Στη Δεξιά έχει επιβληθεί η αηδής συναλλαγή με τα φασιστικά στοιχεία!!!

Ο Βορίδης με τον φασίστα Λεπέν

Η Εθνική Πολιτική Ένωσις (πιό γνωστή ως ΕΠΕΝ) ήταν ένα κόμμα που ιδεολογικά υπεράσπιζε το καθεστώς της χούντας των Συνταγματαρχών. Ιδρύθηκε στις 30/1/1984 με ιδρυτή και “πνευματικό” ηγέτη τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, και πήρε μέρος στις ευρωεκλογές του 1984, λαμβάνοντας το 2,3% των ψήφων, οπότε και πήρε μία από τις 24 έδρες που κατείχε η Ελλάδα με τον νόμιμα δηλωμένο ως αρχηγό της Χρύσανθο Δημητριάδη. 

Στη Νεολαία ΕΠΕΝ, πρόεδρος της νεολαίας διορίστηκε από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο ο Νίκος Μιχαλολιάκος (της Χρυσής Αυγής) και μετά την παραίτησή του, ο Μάκης Βορίδης. Η νεολαία που διαλύθηκε διαλύθηκε το 1996, προετοίμασε το έδαφος για την ίδρυση του μετέπειτα εθνικιστικού κόμματος με το όνομα “Ελληνικό Μέτωπο” (1994-2005). Το ιδρυτικό του Συνέδριο, όπου συμμετείχαν μέλη της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης (Ε.Π.ΕΝ.), του [σκληρού φιλοχουντικού] Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος (ΕΝ.Ε.Κ.), και άλλων ακροδεξιών και χουντικών ομάδων, καθόριζε ως επίσημη ιδεολογία του τον ελληνικό εθνικισμό. Πρόεδρος υπήρξε ο Μάκης Βορίδης. 

Στις 15 Μαΐου 2005, το Ελληνικό Μέτωπο ανακοίνωσε την αναστολή της λειτουργίας του και κάλεσε, με σκεπτικό την ανάπτυξη "εθνικής αντιπολίτευσης για την εθνική επιβίωση", τα μέλη του να ενταχθούν στον ΛΑΟΣ. Τα παρακάτω στοιχεία από την ιστοσελίδα: http://www.metopo.gr

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ συμμετείχε στις Δημοτικές Εκλογές του 1998 λαμβάνοντας 0,6% με υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων τον Μάκη Βορίδη. Στις Ευρωεκλογές του 1999 το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ έλαβε 0,12%, ενώ στις Εθνικές Εκλογές του 2000 συμμετείχε σε συνεργασία με την Πρώτη Γραμμή και έλαβε 0,18%. Στις Δημοτικές Εκλογές του 2002 το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ συμμετείχε σε 5 περιφέρειες και έλαβε κατά μέσο όρο 1,4% (1% στην Αθήνα με τον Μάκη Βορίδη, 1,2% στον Πειραιά με τον Χρήστο Χαρίτο, 1,2% στην Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Κουριαννίδη, 4,5% στην Καρδίτσα με τον Κώστα Καρδαρά και 2,2% στην Ανατολική Αττική με τον Μιλτιάδη Κρεμμύδα). Στις Εθνικές Εκλογές του 2004 το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ έλαβε 0,1%. Το πολιτικό κατεστημένο ευθύνεται για την εισβολή 1.500.000 λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, αλλά και για την υποστολή της Ελληνικής Σημαίας στα Ίμια. Η οικονομική αφαίμαξη των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων, ο αφελληνισμός της δημοσίας εκπαιδεύσεως από τους μαρξιστές και της Ελληνικής οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο, η ανυπαρξία δημογραφικής πολιτικής, η προσπάθεια ταπεινώσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η αποθράσυνση του τουρκικού επεκτατισμού στην Κύπρο, στη Θράκη και το Αιγαίο, συνθέτουν μία ζοφερή πραγματικότητα που μόνο ανησυχία προκαλεί για το μέλλον του Ελληνικού έθνους. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ στο 2ο Συνέδριό του, αλλά και με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής τον Μάιο του 2005, ανέστειλε την πολιτική λειτουργία του και κάλεσε τα στελέχη και μέλη του να ενταχθούν στον ΛΑ.Ο.Σ. προκειμένου να υπάρξει ένα ισχυρό και αποτελεσματικό ΜΕΤΩΠΟ εθνικής αντιπολιτεύσεως στην πατρίδα μας.

Μετά τον ΛΑΟΣ, ο Βορίδης μεταπήδησε στη Νέα Δημοκρατία όπου βρίσκεται και σήμερα, και μάλιστα είναι και κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος!!! Έτσι φτάνουμε στην χθεσινή ομιλία του στο συνέδριο του κόμματός του, όπου μεταξύ άλλων είπε και τα παρακάτω ευτράπελα: 

«Η κρίση στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένο όνομα και επώνυμο. Για την καταστροφή του τόπου ευθύνονται οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. [...] Πρέπει να υπερασπιστούμε τις αξίες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Έθνους. [...] Θα κρατήσουμε τα ιδεολογικά νάματα. Τον ευρωπαϊσμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την αφοσίωση στις αξίες της ελευθερίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, την επανίδρυση του Κώστα Καραμανλή, τη νέα Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά. [...] Ήττα της αριστεράς και νίκη της παράταξής μας».

Τα χαρακτηρίζω "ευτράπελα" διότι τέτοια είναι για μένα, αλλά για τον πολύ κόσμο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!! Περνάνε για σοβαρές κουβέντες και μάλιστα σε μια δημόσια ύψιστη κομματική εκδήλωση του κόμματος που κυβερνάει τον τόπο και φιλοδοξεί να τον... ξεσκίσει!! Η Νέα Δημοκρατία πλέον είναι φανερό ότι λειτουργεί ως η κολυμπήθρα που ξεπλένει τους κάθε λογής τραμπούκους, φασίστες, χουντικούς, αντισημίτες, ρατσιστές, αντιδημοκράτες... Ο Βορίδης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στην εποχή μας. 

Άλλωστε η Δεξιά ήταν πάντα η κολυμπήθρα για όλα τα φασιστικά κατακάθια. Μην ξεχνάμε ότι ο μισητός υφυπουργός Δημόσιας Ασφάλειας στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου, του Ιωάννη Μεταξά, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης [ρετσινόλαδο, ομαδικοί εκτοπισμοί, δηλώσεις μετανοίας κ.λπ.] δεν "εξαφανίστηκε" μετά την απελευθέρωση, αλλά τον πήρε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τον έβγαλε βουλευτή με την ΕΡΕ, στις εκλογές της βίας και νοθείας του 1961. Σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς, συνεχίζοντας την τακτική του πατριάρχη της Δεξιάς, πήρε στο κόμμα της Ν.Δ. τον Βορίδη (και τον Αδωνι Γεωργιάδη - άλλη περίπτωση με ελάχιστες διαφορές από τον Βορίδη), για να υπερασπιστεί τις αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας... ποιος;; Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ!!!! Στη Δεξιά έχει δυστυχώς επιβληθεί αυτή η αηδής συναλλαγή με όλα τα στοιχεία εκείνα που κάποτε πίστευαν στη βία, στην απάτη, στην τρομοκρατία και αγωνίζονταν κατά της δημοκρατίας, την οποία τώρα επιζητούν δήθεν να υπερασπίσουν!!!

Αλλά το τραγελαφικό είναι ότι με τον φασίστα συνεργάζεται ένα κόμμα με μακρά ιστορία στους δημοκρατικούς αγώνες και φυσικά αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ. Πραγματικά όλα όσα συμβαίνουν ξεπερνούν τη φαντασία κι εμείς αδυνατούμε πλέον να ερμηνεύσουμε αυτές τις εξελίξεις που δυναμιοτίζουν ασφαλώς τα όσα πετύχαμε τα τελευταία χρόνια. Ο Σαμαράς είναι βέβαιο ότι τον χρειάζεται τον Βορίδη και τον κάθε Βορίδη στο κόμμα του, διότι κατά βάθος επιθυμεί την αυτοδυναμία της Δεξιάς, που μπορεί να περιλαμβάνει κεντροδεξιούς, δεξιούς, ακροδεξιούς, χουντικά κατάλοιπα, κι όλα τα κατακάθια του πολιτικού περιθωρίου. Και ο Βορίδης και ο Σαμαράς είναι αιλουροειδή ράτσας και γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν και οι δυο. 

Ξέρουμε ότι ο Χίτλερ πίστευε πως ήταν σταλμένος από τη Θεία Πρόνοια να κυβερνήσει τη Γερμανία και ολόκληρο τον κόσμο, ο δε Γεώργιος Παπαδόπουλος "επίστευε ότι ήταν εκλεκτός του Θεού ή άλλου τινός" (ο Γ. Ράλλης στην κατάθεσή του στη Δίκη των χουντικών). Ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν πάει πολύς καιρός που είχε ακουστεί πως συνομιλούσε με τον Θεό!!!

Θεέ μου, βάλε ένα χεράκι να σωθούμε...

Εχουμε δημοκρατία ή ζούμε στην εποχή της δημοκοπίας;;;

• Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Είσαστε τόσο εξευτελισμένος από την ίδια σας την παρουσία, που δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα για σας. [...] αλλά τι να κάνουμε; Έχουμε Δημοκρατία».

Στην τελευταία συνεδρίαση της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής που διερευνά την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ δεν έλειψαν οι καυγάδες και οι αντεγκλήσεις και οι διάλογοι ήσαν αρκετοί για να επικυρωθεί του λόγου το αληθές, ότι δηλαδή η Βουλή που έχουμε είναι από τις χειρότερες που γνώρισε η νεαρή δημοκρατία μας. Και αναφέρομαι στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, και στην τεχική της πολιτικής που τελικά λειτουργεί με τα ελατήρια της δημοκοπίας. 

Κι εδώ είναι το ζήτημα που με απασχολεί. Κατά πόσο δηλαδή μπορεί η δημοκοπία να έχει πιθανότητες επιρροής σ' έναν λαό!!! Αλλά θα σημειώσω αμέσως ότι η ασύδοτη λογοκοπία είναι τονωτικό της ατροφίας  της πολιτικής σκέψης. Ο λόγος της Ζ. Κωνσταντοπούλου, που απευθυνόταν στον πρόεδρο της Προανακριτικής Επιτροπής Χρ. Μαρκογιαννάκη, απέδειξε για πολλοστή φορά ότι ο έρωτας των λέξεων καλλιεργείται επίμονα στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τα λεκτικά πυροτεχνήματα της εν λόγω βουλευτίνας μαρτυρούν το χθαμαλό επίπεδο της πολιτικής αγωγής της που κρύβεται πίσω από τη φράση "έχουμε Δημοκρατία"!!!

