Ο Αλέξης Τσίπρας ζει πάρα πολύ βιαστικά και γράφει την ιστορία του από στιγμή σε στιγμή, από ώρα σε ώρα και αυτή την ιστορία που δεν είναι παρά λόγια, λόγια, λόγια (= Words, words, words... προφανώς έχει διαβάσει πολύ.... Shakespeare - για να τον ανεβάσω και λιγάκι), δεν έχει καιρό να την γευτεί, μετουσιωμένη σε χρονικό και σ' εποποιία, γιατί ο ρυθμός της εναλλαγής των γεγονότων και των εξελίξεων είναι συχνά εφιαλτικός. Έτσι λοιπόν, βιαστικά που πολιτεύεται, επόμενο είναι μέσα στον αντιπολιτευτικό πυρετό της συνεχούς διαδοχής των εντυπώσεων τα λόγια του παλιώνουν και χάνουν τη δραστική επιβολή τους στα σύγχρονα συναισθήματα και η παλαιότητά τους μετατίθεται στην πινακοθήκη των αναμνήσεων, οι οποίες θα τον συντροφεύουν στα γεράματά του. Δεν έχει καταλάβει ότι "άλλο είναι να πεις πολλά λόγια κι άλλο να πεις τα κατάλληλα" (Σοφοκλής)!!!
Παρακολούθησα χθες από τα σχετικά ρεπορτάζ αποσπάσματα του λόγου στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ και διαπίστωσα ότι ο λόγος του Τσίπρα δεν είναι πολιτική τεχνική αλλά έρωτας των λέξεων. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Είτε τα βρείτε είτε δεν τα βρείτε απόψε, καληνύχτα σας. Μόνο αφήστε, παρακαλώ, στη θέση τους τα ασημικά που απέμειναν, γιατί δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό...
Όλοι ενώνουν τη φωνή τους ενάντια στο σκοτάδι. Ένας μόνο σύμμαχος σας έμεινε, κ. Σαμαρά. Η Χρυσή Αυγή. Ναι! Μόνο οι νεοναζί συμφωνούν με τα αίσχη σας....Ο κ. Σαμαράς έπεσε στην παγίδα του ψεύτικου success story του. Είδε τον εαυτό του, στον ακροδεξιό του καθρέφτη, ως μεγάλο Ναπολέοντα των Μνημονίων. Και δεν είδε ούτε πρόβλεψε το Βατερλώ που του προετοίμαζαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας…Οι λαοί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την καταστροφή. Είναι μοιραίο. Οι λαοί αντιδρούν και καθορίζουν την Ιστορία. Η νίκη του λαού, όσο πιο μεγάλη, όσο πιο συντριπτική, τόσο μεγαλύτερα τα όπλα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει…Δηλώνουμε έτοιμοι να δώσουμε μαζί με τον λαό τη μάχη για την αποτροπή της καταστροφής…Δουλεύουμε από τώρα για να απαλύνουμε τις πληγές του λαού μέσα στις δομές αλληλεγγύης, σε συνεργασία με τους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και της Εκκλησίας… Έχουμε πρόγραμμα κι ας λένε ό,τι θέλουν οι προγραμματιστές του ολέθρου. Έχουμε στελέχη που και ξέρουν και μπορούν να μάχονται, να οργανώνουν, να οικοδομούν κοινωνικές συμμαχίες και να αναβαπτίζονται στη μεγάλη δημοκρατική κολυμπήθρα.Έχουμε αγωνιστές, από τον Μανώλη Γλέζο μέχρι τους νέους της καθημερινής πάλης…Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί. Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τους τοκογλύφους…Δεσμευόμαστε για τη νέα 'σεισάχθεια'. Τη διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχιας, τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου…Η πρώτη και καλύτερη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος είναι να φύγει η σημερινή κυβέρνηση της καταστροφής…Οι δυνάμεις της δημοκρατίας, της εργασίας, της δημιουργίας, είναι οι δικές μας δυνάμεις…Σ' αυτές απευθυνόμαστε και από αυτές εξαρτάται το μέλλον του τόπου - όχι από τους τραπεζίτες, τους βαρόνους της διαπλοκής και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους…Σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Ιούλη του '65, ο λαός μας αντιστάθηκε στο παλάτι και διεκδίκησε τη δημοκρατία. Τον Ιούλη του '74 διεκδίκησε τη Μεταπολίτευση. Τον Οκτώβριο του '81 πανηγύρισε την Αλλαγή…Η φωνή μας σήμερα συναντιέται με τη φωνή των εξεγερμένων στην πλατεία Ταξίμ, με τη φωνή των Αγανακτισμένων στην Ισπανία, με τους διαδηλωτές στην Πορτογαλία. Δίνουμε έναν αγώνα και για δικό τους λογαριασμό…Απόψε τελειώνουμε με την κυβέρνηση της καταστροφής....
Ο Τσίπρας και οι λογογράφοι του έχουν έρωτα και πάθος με τις λέξεις. Ο ήχος των λέξεων, ο τόνος τους, η επανάληψη... Είναι γνωστό ότι η λογική του λεκτικού πυροτεχνήματος δημιουργεί μέθη!!! Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να ξεσηκώσει τα πλήθη, όπως όταν έβγαινε στο μπαλκόνι ένας Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο επιχειρεί να μιμηθεί ο ολίγιστος Τσίπρας, που χθες επιχείρησε κατά αήθη τρόπο να προσποριστεί το πάθος των αναμνήσεων από τον ξεσηκωμό του δημοκρατικού λαού με τον αείμνηστο Γέρο της Δημοκρατίας και τα πανηγύρια για την Αλλαγή με τον Ανδρέα τον Οκτώβριο του 1981!!!!
No comments:
Post a Comment