούς. Έχει σημασία κατά πόσο αυτή η ποίηση αγγίζει το ευρύ κοινό που σήμερα κατατρύχεται από άπειρα προβλήματα και πρακτικές ανάγκες.
Ἂν μὲς στὶς φωνὲς ποὺ τὰ βράδια τρυποῦνε ἀνελέητα τὰ τείχη
Ξεχώρισες μία: Εἶν᾿ ἡ δική του. Ἀνάβει μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦν
τὴν ἀτίθαση νιότη
μας
Εἶν᾿ ἡ δική του φωνὴ ποὺ βουίζει στὸ πλῆθος
τριγύρω σὰν ἥλιος
Π᾿ ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο σὰν ἥλιος
ποὺ σπαθίζει
τὶς πίκρες σὰν ἥλιος
Ποὺ μᾶς δείχνει σὰν ἥλιος λαμπρὸς τὶς χρυσὲς πολιτεῖες
Ποὺ ξανοίγονται μπρός μας λουσμένες
στὴν Ἀλήθεια
καὶ στὸ αἴθριο τὸ φῶς.
[Μανόλης Αναγνωστάκης, Χάρης 1944]
No comments:
Post a Comment