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά και ο αρχηγός τους, αφότου έγιναν αξιωματική αντιπολίτευση επιδίδονται σε μια ασύδοτη και άκρως λαϊκίζουσα λογοφιλία και είναι το μόνιμο όπλο μάχης γι' αυτούς. Έχουν πεισθεί ότι τα λεκτικά πυροτεχνήματα δημιουργούν "γεγονότα", μεταδίδοντας στο κοινό τα δικά τους πάθη. Οχυρωμένοι πίσω από τη "δύναμη" που τους δίνει η θεσμική τους ιδιότητα, έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να λένε ό,τι τους έρθει πρόχειρο στα χείλη.  

Ξεχνούν όμως ότι ένας πολιτικός δεν μπορεί να σταθεί με μόνα τα φραστικά πυροτεχνήματα, αλλά χρειάζονται κάποιες αρετές και προπαντός ήθος. Κι ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι ο έρωτας των λέξεων δυστυχώς συσκοτίζει τα προβλήματα, εθίζεται ο λαός στα συνθήματα, θαμπώνεται από την πρόσοψη και δεν νιώθει την ανάγκη να ψάξει βαθύτερα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ φανατίζει και για τούτο βλέπει τα ποσοστά του να είναι καρφωμένα εκεί που βρίσκονται σήμερα και δεν πρόκειται ν' αλλάξουν. Η φλυαρία των στελεχών του αποτυπώνει τον ιδεολογικό βρασμό τους, των δερβίσηδων της δημοκρατίας, που φοβούνται ότι η τράπεζα των δικών τους δημοκρατικών καταθέσεων είναι άκρως επισφαλής και για τούτο βιάζονται και πολιτεύονται ανεύθυνα την ώρα του ακίνδυνου και προσοδοφόρου ηρωισμού.

Η Εξοδος κινδύνου δεν είναι παρά μια ευσεβής πλάνη!!

Οι δυο αυτές κοινόχρηστες λέξεις είναι γνωστές τοις πάσι. Συνήθως τις βρίσκει κανείς σε κινηματογράφους, θέατρα, μπαρ, τέλος πάντων σε χώρους όπου συχνάζει πολύς κόσμος και μια έξοδος κινδύνου είναι απαραίτητη για το φόβο, λόγου χάρη, μιας ενδεχόμενης πυρκαγιάς ή κάποιου απροσδόκητου περιστατικού που θα ήταν βλαπτικό για τους ανθρώπους. Θεωρούσα, λοιπόν, ότι σε όλα τα κτίρια των πόλεων θα έπρεπε να υπάρχει έξοδος κινδύνου, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν υπερβολή, αφού οι πολυκατοικίες των πόλεων μια κύρια είσοδο έχουν κι αν υπάρχει και μια πόρτα μικρή, αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο.

Uscita di sicurezza είναι ο πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά του βιβλίου του Ινιάτσιο Σιλόνε [Ignazio Silone] και στα ελληνικά ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ που κυκλοφόρησε το 1973 από τις εκδόσεις Γαλαξίας (σε μετάφραση Στέλλας Ανδρικίδη) κι όταν το διάβασα πραγματικά με αναστάτωσε. Το βιβλίο εκείνο, που ηταν μια συλλογή δοκιμίων και κάποιων αυτοβιογραφικών κειμένων, αποτελούσε και μια καυτή μαρτυρία για την "κρίση συνείδησης" και φώτιζε την υπέροχη προσωπικότητα του Σιλόνε.

Ο Σιλόνε υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και εννοείται πως για μια δεκαετία τουλάχιστον έζησε όλες τις περιπέτειες του κινήματος, με ελπίδες, απογοητεύσεις, κατατρεγμούς... Μιλάμε σε μια εποχή που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δρούσαν και τα μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής αριστεράς όπως ο Γκράμσι και ο Τολιάτι ή ο γάλλος Μορίς Τορέζ.

Κάποια στιγμή, ο Σιλόνε, βαθύτατα απογοητευμένος από την κομμουνιστική εμπειρία, αποσύρθηκε και ρίχτηκε με τα μούτρα στη λογοτεχνία. Έμεινε πάντα ένας μαχητής, ελεύθερος, ανεξάρτητος, υπεύθυνος, αντικονφορμιστής και αποφασισμένος να γράφει μονάχα την αλήθεια, με ειλικρίνεια, αντικρίζοντας με ρεαλισμό την πραγματικότητα, την οποία πάντοτε προσπαθούν να θολώσουν οι επιτήδειοι. Δεν υπάρχει λόγος να ξεκαθαρίσω ποιοι είναι οι "επιτήδειοι". Απλώς δυο κουβέντες: σήμερα είναι το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και ιδιαίτερα ο κόσμος των μέσων μαζικής ενημέρωσης που καθημερινά επιζητούν να ποδηγετούν το κοινό τους και να διαμορφώνουν τις πολιτικές εξελίξεις.

Βρέθηκα πολλές φορές σε αδιέξοδο πολιτικό και ιδεολογικό και πάντα σκεφτόμουν την "έξοδο κινδύνου" του Σιλόνε. Η έξοδος από την πολιτική με παραπέμπει σε μια κάποια Κυριακή όπου έπαψα κι εγώ να πηγαίνω στη λειτουργία της εκκλησίας όχι γιατί το δόγμα μου φάνηκε κίβδηλο, αλλά απλώς γιατί ο κόσμος που συγκεντρωνόταν εκεί μου προκαλούσε ανία. Η περιπέτεια της πολιτικής έχει χάσει για μένα κάθε πρωτοτυπία και τούτο διότι βασίζεται στην υποκρισία, στο ψέμα, στη συκοφαντία και στην απάτη. Δεν είμαι απόλυτος κι ούτε ο μοναδικός. Υπάρχουν κι άλλοι που βρίσκονται απ' έξω, υπάρχουν και κάποιοι πολιτικοί που πίστεψαν ότι θ' αλλάξουν τον κόσμο, αλλά είναι εξαιρέσεις σπάνιες.

Το νιώθω ότι υπάρχει μέσα μας κάτι ακαθόριστο που μας κάνει να γινόμαστε είτε συντηρητικοί είτε ανατρεπτικοί. Δεν ξέρω σήμερα ποιος έχει την απελευθερωτική αποστολή του λαού και δεν μπορώ πλέον να πω των εργατών ή των αγροτών ή γενικώς των εργαζομένων. Κάπου όλα αυτά έχουν χάσει τη σημασία τους. Η θεωρία της Ρόζας Λούξεμπουργκ για τον επαναστατικό αυθορμητισμό των εργατών έχει πάει περίπατο, όπως επίσης η θεωρία του Λένιν για τις κινητήριες δυνάμεις της προόδου στη σύγχρονη κοινωνία. Ο Λένιν (1870-1924) έζησε πριν 90 χρόνια και δεν νομίζω να υπάρχει παραλληλισμός εκείνης της εποχής με την δική μας.

Αυτό που νιώθω, είναι ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει τα χάλια του. Είναι μια εικόνα θλίψης, και απογοήτευσης. Εγραφε ο Σιλόνε: "Μια εικόνα του σύγχρονου ανθρώπου, που δεν θέλει ν' απομακρυνθεί πολύ από το πρότυπο και ν' αποφύγει το βερμπαλισμό, δεν μπορεί να μην είναι παραμορφωμένη, διχασμένη, τεμαχισμένη, με μια λέξη τραγική.."

Οι θέσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου για τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου

Για να καταλάβει κανείς τι πανάθλιος είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών και αρχηγός του “ΠΑΣΟΚ” Ευάγγελος Βενιζέλος, αρκεί να διαβάσει τη δήλωσή του για την επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου (5 Φεβρουαρίου 1919 - 23 Ιουνίου 1996).

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως μεγάλος ηγέτης ανήκει στην Ιστορία που διαμορφώνεται μέσα στη συλλογική συνείδηση του Έθνους, πέρα από οποιαδήποτε παραταξιακά όρια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήθελε να φιλοτεχνήσει τη μνήμη του. Ήθελε να αφεθεί και μετά τον θάνατο του στην κρίση του λαού για το τι άλλαξε στον τόπο μας τα χρόνια του Ανδρέα. Τι άλλαξε στο  κοινωνικό κράτος, τους δημοκρατικούς θεσμούς, την εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας. Δική μας είναι συνεπώς η υποχρέωση να θυμόμαστε οι παλιότεροι και να μαθαίνουμε οι νεώτεροι. Οι σκληρές εμπειρίες της κρίσης που βιώνει ο ελληνικός λαός  τον έχουν κάνει πολιτικά αυστηρότερο, αλλά -είμαι βέβαιος για αυτό- και ιστορικά δικαιότερο.

Επτά αράδες όλες κι όλες για τον Ανδρέα... Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα!!! Την κρίση την αφήνει στην Ιστορία και τον ελληνικό λαό. Ο ίδιος δεν έχει γνώμη, δεν έχει ξεκαθαρίσει τι ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ποια ήταν η συμβολή του στη νεότερη Ελλάδα...

ΟΜΩΣ διάβασα για άλλη μια φορά την ομιλία του σε μια πρόσφατη εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπου μεταξύ άλλων λέει και τα εξής:

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που είχε το σπάνιο προνόμιο να διασχίσει ως πολιτικός ηγέτης μισό περίπου αιώνα, δεν έχει να φοβηθεί κάτι από αυτή την εξελισσόμενη ιστορική αξιολόγηση. Πάντα φυσικά θα υπάρχουν αμφισβητήσεις για τη μια ή την άλλη επιλογή. Καθίστανται όμως τώρα καλύτερα αντιληπτές, πρώτον, οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει και στην πρώτη και στη δεύτερη φάση της πρωθυπουργίας του και, δεύτερον, η προσήλωσή του στην Ευρώπη και τη δημοσιονομική πειθαρχία που η ιστορική αλήθεια επιβάλλει να πούμε ότι καταγράφτηκε στα δεδομένα τόσο του 1963 όσο και του 1980, δηλαδή κατά τις δύο αποχωρήσεις του από το αξίωμα του Πρωθυπουργού. Άλλωστε, οι τρεις βασικές ιστορικές εξελίξεις που συνδέονται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, η δημοκρατική μετάβαση του 1974, η οριστική επίλυση του πολιτειακού και ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν προ πολλού και οριστικά καταστεί κοινό εθνικό κτήμα.

ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι για τον Καραμανλή τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν χρειάζεται να αποφανθεί η Ιστορία ούτε ο ελληνικός λαός. Ο Βενιζέλος σ' αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να σκεφτεί και πολύ, αλλά για τον ΑΝΔΡΕΑ οι θέσεις του είναι θολές και δεν μπόρεσε να αρθρώσει δυο κουβέντες της προκοπής για τον ιδρυτή του κόμματος στο οποίο τώρα αυτός είναι πρόεδρος και για τον πολιτικό που έδωσε λόγο και ευκαιρίες στις πλατιές λαϊκές μάζες, που μας έμαθε τι σημαίνει Ελλάδα, περηφάνεια και δημοκρατία.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, έχει καταστήσει σαφές ότι ο άνθρωπος και πολιτικός Ευάγγελος Βενιζέλος εκφράζεται περισσότερο από τον Καραμανλή, παρά από τον Παπανδρέου (στον οποίο είναι γνωστό ότι οφείλει και την ανέλιξή του στο ΠΑΣΟΚ). Η σημερινή του πολιτική συμπεριφορά ταυτίζεται άλλωστε με αυτό το “πιστεύω” και φυσικά θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ανδρέα με αυτά που σήμερα βιώνει ο ελληνικός λαός, αλλά και με την αλλοπρόσαλλη δράση κάποιων πολιτικών που προδίδουν τα ιδανικά της δημοκρατίας και τις αρχές που μας ενθάρρυναν να δώσουμε αγώνες για να στριμώξουμε τη ΔΕΞΙΑ στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Δεν τα καταφέραμε. Απλώς μάθαμε ότι Ο ΑΓΩΝΑΣ [δεν τελειώνει ποτέ και] ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!

