Νομίζω ότι αμέσως ο νους μας θα πάει στις περιπέτειες του Οδυσσέα, και στην ποίηση του Καβάφη που επικυρώνει το ταξίδι σαν το έπαθλο σ' αυτό τον περίεργο κόσμο. Και είναι αλήθεια ότι δεν έχει καμιά απολύτως σημασία η άφιξη στον τόπο του προορισμού, αλλά σημασία έχει η ποντοπορία!!! Αυτό μάλλον θα πρέπει να το έχουμε εμπεδώσει. Αν δώσουμε σημασία στο φτάσιμο στην "Ιθάκη" μας, θα είναι σα να μην ξεκινήσαμε ποτέ το ταξίδι. Κι όταν δεν ξεκινάς ένα ταξίδι, είναι σα να παραδίδεσαι στη μονοτονία της καθημερινότητας, να μαραγκιάζεις άχρηστος, μικροαστικά συνετός, να σκουριάζεις και ν' αφήνεσαι στη μακαριότητα της απραξίας. Ίσως είναι προτιμότερο να τριγυρνάς στα πέλαγα, είτε ήρεμα είτε φουρτουνιασμένα, και να κυνηγάς τα όνειρά σου, ν' αναζητάς τις Σειρήνες, να ψάχνεις τη μουσική τους και να νιώθεις ολοένα και πιο έντονη την επιθυμία ν' αποτινάξεις ό,τι σ' έδενε με αυτό που ήσουν και να ριχτείς ολόγυμνος στ' αφρισμένα κύματα και να κολυμπήσεις προς τη μεριά τους, νομίζοντας ότι εκεί, μονάχα εκεί, είναι ο προορισμός σου. Και τούτο γιατί η αιωνιότητα των αξιών δεν υπάρχει πουθενά γραμμένη παρά μονάχα στην καρδιά σου.
No comments:
Post a Comment