Καλπάζουμε, μηρυκάζοντας τα παλιά μας αισθήματα!!!

Εμείς καλπάζουμε, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς ν' αποκτήσει φτερούγες για μια νέα άνοδο προς το φως!!! Κάνουμε προσπάθεια καθημερινά και με ψυχραιμία ν' αθροίσουμε τα δεδομένα, να φτάσουμε σε συμπεράσματα, ν' αποκρυσταλλώσουμε κανόνες, να στηρίξουμε ένα σύστημα. Και δεν το κατορθώνουμε.

Είμαστε άνθρωποι της πλάκας, και αναλωνόμαστε σε αστειάκια, πλακίτσες, ανέκδοτα και ψάχνουμε, ως υπνοβάτες μιας άλλης εποχής, κάπου να στηριχθούμε. Το μόνο που κάνουμε είναι να ζούμε, όσο αυτό είναι μπορετό, την περασμένη μας ζωή και κάπου-κάπου καλπάζουμε μηρυκάζοντας τα παλιά μας αισθήματα και αναπνέουμε έναν αέρα με ελλιπές οξυγόνο.

Ο χρόνος που πέρασε, με τη ραγδαία διαδοχή των συγκινήσεων, δεν άφησε και μεγάλα περιθώρια σκέψης και περισυλλογής. Λειτουργήσαμε πάντοτε αυτόματα, όπως οι υπερρεαλιστές, που με την αυτόματη γραφή επιζήτησαν να βρουν ασυνήθιστους τρόπους έμπνευσης, έξω από τα καθιερωμένα σχήματα. Θέλησαν ν' απελευθερώσουν τη φαντασία από τα δεσμά των λογικών λογοτεχνικών κανόνων και να βγάλουν τη λογοτεχνία από το αδιέξοδο που είχε φτάσει με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

• Και τώρα, εμείς αυτό ακριβώς προσπαθούμε: να βγούμε από τα καθιερωμένα σχήματα της πολιτικής που μας έχει καθηλώσει και νιώθουμε ένα κενό ολόγυρά μας, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες μερικών από τους φίλους μας να κρατήσουν όρθιο το φρόνημα. 
• Μοιάζουμε σαν θλιβεροί οδοιπόροι κάτω από έναν άδειο ουρανό.

Όση προσπάθεια και να κάνουν οι πολιτικοί μας, τα εκφραστικά τους μέσα είναι ανεπαρκή. Και μάλλον η πολιτική θα πρέπει να μείνει ως ο κλήρος των χοντροκομμένων ανθρώπων ή των ευτελών φιλοδόξων. Γιατι άραγε η πλειοψηφία του λαού αποστρέφεται την πολιτική και τους πολιτικούς;;;

• Οι πολιτικοί των ημερών μας έχουν σταθεί κατώτεροι των μεγάλων προσδοκιών της τραυματισμένης ελληνικής κοινωνίας και είναι ανίκανοι να συλλάβουν το νόημα του μεγάλου χρέους που έχουν απέναντι στο έθνος και τον λαό.

Μπορεί να βγάζω καταθλιπτικά συμπεράσματα, αλλά νιώθω ότι το αίτημα της εποχής μας  είναι βαρύτερο από τις φιλοδοξίες της σημερινής κυβέρνησης συνεργασίας και τα προσωπικά οράματα [αν έχει...] του πρωθυπουργού. Είναι αίτημα μιας άλλης αλλαγής των ίδιων των ανθρώπων, της νοοτροπίας τους, του τρόπου της ζωής τους, της κοσμοθεωρίας τους.

Υπάρχει, πάντως, διάχυτη η αγωνία της αβεβαιότητας και είμαι βέβαιος ότι η επίγνωση του περιττού προσανατολίζει τη σκέψη μας σε μια θεώρηση της ζωής και των εκδηλώσεών της από μια εντελώς νέα σκοπιά κι αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει να  οπλιστούμε όχι πια με το θάρρος της αναμονής -όπως κάνουν οι περισσότεροι φίλοι μας- αλλά με την καρτερία της αναζήτησης.

Έχουμε δει πολλούς να παλεύουν με τους αυτούς τους, να λιποψυχούν, να ταλαντεύονται ακόμη και προς τις ίδιες τις πεποιθήσεις τους και τους βλέπουμε να γκρεμίζονται σαν σωρός από άχρηστα χαλίκια.

Δεν μπορώ να ξέρω πότε θ' αρχίσουμε να χτίζουμε ξανά κι αν ποτέ κάποιοι από μας θα χαρούμε το θαύμα - αν ποτέ γίνει θαύμα!

Γιατί ΔΕΝ μ' ενδιαφέρει ο ανασχηματισμός;;;;

ΠΡΟΤΙΜΩ να απέχω από την "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" [δεν θ' αναφέρω στο εξής ονόματα που μ' ενοχλούν]. 

Δεν μ' ενδιαφέρει ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ και πολύ περισσότερο το μέλλον αυτών των πολιτικών, τα ονόματα των οποίων διακινούνται συνεχώς αυτή την εποχή.

• Κανένας δεν είναι σε θέση να μας "σώσει.

• Δυστυχώς, οι εξελίξεις και η πολιτική πρακτική όλων δείχνει μια απελπιστική λειψανδρία σε ηγετικές μορφές, που θα μπορούσαν να γίνουν πυρήνες προωθητικοί των συνειδήσεων.

Προτιμώ, λοιπόν, να φιλοδωρήσω τον εαυτό μου με μια ωραία γαλήνη, που στηρίζεται στη συναίσθηση του ολοκληρωμένου και εκπληρωμένου χρέους, παρά ν' ασχολούμαι καθημερινά με τα ευτελή γνωρίσματα της πολιτικής τέχνης και την εκμετάλλευση των συναισθηματικών παρορμήσεων των μαζών  για τον έλεγχο  και την καθοδήγηση του δυναμισμού τους.

Η ενασχόληση με την ΕΡΤ τράβηξε σε μάκρος και δεν μπορεί ν' απαντήσει κανείς σε μια μονολεκτική ερώτηση, όπως κάνουν συνήθως στις δημοσκοπικές έρευνες. Υπήρχε πράγματι τεράστιο πρόβλημα, αλλά πρόβλημα γεννήθηκε και με το "μαύρο" που έριξε η ανόητη απόφαση του πρωθυπουργού. Ήδη η υπόθεση της ΕΡΤ έχει περάσει στην ημερήσια διάταξη της αντιπολιτευτικής δράσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπότε δεν υπάρχει λόγος πλέον ν' ασχολούμαι κι εγώ.

Μ' ενοχλούν οι καιροσκοπικές επιδιώξεις των πολιτικών, που έχουν ως όπλο τους τη δημαγωγία, δηλαδή την εκμετάλλευση των στιγμιαίων αντιδράσεων του πλήθους, χωρίς να προηγηθεί κάποια εμβάθυνση στα προβλήματα που γίνονται τα κίνητρα της λαϊκής δυσφορίας.

Μ' ενοχλεί η ασύδοτη χρησιμοποίηση κάθε μέσου για τη διάβρωση του αντιπάλου. Και έχουμε καταλάβει πλέον τη συκοφαντία, τη διαστροφή πραγματικών γεγονότων, την εξώνηση συνειδήσεων. Κι αυτό το ατελείωτο πηγαινέλα των βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο... θυμίζει αλισβερίσι σε παζάρι. Εκεί που ξέραμε ότι στην ελευθερία της δημοκρατίας η πολιτική  ως έννοια είναι συναρτημένη με την ελευθερία του ανταγωνισμού των ιδεών και των κοινωνικο-οικονομικών προγραμμάτων

Συνεπώς μην ψάχνετε για ηθική της πολιτικής και των πολιτικών. Έχει πάει περίπατο ή για να το πω πιο απλά, έχει γίνει λάστιχο!

Ηταν ένα ωραίο καλοκαιρινό πρωινό και τώρα... μεσημέριασε!!!!

Το χταπόδι που έλεγα δεν έχει φύγει. Άπλωσε παντού τα πλοκάμια του και σφίγγει, σφίγγει και ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι... Ανοιγοκλείνω τα μάτια για να καταλάβω ότι είμαι ξύπνιος. Ρίχνω ματιές προς τον Υμηττό, κι αυτός είναι αραχτός, σαν γέρος μαχμουρλής, που αναπολεί... Μην ρωτάτε τι αναπολεί!!! Τα χρόνια που φύγανε, οι βροχές και οι καταιγίδες που τον δείρανε, τα τραγούδια που τραγούδησε... Αφήστε τον στην ησυχία του...

Μεσημέρι καλοκαιριού, κι ακούγονται μακριά οι θόρυβοι από το αυτοκινητομάνι της λεωφόρου, τα σφυρίγματα και κάποιες φωνές, έτσι χωρίς λόγο. 

"Τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος
στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου..." [Γιώργος Σεφέρης «Θερινό Ηλιοστάσι»]

Θα έγραφα ότι τα ασημένια σκεύη ακτινοβολούν στα καταστήματα των χρυσοχόων, αλλά δεν υπάρχουν πλέον χρυσοχόοι, παρά μονάχα τοκογλύφοι που αγοράζουν χρυσό και πολύτιμα σκεύη.

Ένα κοπάδι περιστέρια πετάνε ανάμεσα στις τέσσερις γωνιακές πολυκατοικίες. Πότε στα μπαλκόνια της μιας και πότε στα περβάζια της άλλης. Απλώς ταλαιπωρούν τον σκύλο μου που τρέχει σαν τρελός, ακολουθώντας, νοητά βέβαια, το πέταγμά τους, αφού ο δικός του χώρος είναι περιορισμένος στη βεράντα μας.

Η Αλίκη μπαινοβγαίνει στο σπίτι της και βγάζει κάπου-κάπου άναρθρες κραυγές, αλλά σήμερα ξεχώρισα τη λέξη "βοήθεια"... Την έλεγε ενώ με τα χέρια της πάλευε κάτι ρούχα. Ανοιξε τη βρύση στη βεράντα της κι έριχνε νερό, πήρε το σκουπάκι και μάζεψε μερικά σκουπίδια που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τι ακριβώς είναι. Μα κάτω από τον ήλιο πώς αντέχει; αναρωτήθηκα. Δεν έχει τέντες η βεράντα της. Κάνει να ξεμυτίσει ο άντρας που δεν ξέρω αν είναι σύζυγος, αδερφός ή απλός ένας σύντροφος ξεχασμένος από τα περασμένα, κι αυτή του βάζει μια φωνή που ακούγεται μες στη ζέστη και την πολλαπλασιάζει και διαλύεται στο ζεστό αέρα:

"Άει στο διάολο κι εσύ που θέλεις να με κλείσεις στο Δρομοκαϊτειο..."!!!!

Ο άντρας, που είχε βγει με το σώβρακο και ξυπόλητος, δεν έβγαλε τσιμουδιά. Την κοίταξε για λίγο και ξαναμπήκε στο σπίτι. 

Ο ουρανός είναι σαν χυλός. Σα να έχει απλωθεί παντού ένας ζεστός χυλός.

Τα πλοκάμια του χταποδιού έχουν κολλήσει σφιχτά και δεν λένε να χαλαρώσουν.

Η τηλεόραση είναι συνέχεια ανοιχτή και κάποια πρόσωπα εναλλάσσονται. Κάποια πρόσωπα, κάτι λένε, χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας και είναι η διαχειρίστρια. Ωχού, τι θέλει πάλι κι αυτή;;;

"Α, καλημέρα, τι κάνεις;"

"Καλά, καλά, εσύ;"

"Να, σου έφερα δυο γράμματα...".

Τελικά μη νομίζετε ότι ήταν γράμματα. Τώρα πλέον δεν έρχονται γράμματα με το ταχυδρομείο, αλλά λογαριασμοί.

Έρχονται μονάχα λογαριασμοί από τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την κοσμοτέ, τις τράπεζες... Και τότε ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι!!

Βγαίνω στην ανατολική πλευρά της βεράντας και το μάτι πέφτει στον απέναντι που έχει μονίμως τον υπολογιστή του σ' ένα τραπέζι και γράφει, παίζει, ζωγραφίζει, δεν μπορώ να καταλάβω. Κάπου-κάπου βγαίνει και μια γυναίκα μ' ένα μωρό στην αγκαλιά. Προφανώς θα είναι η γυναίκα του. Η γυναίκα, μου ρίχνει ματιές κι εγώ κάνω πως δεν βλέπω και ξαναμπαίνω στην κουζίνα. Γεμίζω ένα ποτήρι με γκρέιπ-φρουτ και το απολαμβάνω.

Παπανδρέου - Ενωση Κέντρου, Παπανδρέου - ΠΑΣΟΚ... Παπανδρέου - και τώρα;;;

Από το 1952 με τον Παπάγο και από το 1955 με την ΕΡΕ του Καραμανλή, υπήρξε μια περίοδος με τρομακτικά γεγονότα που δηλητηρίασαν την κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας. 

Επιβίωνε το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, τα κυνηγητά δεν είχαν σταματήσει, τα έκτακτα μέτρα, οι πολιτικοί κρατούμενοι, η Ασφάλεια που καραδοκούσε και είχε μάτια παντού, οι χαφιέδες, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ο αποκλεισμός των δημοκρατικών πολιτών από το δημόσιο, η μετανάστευση στο εξωτερικό όπου οδηγήθηκαν τα νιάτα του τόπου, τα απίστευτα οικονομικά σκάνδαλα τα οποία ποτέ δεν διαλευκάνθηκαν και κανείς ποτέ δεν πλήρωσε, οι εκλογές της βίας και νοθείας του 1961, η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (22 Μαΐου 1963, στη Θεσσαλονίκη), η φυγή του Καραμανλή στο Παρίσι με ψεύτικο όνομα...

«H Eνωσις Kέντρου καταγγέλλει και ενώπιον του έθνους και ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης τον αρχηγόν της EPE κ. Kαραμανλή ως ηθικόν αυτουργόν της πολιτικής δολοφονίας του βουλευτού Γρ. Λαμπράκη», δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου προκαλώντας πολιτική θύελλα.

• Κι έρχεται μετά από πενήντα χρόνια η Αλέκα Παπαρήγα να "αθωώσει" τον Καραμανλή από το βήμα της Βουλής, χωρίς ίχνος ντροπής!!!
  

Η εμφάνιση της Ένωσης Κέντρου, με επικεφαλής τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, που κατήγαγε μια περιφανή νίκη στις 3 Νοεμβρίου του 1963, έδινε μια ανάσα στον δημοκρατικό λαό, που έβαζε τέλος στην παντοκρατορία της Δεξιάς. Ήταν πράγματι η αφετηρία για τη δημοκρατική αναγέννηση του τόπου, για μια Ελλάδα απελευθερωμένη απ' όλα όσα την κρατούσαν εγκλωβισμένη στα δεσμά μιας παρανοϊκής και καθυστερημένης Δεξιάς.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου με τον ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ έδωσε ώθηση στην προσπάθεια του λαού να πάρει τα ηνία της εξουσίας στα χέρια του. Ακολούθησαν θλιβερά γεγονότα, με τις ανακτορικές παρεμβάσεις, με την Αποστασία, την τρισάθλια τακτική του μισητού Μητσοτάκη που θεωρήθηκε εκείνος που εκτέλεσε τα σχέδια της αποστασίας. Ο Γ. Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει εγκέφαλο της αυλικής συνωμοσίας που ανέτρεψε την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου (στην οποία ο Μητσοτάκης μετείχε ως υπουργός των Οικονομικών). 

Ήταν και η δολοφονία του φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα  (21 Iουλίου 1965)... «H κυβέρνησις [του αποστάτη Νόβα] δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοτών. Eγινεν, επίσης και κυβέρνησις του αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου γης και να λογοδοτήσει διά τα εγκλήματά της», δήλωσε τότε ο Γ. Παπανδρέου.

Η ελληνική κοινωνία έγινε η αρένα με αλλεπάλληλες πολιτικές αναμετρήσεις, με αποτέλεσμα να διαλυθεί το κράτος, να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και ν' ακολουθήσει η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Ωστόσο, ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε βάλει φωτιά και ο λαός δεν κρατιόταν. Μπορεί η χούντα να άνοιξε πάλι τις φυλακές και τα ξερονήσια, όμως υπήρξε η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η λευτεριά και η δημοκρατία.

Και ήρθε η μεταπολίτευση και ξαναγύρισε εκείνος που είχε απλώσει τις φτερούγες του στο παρακράτος της προδικτατορικής Δεξιάς για να κυριαρχεί. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ακόμη τον ευλογούν και οι κομμουνιστές διότι τάχα τους νομιμοποίησε (ανόητοι, η νομιμοποίηση ήταν απαίτηση της ΕΟΚ για την είσοδο της χώρας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια), δεν ζήτησε ποτέ ούτε με μια απλή λέξη ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον ελληνικό λαό για όσα τράβηξε με δική του ευθύνη στη διάρκεια της καραμανλικής οκταετίας.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου έφυγε (3 Nοεμβρίου 1968) πικραμένος στη διάρκεια της δικτατορίας και οι εκατοντάδες χιλιάδες λαού τον κατευόδωσαν καταπώς του άξιζε, αλλά εκείνο το κατευόδιο αποτέλεσε ουσιαστικά και την πρώτη μεγάλη λαϊκή αντίδραση στη δικτατορία.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε συνδέσει την πολιτική του δράση με τα όνειρα του ελληνικού λαού για τη δημοκρατία και την απαλλαγή από εξαρτήσεις, θα ιδρύσει το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στις σελίδες της ιστορίας την Ένωση Κέντρου. Την προσφορά και του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ την γνωρίζει ο ελληνικός λαός, παρά την συνεχιζόμενη και σήμερα επιχείρηση απαξίωσης. Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ πέρασε κι αυτό με τη σειρά από τα Καυδιανά δίκρανα κι έπεσε στα χέρια κάποιου Βενιζέλου, που με τη συνεργασία κάποιων ολιγόψυχων, παραμέρισαν τον Γιώργο Παπανδρέου, και οδήγησαν το Κίνημα  στην αγκαλιά της Δεξιάς και στα σκουπίδια.

• Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει μια ευκαιρία τώρα. Θα την αρπάξει ή θα συνεχίσει να σιωπά;;;

Τα παραπολιτικά και οι ψευδαισθήσεις κάποιων δεν μπορούν ν' αναστήσουν τις νεκρές ψυχές που παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ!!!

• ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ!!!

Υπάρχουν και κάποιες ψυχές που φαίνεται να είναι παγιδευμένες σ' έναν αναποτελεσμαστικό λεκτικό ακτιβισμό [βλέπε Καρχιμάκης που καταγγέλλει την τακτική κάποιων δικαστικών, καταγγέλλει τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, την πολιτική της κυβέρνησης συνεργασίας -χωρίς να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα-, κι όμως είναι κάτω από τη στέγη του βενιζελικού μορφώματος που καπηλεύτηκε τον τίτλο και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ], που παρασέρνουν και κάποιους άλλους σε μια ατελέσφορη πολιτική πρακτική και σε αδιέξοδα.

Παρακολουθώ την αρθρογραφία αλλά και τις δηλώσεις των στελεχών που παραμένουν στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και αφού βλέπουν ότι ο Βενιζέλος προσκολλάται όλο και περισσότερο στη Δεξιά και στον αρχηγό της, εντούτοις επιμένουν να κρατάνε το φανάρι στον Βενιζέλο, προφανώς διότι πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα τον εκπαραθυρώσουν!!!

Δυστυχώς, αυταπατώνται και την οικτρή αυτή πλάνη την έχουν κρεμάσει στο λαιμό τους για να κάνουν συντροφιά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν τον θέλουν κι όμως τον στηρίζουν. Αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν τόσο καλύτερα θα είναι για να ξαναζωντανέψει η δημοκρατική παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ έχει άρρηκτα συνδεθεί με ό,τι χειρότερο είχε να επιδείξει η πολιτική τα τελευταία χρόνια. Ή τουλάχιστον το επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αμαυρώσει. Κανείς μας δεν το ήθελε αυτό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτό έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση του κόσμου. 

Με τις σποραδικές δηλώσεις και την σχεδόν παραπολιτική πρακτική κάποιων άλλοτε αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ δεν πέφτουν κάστρα και πολύ περισσότερο δεν βγαίνουμε από τη σύγχυση. 

Με τον ανορθόδοξο πόλεμο κατά του Βενιζέλου, δεν αλλάζει η κατάσταση. Απλώς κάποιοι φίλοι στομώνουν την αγωνία τους για την αλλαγή και ικανοποιούν πρόσκαιρα συναισθήματα ευχαρίστησης επειδή με κάποια αστειάκια και λογοπαίγνια ή και φωτογραφίες ρετουσαρισμένες δήθεν θίγουμε τον Βενιζέλο. Αυτή η τακτική είναι παρελκυστική και οδηγεί σε πολιτική νωθρότητα και δημιουργεί κίνηση αντίστροφη προς την επιθυμητή. Έτσι θα πείσουμε τον κόσμο που απογοητεύτηκε, πολεμώντας τον Βενιζέλο;; Αυτός είναι ένα πολιτικό πτώμα και με τα πτώματα δεν ασχολείται κανείς... Τον χτυπήσαμε, τον βρίσαμε, τον φτύσαμε, τον γελοιοποιήσαμε, αλλά αυτός είναι στο προσκήνιο...

Διαβάζω κατά καιρούς κάποια σχόλια ορισμένων φίλων που πραγματικά ανησυχούν και αγωνιούν για το μέλλον και δεν υπάρχει κάποιο σημείο που να δείχνει προοπτική, κανείς δεν νιώθει να φυσάει αεράκι αισιοδοξίας. Αλλά βλέπετε ότι η λεξιμαγεία κρατάει τον κόσμο σε εγρήγορση όσο για να βάλει τον ύπνο στα βλέφαρά του.

Τα γράφω όλα αυτά παίρνοντας αφορμή και από τα αποτελέσματα των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ, όπου η [ας πούμε] παπανδρεϊκή Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων εξέλεξε μονάχα έναν, τον Δημήτρη Τσαλαπάτη. Αυτό είναι και συνέπεια της σύγχυσης που επικρατεί στο χώρο και για την οποία σύγχυση κάποιοι έχουν ευθύνες. Δεν είναι εδώ ο χώρος για να κάνω σχετική ανάλυση.

Το χταπόδι ήταν εδώ, τον ρουφούσε με τις βεντούζες του!!!

Χταπόδι;;

Άρπαξε το σουγιά του άνοιξε τα μάτια, όνειρο ήταν.

Όχι, το χταπόδι ήταν εδώ, τον ρουφούσε με τις βεντούζες του: Η ζέστη.

Ίδρωνε...

“Με τον θάνατο στην ψυχή” μπορείς να θυμηθείς πόσο οξείες ήταν οι αισθήσεις σου, πόσο έντονα αισθανόσουν τα πάντα όταν ήσουν παιδί;;

Την έκσταση όταν έτρωγες φράουλες με σαντιγί!

Την φρίκη του ψαριού, την κόλαση του ρετσινόλαδου!

Και το μαρτύριο όταν έπρεπε να σηκωθείς και ν' απαγγείλεις εμπρός σ' ολόκληρη την τάξη!

Και απέναντί σου, ο αυστηρός δάσκαλος και στην απέναντι σειρά των θρανίων εκείνη...

Εσύ κι αυτή!

“Ο μεγαλοφυής και η θεά”...

Αλλά ανέκφραστη ήταν η χαρά όταν την έβλεπα να περπατά στη γειτονιά πιασμένη από το χέρι τής μάνας της κι εγώ πίσω από την σιδερένια πόρτα της αυλής να την κοιτάζω περίλυπος που δεν ήταν το δικό μου χέρι για να την κρατά...

Από τον καιρό, λοιπόν, που γυρίζω έτσι μονάχος, είχα αμέτρητους γείτονες...

Από πάνω μου κι από κάτω μου, δεξιά και αριστερά μου, κάποτε και τα τέσσερα είδη μαζί.

Θα μπορούσα να γράψω απλώς την ιστορία των γειτόνων μου...

Αυτό θ' αποτελούσε έργο ζωής.

Θα ήταν μάλλον η ιστορία των νοσηρών συμπτωμάτων, που προξένησαν αυτοί μέσα μου...

Στις “σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε” διαπίστωσα ότι μπορούν πράγματι αυτοί οι γείτονες που γνώρισα στη διάρκεια του βίου μου να είναι οι σταθμοί που με σημάδεψαν...

Είχα γείτονες ανυπολόγιστους και πολύ τακτικούς.

Κάθισα και δοκίμασα ν' ανακαλύψω τον νόμο των πρώτων, επειδή ήταν φανερό πως είχαν κι αυτοί έναν.

Κι όταν μια φορά το βράδυ οι τακτικοί στην ώρα τους καθυστέρησαν, σχεδίασα μέσα στο νου μου, τι μπορούσε να τους είχε συμβεί κι άφησα το φως μου αναμμένο και φοβήθηκα σε μια νέα γυναίκα...

Είχα γείτονες που μισούσαν και γείτονες που είχαν μπλεχτεί σε σφοδρόν έρωτα...

Ή μου συνέβη να δω να μεταπίπτουν από τη μια κατάσταση στην άλλη, μέσα στη νύχτα, και τότε φυσικά δεν γινόταν σκέψη για ύπνο...

Όπως αυτός ο ψιλόλιγνος υπερεξηκοντούτης, απέναντί μου, που βγαίνει με το σώβρακο κάθε μέρα και αφού ποτίσει τις γλάστρες του που τις έχει σκορπισμένες στη βεράντα του, γυρίζει προς την ανατολή, στέκεται σε στάση προσοχής και κοιτάζει τον ήλιο.

Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω για ποιο λόγο.

Πάντως έχω την αίσθηση ότι κάτι ψιθυρίζει, γιατί βλέπω τα χείλη του να σαλεύουν, σα να μιλάει...

Πολλές φορές δοκίμασα να τον μιμηθώ και προσηλώθηκα σε κάποιο πράγμα με τόση προσοχή, που ήμουν σχεδόν βέβαιος πως θα πετύχω τον σκοπό μου.

Υπήρχαν επιθυμίες που με πίεζαν πολύ.

Μα δεν κατάφερνα τίποτα.

Μήτε και τολμούσα να μιλήσω γι' αυτά στον Ντέμιαν.

Το έβρισκα αδύνατο να του εξομολογηθώ τις επιθυμίες μου.

Αλλά κι εκείνος δεν με ρώτησε ποτέ...

Η ΣΙΩΠΗ είναι χρυσάφι αλλά καταντάει.. μπρούντζος!!! Η ΣΙΩΠΗ είναι συνενοχή...

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ, ΠΡΟΤΙΜΩ Ν' ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ Μ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ!!!!

Δεν θ' αλλάξουν την πορεία του τόπου όλοι αυτοί που τον κατέστρεψαν!!! Οι μπεχλιβάνηδες της μικροπολιτικής, οι κατ' εξακολούθηση και επί χρόνια ΑΕΡΓΟΙ, που ζουν ακόμη σε βάρος μας, που δεν ένιωσαν ποτέ την αγωνία για το καθημερινό, που δεν ίδρωσαν, που δεν ξέρουν τι σημαίνει να ξυπνάς κάθε πρωί και να μην ξέρεις πού να δώσεις λογαριασμό!!!

Η συνείδησή μου έρχεται σε αντίθεση με οποιαδήποτε λογική. Όλοι αυτοί, τα ονόματα των οποίων διακινούνται εδώ κι εκεί, σε αναλύσεις, σε παραπολιτικά, σε ειδήσεις, στα social media, μου φαίνονται άκρως αντιπαθητικοί και στεναχωριέμαι διότι αγνοί άνθρωποι, αγωνιστές της ζωής, φίλοι, τους κρατάνε μια θέση στην καρδιά τους. Και το μόνο που καταφέρνουν είναι να περνάνε τη ζωή τους με τα χέρια αδειανά, σηκωμένα ψηλά, απλωμένα κατά τον ουρανό, σαν κλαδιά ξερά ενός δέντρου καψαλισμένου από τον κεραυνό, αξεδίψαστα μέσα στη νεροποντή, δαρμένα αλύπητα από την καταιγίδα.

Δεν είναι δυνατό να πορεύομαι μαζί μ' εκείνους που δεν ίδρωσε ποτέ ο κώλος τους. Εγώ τώρα προσπαθώ να νιώσω την ανάσα των νέων ανθρώπων, που αγαπάνε τη βραχυλογία, που συχαίνονται τις μεγαλοστομίες και τα ύπουλα βλέμματα, που θέλουν ένα νέο όραμα ζωής. Διότι βγαίνουν από έναν "πόλεμο" που απογύμνωσε όλες τις αξίες. 

Επαναλαμβάνω ότι δεν μ' ενδιαφέρουν τα ονόματα που διακινούνται στην πολιτική αγορά για να εναποθέσω εκεί για άλλη μια φορά την τιμή μου. Διότι διακήρυξαν αρχές και τις ξέγραψαν στη μικροκομματική διαπάλη. Επιχείρησαν -λένε- να διορθώσουν την κοινωνία μας και την κατάντησαν χειρότερη από πριν. Εδώ υπάρχει ένα θέμα κύρους που μονάχοι τους το κλόνισαν. Ο σεβασμός είναι άγραφος νόμος, μια τάξη αναγκαία για την ισορροπία της ζωής, που εξασφαλίζει την ομαλή διαδοχή, οργανώνει εσωτερικά τον καινούργιο κι ορμητικό φορέα της.

Τα τελευταία δυο χρόνια είδαμε την αυθαιρεσία, την προδοσία, την μικροπολιτική, την αναξιοκρατία, τον τραμπουκισμό, την αλητεία, την παραχάραξη της ιστορίας, το ψέμα και την απάτη, και τα παραπλανητικά συνθήματα να κατευθύνουν τη ζωή μας...

Εμείς οι άνθρωποι της καθημερινότητας, ο καθένας στον κύκλο του, άλλος στον πνευματικό τομέα, άλλος στον πρακτικό, έχουμε χρέη βαρύτερα και βασανιστικότερα γιατί είμαστε πλέον ορφανοί από οδηγούς! Κι αυτό το νιώθει ο καθένας διότι στο προσκήνιο εμφανίζονται ως οδηγοί άξεστοι μπασιμπουζούκοι, θλιβεροί ανίδεοι, ημιμαθείς και άθλιοι, διάφοροι αυτάρεσκοι κονδυλοφόροι που ηδονίζονται με την κοπριά, πολιτικοί κάλπικοι, μικροί, ολίγιστοι, ανόητοι μιμητές που διακινούν κίβδηλες αξίες, που προσφέρουν όχι οράματα, αλλά χίμαιρες, που εισάγουν στον ελεύθερο χώρο της Δημοκρατίας, άνετα και ατελώνιστα, την πραμάτεια τους.

Μπορεί κανείς να δεχτεί αυτούς τους μικροπωλητές της δημόσιας ζωής που επιχειρούν να καρπωθούν αγώνες που δεν τους ανήκουν, που ήσαν πάντοτε αρνητές, στείροι και βιρτουόζοι της δυσφήμησης και του διασυρμού, αυτούς τους σαλταδόρους της μικροπολιτικής

Η ΣΙΩΠΗ είναι συνενοχή!

Η απάθεια ισοδυναμεί με συγκατάνευση ή με παρότρυνση και ακριβώς σε αυτή την απάθεια υπολογίζουν όλοι αυτοί οι ιππόποδες του πολιτικού βυθού για να δεσπόσουν ξανά, σ' ένα χώρο όπου η φυσική τους θέση θα ήταν στον πυθμένα του περιθωρίου.

Η ΣΙΩΠΗ είναι συνενοχή!

Δεν μπορεί σε καίριες ώρες, σε ώρες μάχης, σε ώρες ευθύνης να λείπει κανείς! Επειδή, λοιπόν, η σιωπή είναι συνενοχή και επειδή η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσάφι, αλλά καταντάει να είναι σκέτος... μπρούντζος, λέω ότι είναι καιρός να μιλήσει ο άξιος πολιτικός ηγέτης!!! Να πάρει το κουβάρι και να μας βγάλει από τον λαβύρινθο...

Ο Τσίπρας παραμιλάει μέσα στον αντιπολιτευτικό πυρετό του γιατί είναι ερωτευμένος με τις λέξεις!!!

Ο Αλέξης Τσίπρας ζει πάρα πολύ βιαστικά και γράφει την ιστορία του από στιγμή σε στιγμή, από ώρα σε ώρα και αυτή την ιστορία  που δεν είναι παρά λόγια, λόγια, λόγια (= Words, words, words... προφανώς έχει διαβάσει πολύ.... Shakespeare - για να τον ανεβάσω και λιγάκι), δεν έχει καιρό να την γευτεί, μετουσιωμένη σε χρονικό και σ' εποποιία, γιατί ο ρυθμός της εναλλαγής των γεγονότων και των εξελίξεων είναι συχνά εφιαλτικός. Έτσι λοιπόν, βιαστικά που πολιτεύεται, επόμενο είναι μέσα στον αντιπολιτευτικό πυρετό της συνεχούς διαδοχής των εντυπώσεων τα λόγια του παλιώνουν και χάνουν τη δραστική επιβολή τους στα σύγχρονα συναισθήματα και η παλαιότητά τους μετατίθεται στην πινακοθήκη των αναμνήσεων, οι οποίες θα τον συντροφεύουν στα γεράματά του. Δεν έχει καταλάβει ότι "άλλο είναι να πεις πολλά λόγια κι άλλο να πεις τα κατάλληλα" (Σοφοκλής)!!!

Παρακολούθησα χθες από τα σχετικά ρεπορτάζ αποσπάσματα του λόγου στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ και διαπίστωσα ότι ο λόγος του Τσίπρα δεν είναι πολιτική τεχνική αλλά έρωτας των λέξεων. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

Είτε τα βρείτε είτε δεν τα βρείτε απόψε, καληνύχτα σας. Μόνο αφήστε, παρακαλώ, στη θέση τους τα ασημικά που απέμειναν, γιατί δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό...

Όλοι ενώνουν τη φωνή τους ενάντια στο σκοτάδι. Ένας μόνο σύμμαχος σας έμεινε, κ. Σαμαρά. Η Χρυσή Αυγή. Ναι! Μόνο οι νεοναζί συμφωνούν με τα αίσχη σας....

Ο κ. Σαμαράς έπεσε στην παγίδα του ψεύτικου success story του. Είδε τον εαυτό του, στον ακροδεξιό του καθρέφτη, ως μεγάλο Ναπολέοντα των Μνημονίων. Και δεν είδε ούτε πρόβλεψε το Βατερλώ που του προετοίμαζαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας…

 Οι λαοί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την καταστροφή. Είναι μοιραίο. Οι λαοί αντιδρούν και καθορίζουν την Ιστορία. Η νίκη του λαού, όσο πιο μεγάλη, όσο πιο συντριπτική, τόσο μεγαλύτερα τα όπλα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει…

Δηλώνουμε έτοιμοι να δώσουμε μαζί με τον λαό τη μάχη για την αποτροπή της καταστροφής…

Δουλεύουμε από τώρα για να απαλύνουμε τις πληγές του λαού μέσα στις δομές αλληλεγγύης, σε συνεργασία με τους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης και της Εκκλησίας… Έχουμε πρόγραμμα κι ας λένε ό,τι θέλουν οι προγραμματιστές του ολέθρου. Έχουμε στελέχη που και ξέρουν και μπορούν να μάχονται, να οργανώνουν, να οικοδομούν κοινωνικές συμμαχίες και να αναβαπτίζονται στη μεγάλη δημοκρατική κολυμπήθρα.

Έχουμε αγωνιστές, από τον Μανώλη Γλέζο μέχρι τους νέους της καθημερινής πάλης… 

Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί. Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τους τοκογλύφους…

Δεσμευόμαστε για τη νέα 'σεισάχθεια'. Τη διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχιας, τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου…

Η πρώτη και καλύτερη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος είναι να φύγει η σημερινή κυβέρνηση της καταστροφής…

Οι δυνάμεις της δημοκρατίας, της εργασίας, της δημιουργίας, είναι οι δικές μας δυνάμεις…

Σ' αυτές απευθυνόμαστε και από αυτές εξαρτάται το μέλλον του τόπου - όχι από τους τραπεζίτες, τους βαρόνους της διαπλοκής και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους…

Σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Ιούλη του '65, ο λαός μας αντιστάθηκε στο παλάτι και διεκδίκησε τη δημοκρατία. Τον Ιούλη του '74 διεκδίκησε τη Μεταπολίτευση. Τον Οκτώβριο του '81 πανηγύρισε την Αλλαγή… 

Η φωνή μας σήμερα συναντιέται με τη φωνή των εξεγερμένων στην πλατεία Ταξίμ, με τη φωνή των Αγανακτισμένων στην Ισπανία, με τους διαδηλωτές στην Πορτογαλία. Δίνουμε έναν αγώνα και για δικό τους λογαριασμό…

Απόψε τελειώνουμε με την κυβέρνηση της καταστροφής....

Ο Τσίπρας και οι λογογράφοι του έχουν έρωτα και πάθος με τις λέξεις. Ο ήχος των λέξεων, ο τόνος τους, η επανάληψη... Είναι γνωστό ότι η λογική του λεκτικού πυροτεχνήματος δημιουργεί μέθη!!! Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να ξεσηκώσει τα πλήθη, όπως όταν έβγαινε στο μπαλκόνι ένας Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο επιχειρεί να μιμηθεί ο ολίγιστος Τσίπρας, που χθες επιχείρησε κατά αήθη τρόπο να προσποριστεί το πάθος των αναμνήσεων από τον ξεσηκωμό του δημοκρατικού λαού με τον αείμνηστο Γέρο της Δημοκρατίας και τα πανηγύρια για την Αλλαγή με τον Ανδρέα τον Οκτώβριο του 1981!!!!

Είμαι περήφανος που κάποτε ήμουν... Πρασινοφρουρός!!!

Δεν μπορώ να διαγράψω την πορεία μου στην κοινωνία, ούτε την πολιτική ούτε την επαγγελματική. Όμως αυτά που διαβάζω καθημερινά από διάφορους πληρωμένους κονδυλοφόρους, με κάνουν έξω φρενών. Και λέω "πληρωμένους" διότι γράφουν κατόπιν εντολής των αφεντικών τους και πληρώνονται. Εγώ δεν έχω κανένα αφεντικό και γράφω ό,τι γουστάρω και ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ!!!  Αυτή είναι η διαφορά μας.

Θα αναφερθώ για λίγο στην κυρία Πόπη Διαμαντάκου, δημοσιογράφο και τηλεκριτικό, που στη διάρκεια της επαγγελματικής θητείας της γράφει εισπράττοντας υψηλούς μισθούς πότε από το συγκρότημα Λαμπράκη (και τώρα Ψυχάρη) και πότε από το συγκρότημα του Αλαφούζου, που όλοι καταλαβαίνουμε τι ρόλο διαδραματίζει στη σημερινή πολιτική συγκυρία. Κι αν γράψει κάτι που δεν γουστάρει ο Αλαφούζος φοβάμαι πως θα γίνει της... Πόπης! Γράφω έτσι για να καταλαβαινόμαστε.

Έγραψε η κυρία Διαμαντάκου ένα σεντονοειδές άρθρο σήμερα στην "Καθημερινή" με τίτλο "Το σαραντάχρονο ψυχόδραμα της ΕΡΤ", όπου και ο ενδιάμεσος τίτλος (μεσότιτλος) ΟΙ "ΠΡΑΣΙΝΟΦΡΟΥΡΟΙ" ΚΑΙ Η ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΠΟΣΠΕΡΤ. 

Για την ΠΟΣΠΕΡΤ, δεν μου πέφτει λόγος. Για τους "Πρασινοφρουρούς", όμως, μου πέφτει λόγος. Και το λέω διότι οι εφημερίδες της εποχής (και κυρίως η Ακρόπολις, η Βραδυνή και η Απογευματινή) είχαν αναφέρει ουκ ολίγες φορές το όνομά μου ως πρασινοφρουρού με επικριτικά σχόλια και κρατώ ακόμη τα δημοσιεύματα της εποχής. 

Η κυρία Διαμαντάκου, λοιπόν, γράφει ένα "αφήγημα" ιστορικό για την πολύπαθη ΕΡΤ, εν πολλοίς περιγραφικό, με σωστές ιστορικές αναφορές, αλλά και αρκετές ελλείψεις , ενδεχομένως ηθελημένες.

Οι αναφορές της φυσικά στα πεπραγμένα της περιόδου που το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία είναι περιφρονητικές, αλλά αυτό δεν το παρεξηγώ, διότι ο καθένας και η καθεμιά έχουν τις απόψεις τους και η Διαμαντάκου τις δικές της, τις οποίες και δεν συμμερίζομαι.

Γράφει: 

Πρώτος πολιτικός προϊστάμενος ο Μένιος Κουτσόγιωργας, υφυπουργός Τύπου ο Δημήτρης Μαρούδας, των ισχυρών αντιστάσεων κατά της ιδιωτικής τηλεόρασης και της αλήστου μνήμης ρήσης «θα καταρρίψουμε τους δορυφόρους» (μέσω των οποίων θα γινόταν αναμετάδοση τηλεοπτικών προγραμμάτων). Γενικός διευθυντής της ΕΡΤ ο Γιώργος Ρωμαίος, αναπληρωτής γενικός ο Βασίλης Βασιλικός και διευθυντής τηλεόρασης ο Νίκος Αλευράς. Τότε εμφανίζεται στην ΕΡΤ και η φυλή των περιβόητων «πρασινοφρουρών» – μέλη του κυβερνώντος κόμματος με απροσδιόριστες αρμοδιότητες, που όμως αναδείχθηκαν σε ένα είδος «ρυθμιστών» της λειτουργίας της. Βέβαια, μπορεί να ακυρώνονται αναθέσεις της προηγούμενης διοίκησης, γιατί δεν είχαν τη δέουσα «σοσιαλιστική» αντίληψη, αλλά καθιερώνονται και ζώνες προγράμματος όπως η Κινηματογραφική Λέσχη, που έγραψαν ιστορία στην εγχώρια σινεφιλική κουλτούρα...

Είναι ανόητοι οι υπαινιγμοί για τον Μαρούδα που είχε πει, κάνοντας πλάκα, ότι εάν εκπέμψει ιδιωτικό κανάλι «θα καταρρίψουμε τους δορυφόρους»!!! Μπράβο στην κυρία Διαμαντάκου που βρήκε το μέγιστο ιστορικό ντοκουμέντο κι έτσι θα το λάβει υπόψη του ο ιστορικός του μέλλοντος... Αλλά η αναφορά των ονομάτων είναι πολύ χρήσιμη για να καταλάβει και ο σημερινός αναγνώστης πόσο σπουδαίοι άνθρωποι είχαν αναλάβει καίρια πόστα στην ΕΡΤ για να την βγάλουν από την ανυποληψία που βρισκόταν σε όλη τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων όταν κυβερνούσε ο Καραμανλής.

Η "φυλή των περιβόητων πρασινοφρουρών, με απροσδιόριστες αρμοδιότητες" δεν υπήρξε ποτέ!!! Εάν έχει υπόψη της η κυρία Διαμαντάκου, μπορεί και σήμερα να τους κατονομάσει όλους εκείνους που είχαν απροσδιόριστες αρμοδιότητες και να πάει στον ειαγγελέα, διότι όπως βλέπει ο "αναμορφωτής" πρωθυπουργός όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. 

Εγώ ήμουν δημοσιογράφος της ΕΡΤ (και όλοι οι συνάδελφοι που συνεργάστηκα μαζί τους, μπορούν να βεβαιώσουν και την υψηλή επαγγελματική μου κατάρτιση, αλλά κυρίως την επαγγελματική μου ευσυνειδησία και υπευθυνότητα) και στέλεχος του ΠΑΣΟΚκαι είμαι περήφανος γι' αυτό. Και δεν είμαι γυρολόγος, όπως συνηθίζεται στους κύκλους του άλλοτε Συνασπισμού, ΚΚΕεσωτ., ΕΑΡ, τώρα ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι και σήμερα βρίσκονται στην ΕΡΤ και για να μιλήσει κανείς πρέπει να πάρει την άδειά τους. 

Πόσοι Συριζαίοι προσλήφθηκαν επί ΠΑΣΟΚ συγκριτικά με δημοσιογράφους που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ;;; Σας πληροφορώ ότι ήσαν ελάχιστοι. Η πλειοψηφία ήσαν πάντα, κουκουέδες, Δεξιοί και Συριζαίοι. Ας πάει και τώρα, όποιος θέλει, να μετρήσει από όλους αυτούς που βρίσκονται στην ΕΡΤ, πόσοι είναι Πασόκοι και πόσοι ανήκουν σε άλλους χώρους. Και το λέω για να καταρριφθεί επιτέλους ο μύθος ότι το ΠΑΣΟΚ είχε οργανώσει κομματικό κράτος στην ΕΡΤ. 

• ΕΔΩ, όμως πρέπει να διευκρινίσω ότι ΔΙΑΦΩΝΩ με το κλείσμο της ΕΡΤ και συμμερίζομαι απολύτως τη στάση των συναδέλφων και όλων των εργαζομένων και τάσσομαι στο πλευρό τους σε οποιοδήποτε χώρο κι αν ανήκουν - γιατί δεν είμαι ούτε Νέα Δημοκρατία ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε τίποτα, για να έχω απωθημένα.

Θα μου επιτρέψει να σημειώσω ότι γράφει σαχλαμάρες όταν αναφέρεται σε ακύρωση αναθέσεων της προηγούμενης διοίκησης γιατί -λέει- δεν είχαν τη δέουσα «σοσιαλιστική» αντίληψη!!!! Δεν θα το σχολιάσω αυτό γιατί, δόξα τω Θεώ, ο Γιώργος Ρωμαίος είναι εν ζωή ο άνθρωπος και αρθρογραφεί και παρακολουθεί την πολιτική κατάσταση και καλό θα είναι να της πει δυο φωνήεντα... 

Υπάρχουν κι άλλα που θα σχολίαζα, αλλά είναι απογευματάκι και κουράστηκα. Πρέπει να φτιάξω να πιω κι έναν καφέ με τη γυναίκα μου στη βεράντα του σπιτιού μας που έχει ένα δροσερό αεράκι.

"Μη αναστρέψιμη" η ασθένεια Σαμαρά, που συσκοτίζει τα προβλήματα και εξαπατά τον λαό!!!

• Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ...
• ΥΒΡΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ... 

Απορώ γιατί όλοι οι Εργαζόμενοι δεν έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Μιλάει με γενικότητες, αοριστολογίες, για σπατάλες, για χίλια δυο και συνεχίζει ο απατεώνας να χαϊδεύει το ακροατήριό του στο Ναύπλιο όπου μιλάει και το ακροατήριό του είναι όλο το υπουργικό συμβούλιο και οι τοπικοί παράγοντες της Δεξιάς. 

• Θέλει να επιβεβαιώσει δηλαδή ότι η απόφασή του είναι "ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ"!!!
• Το ακούνε αυτό ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης;;;
• Είναι φανερό ότι ο Σαμαράς είναι εκβιαστής γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ κι αυτό το ξέρει και γι' αυτό τους στριμώχνει συνεχώς.
• ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ!!!!

ΕΙΝΑΙ δυνατόν όλοι εργαζόμενοι να είναι κλέφτες, να μην δουλεύουν, να έχουν εξαπατήσει την υπηρεσία τους, να έδιναν αυτοί τις εξωτερικές παραγωγές;;;; Κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπήρξαν και κάποιοι που πρέπει να εντοπιστούν και να διωχθούν. Αλλά, αυτά που λέει ο Σαμαρά είναι παλιανθρωπιές...

• ΕΙΠΕ ακόμη ο ΣΑΜΑΡΑΣ: «Το κάστρο των βολεμένων παρέμενε άθικτο»!!!!

Εάν έχει τον ανδρισμό, ας ονοματίσει για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτούς. Δεν μπορεί η μπάλα να παίρνει όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι -επαναλαμβάνω- να τον γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια!!! Πεντέμισι χρόνια βρισκόταν η Δεξιά, η Νέα Δημοκρατία, του Κωστάκη Καραμανλή, και έλυνε κι έδενε, αλώνιζε κυριολεκτικά και την κουρέλιασε τη δημόσια τηλεόραση.

Μίλησε ακόμη ο θρασύτατος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας για "τολμηρές μεταρρυθμίσεις"!!!  Μήπως μπορεί να μας πει ποιες είναι;;; Έχουμε χάσει τον εαυτό μας με την κυβερνητική πολιτική, τα χαράτσια, τους φόρους, τα κυνηγητά των τραπεζών, την ανεργία των παιδιών, των νέων, με το κλείσιμο των επιχειρήσεων, με την ακρίβεια... Κι αυτός μιλάει για μεταρρυθμίσεις!!!

Και αφού εκθείασε την παράταξή του, "την παράταξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού που έχει περάσει πολλά αλλά έχει αντέξει στην κρίση και τώρα δυναμώνει και άντεξε γιατί αυτή η παράταξη λέει την αλήθεια και γιατί τολμάει", ξαναγύρισε στο τροπάριο ότι "εμείς..." κι "εμείς..." για τις μεταρρυθμίσεις... Ο ανόητος, ο δημοκόπος, ο λογόφιλος, ο λαοπλάνος, ο ψεύτης!!! Η πολιτική του δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια προσπάθεια συσκοτισμού των προβλημάτων και εξαπάτησης του λαού.

ΜΗΠΩΣ κανονικά θα πρέπει να κυνηγήσουμε δικαστικά και τον Σίμο Κεδίκογλου που τον στείλαμε για μετεκπαίδευση στην Αμερική με δικά μας λεφτά κι όταν επέστρεψε πήγε να δουλέψει στην ιδιωτική τηλεόραση, στον Αντέννα, δίπλα στην Κορομηλά;;; Εχει το θράσος το μειράκιο της δημοσιογραφίας, ο Κεδίκογλου να βγάζει και ανακοινώσεις ότι δεν εργαζόταν στην ΕΡΤ!!! Είναι το λιγότερο αστείος. Επίσης κυκλοφορεί ευρύτατα πλέον στο διαδίκτυο το βίντεο με τις δηλώσεις του την εποχή του ΠΑΣΟΚ που έλεγε ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κλείσει η ΕΡΤ κ.λπ. Τα έχουν ακούσει όλοι και μονάχα αυτός δεν ντρέπεται και δεν βουλώνει το στόμα του. Και τα χρήματα που έλαβε ως αποζημίωση από την ΕΡΤ, το ελληνικό δημόσιο, δηλ. από τον ελληνικό λαό: 3.990 δολάρια για 57 ημέρες και 5.600 δολάρια για διανυκτερεύσεις στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Βρε άθλιε, σε πληρώναμε!!!

Οι τελευταίοι σπασμοί των σαλτιμπάγκων!!!

Τι έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας; Ότι η εντιμότητα, η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και η νηφαλιότητα είναι αρετές εντελώς άχρηστες στην πολιτική. Το παράδειγμά μου είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Κινδυνεύω ξανά να εισπράξω ειρωνεία. Όμως οι πολιτικές εξελίξεις αποτυπώνουν του λόγου το αληθές με πλήρη ευκρίνεια. Αυτοί οι πολιτικοί που τον κυνήγησαν, τον λοιδώρησαν, τον ελεεινολόγησαν και παλεύουν ακόμη να τον απαξιώσουν, δεν παύουν να αποτελούν το "έλκος" της πολιτικής μας ζωής, διότι εξαιτίας τους σήμερα παρατείνεται η αγωνία του ελληνικού λαού για το αν θα δει καλύτερες μέρες, αν θα καταφέρει η χώρα μας να βγει στο ξέφωτο. Η δικιά τους αγωνία είναι πώς θα καταφέρουν να μείνουν στο προσκήνιο, έχοντας κατά νου, την προσωπική πολιτική τους επιβίωση αλλά και το κομματικό συμφέρον. Κάπου εμφιλοχωρεί η έγνοια για τη σωτηρία της χώρας και του λαού της, αλλά ωστόσο κάπου χάνεται, αφού η οργανωμένη εμπάθεια υπερτερεί. 

• Ο Αντώνης Σαμαράς καταδαπάνησε την πολιτική "ευφυία" του στην προσβολή των αντιπάλων, στην ατέρμονα ψευδολογία, στην υποσχεσιολογία και την κάλπικη συμπεριφορά. Η εικόνα του "καλού παιδιού" έχει καταρριφθεί. 
• Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναλώθηκε κι αυτός στο αχάριστο έργο του διασυρμού του προκατόχου του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και έμεινε δέσμιος στη μικρότητα και τις φιλοδοξίες του.
• Ο Φώτης Κουβέλης εξακολουθεί να έχει στον ορίζοντα την αύξηση της κομματικής του δύναμης που περνάει άσφαλτα από την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την αρπαγή των κουρελιών του.
• Ο Αλέξης Τσίπρας κατασυκοφαντεί όλους τους αντιπάλους του, κι όλους εκείνους που δεν προσαρμόζονται στην "αισθητική" πολιτική αλφαβήτα του. Οι δυνατότητές του είναι περιορισμένες και δεν είναι σε θέση να οργανώσει ένα πλάνο σωστό, ρεαλιστικό, ώστε να τον εμπιστευθεί ο ελληνικός λαός. Και δεν έχει καταλάβει ότι ο λαϊκισμός ποτέ δεν ήταν προνόμιο της αριστεράς. Αυτός, ωστόσο, αναδεικνύεται καθημερινά σε κραυγαλέο λαϊκιστή που συναγωνίζεται τις κορόνες του Καμμένου και του Μιχαλολάκου.
• Ο Πάνος Καμμένος και ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής δεν μπαίνουν σε κανόνα. Είναι ανεξέλεγκτοι και είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή η ελληνική κοινωνία θα τους αποβάλει.

Όλοι οι παραπάνω ήσαν θλιβερά κατάλοιπα της οικονομικής κρίσης αλλά και της πολιτικής σύγχυσης που τροφοδότησε τη μισαλλόδοξη διάθεση κι έβγαλε στη φόρα τις εμπάθειες, τα πείσματα, τα μίση. Είναι βέβαια οδυνηρή σ' αυτούς η βαθμιαία συνειδητοποίηση της έκπτωσής τους από το βάθρο που οι ίδιοι έστησαν για τους εαυτούς τους ερήμην της κοινής επιδοκιμασίας. Κάποια στιγμή κέρδισαν την εύνοια του ελληνικού λαού, αφού προηγουμένως είχαν καταφέρει να του ανακατώσουν την καρδιά και την ψυχή, κι ακόμα πανηγυρίζουν είτε με τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών είτε με τα νούμερα των συχνών δημοσκοπήσεων που πραγματοποιούνται εκ του πονηρού από τα μεγάλα εκδοτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Σήμερα χρειάζεται μια αναγεννητική και αφυπνιστική προσπάθεια για να ξεφύγουμε από τον μακαρθισμό των "μικρών" πολιτικών που προσπαθούν να κάνουν πολιτική καριέρα μόνον και μόνον για να πεθάνουμε εμείς από ασφυξία. Είναι θλιβερό να ζούμε μέσα σ' ένα καθεστώς πολιτικού τεντιμποϊσμού, που γι' αυτούς μπορεί να είναι αποδοτικός, αλλά για τον λαό δεν παύει να είναι μια περιπέτεια χωρίς προοπτική, χωρίς όραμα. 

Κι όλη αυτή η θολή κατάσταση έχει σταθεί το βάθρο για ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και για κάποιους "δημοσιογράφους" που καθημερινά ασκούνται στον πετροπόλεμο. Ξέρουμε όλοι βέβαια ότι η δημοσιογραφία είναι, ιδιαίτερα σήμερα, εμπορική δραστηριότητα και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να πουλάει, κυριολεκτικά, πραμάτεια που ν' αγοράζεται. Δεν υπάρχει περίπτωση ν' αξιώσω από τους τηλε-εισαγγελείς ρόλο ιεραποστολικό!!!! Απλώς, κάποιοι που ακόμα έχουν αξιοπρέπεια ηθική και επαγγελματική να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πουν ότι αυτά που λένε είναι η δική τους αλήθεια κι όχι η μία και μοναδική αλήθεια!!

Η ΕΡΤ μπορεί να είναι η αρχή του τέλους για τον Σαμαρά!!!

Το λουκέτο στην ΕΡΤ ήταν απλώς η αφορμή για να καταλάβει επιτέλους ο κόσμος, στην πλειοψηφία του, την λάθος πορεία μιας ανόητης κυβέρνησης που αντί να μας βγάζει στο ξέφωτο, μας βυθίζει περισσότερο στην ύφεση και το αδιέξοδο. Αποδείχτηκε αυτό που πάντα έλεγα ότι δηλαδή ο Σαμαράς είναι ένας ανέμπνευστος, και άχρηστος πρωθυπουργός.

Δεν μπόρεσε να δώσει όραμα στη χώρα και το περίεργο είναι ότι έδειξε μια -ίσως- αθέλητη πανουργία όταν επιχείρησε (και εν πολλοίς τα κατάφερε) να εξοντώσει κυριολεκτικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο, καθιστώντας το ΠΑΣΟΚ υποχείριο ή όπως χαρακτηριστικά σχολιάζεται "συνιστώσα" της Νέας Δημοκρατίας. 

Δε με αφορά η Δημοκρατική Αριστερά παρά το γεγονός ότι ο αρχηγός της, ο Φώτης Κουβέλης φαίνεται να στηρίζει κάποιες επιλογές που δεν θ' αρέσουν στον Σαμαρά και το γεγονός ότι μόνος του προτείνει λύση της αδιέξοδης τακτικής Σαμαρά, χωρίς να υπάρχει συνεννόηση με τον Βενιζέλο. Η τακτική αυτή δείχνει μικροκομματική αντίληψη. Εξακολουθεί ο Κουβέλης να προσδοκά κι αυτός τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ για να αρπάξει κάποια κομμάτια του...

Ο Βενιζέλος διαπίστωσε ότι είναι πολιτικά χαμένος και αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο κομματικής αλλά και ατομικής πανωλεθρίας στις επόμενες εκλογές, τις οποίες όιπως δείχνουν τα πράγματα, ο Σαμαράς τις επιδιώκει, αλλά για να μη θεωρηθεί ότι σέρνει για άλλη μια φορά τη χώρα σε εκλογική αναμέτρηση, προσπαθεί να φορτώσει την ευθύνη σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. 

Η ΕΡΤ ήρθε "κουτί" στους Βενιζέλο και Κουβέλη, αλλά εάν δεν υπήρχε η γενική κατακραυγή, ίσως και να πατάγανε την πεπονόφλουδα που τους έριξε ο Σαμαράς. Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές, αφού αναμένεται τη Δευτέρα και η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το αν θ' ανοίξει ή όχι προσωρινά η ΕΡΤ. Και τούτο έχει μια κάποια ηθική σημασία που αντανακλά στην κοινή γνώμη, παρότι η απόφαση, όποια κι αν είναι, δεν ανατρέπει την κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ, αφού η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν προσβάλλεται δικαστικά ούτε ακυρώνεται, έστω και αν δεν υπερψηφιστεί από την Ολομέλεια της Βουλής.

Το θέμα όμως πλέον, μετά τις πανελλήνιες αντιδράσεις, είναι εάν ο Σαμαράς θα συνεχίσει την αδιέξοδη πολιτική του, για να μην δείξει ότι ηττάται ("η απόφασή μου είναι μη αναστρέψιμη") ή βλέποντας το επερχόμενο τέλος, θα υποχωρήσει!!! Κι αυτό έδειξε με την "αποστολή" του υπουργού Επικρατείας Δ. Σταμάτη στον Φ. Κουβέλη και την επικοινωνία του με τον Βενιζέλο, για ένα μεταβατικό στάδιο λειτουργίας της ΕΡΤ με  κονσερβαρισμένο πρόγραμμα και στελέχωση στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για τη νέα ραδιοτηλεόραση.

Ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θέτουν ως προϋπόθεση την "ανοιχτή ΕΡΤ" κι εδώ είναι το επίμαχο σημείο που μπορεί να δώσει μια λύση, η οποία ενδεχομένως να ικανοποιεί και τις τρεις πλευρές. Ωστόσο, πρέπει να δει κανείς ότι μπορεί ο Σαμαράς να κινήθηκε με πανουργία για την εξόντωση των "συμμάχων" του, όμως έπεσε στην παγίδα που ο ίδιος έστησε. Στις εκλογές οποτεδήποτε κι αν γίνουν, δεν πρόκειται η Νέα Δημοκρατία να έχει την ποθούμενη αυτοδυναμία. Κι αν δεχτούμε ότι μπορεί το τρίτο κόμμα να είναι η Χρυσή Αυγή, θα συμμαχήσει μαζί της;;;

Φαίνεται πλέον ότι με την τακτική του βάζει αυτογκόλ και αποδομεί την ίδια του την προοπτική εξουσίας. Κι αν μελετήσουμε καλύτερα τα δεδομένα, θα παρατηρήσουμε ότι προϊόντος του χρόνου ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, όσο αυτό κι αν ενοχλεί όλους εκείνους που συνωμότησαν για την ανατροπή του, το πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, αλλά και τους δημοσιογραφικούς παπαγάλους, οι οποίοι ακόμη κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον κρατούν μακριά από την πολιτική σκηνή.

Ο Παπανδρέου δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να μην χρεοκοπήσει η χώρα, να παραμείνει στο Ευρώ και να είναι αξιοπρεπής. Μπορεί να έκανε κάποια λάθη και παραλείψεις. Όμως του αναγνωρίζω ότι ήταν ειλικρινής, με αναμφισβήτητο ήθος (αυτό δηλαδή που δεν έχουν οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί) κι έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες κινούνται όλοι αυτοί σήμερα που κάνουν τους σωτήρες.

Κι εδώ θα πρέπει να σημειώσω την επαίσχυντη αναφορά του Σαμαρά που συνεχώς πιπιλίζει ότι έδωσε στη χώρα την αξιοπρέπεια!!! Ποιος - ο Σαμαράς;;; Το μόνο που κατάφερε ήταν να ψάχνει και να μην βρίσκει λύσεις για να βγούμε από το σκοτάδι. Επιπλέον, αγνόησε ότι η κυβέρνηση στηρίζεται και από δυο άλλα κόμματα και πάντοτε συμπεριφέρθηκε σαν κυρίαρχος του παιχνιδού, προσπαθώντας να οικοδομήσει για άλλη μια φορά το κράτος της δικής του Δεξιάς..

• Και τελικά, εξοντώνοντας τους συμμάχους του, κατάφερε να προλειάνει το έδαφος για την επάνοδο του Παπανδρέου στο προσκήνιο.
• ΥΠΟΜΟΝΗ και θα δείτε!!!

Τώρα το άλλο ορατό σε μας είναι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτεί την συγκυρία. Όμως ο καιροσκοπισμός του Τσίπρα και των στελεχών του δεν υπάρχει περίπτωση να τους προσπορίσει κάτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καθηλωμένος εκεί που τώρα βρίσκεται και σιγά-σιγά θα αποκαλύπτεται η γύμνια του, διότι λειτουργεί όχι ως κόμμα αλλά ως μια "συνιστώσα του εαυτού του!!! Με φρασεολογία... "ξεπατικωτούρα" δεν πρόκειται να συνέλθει. Κανένας "ανένδοτος" δεν θα ανεβάσει στον κυβερνητικό θώκο τον νεαρό Τσίπρα...

Βενιζέλος και Κουβέλης: πολιτεύονται με ψευδαισθήσεις κι ο Σαμαράς αλωνίζει!!!!

Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ από τους Βενιζέλο και Κουβέλη του κινδύνου για την πολυθρύλητη  "πολιτική σταθερότητα" είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Δεν βλέπουν ότι ο Σαμαράς κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τους γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του -και τους γράφει κανονικότατα- κι αυτοί οι δυστυχείς πάνε με τον σταυρό στο χέρι;;;

• Ο Σαμαράς είναι αποφασισμένος να επιβάλει το κράτος της ΔΕΞΙΑΣ. 

Έχει στα χέρια του τα ηνία της εξουσίας κι αυτοί τόσο καιρό νόμιζαν ότι συγκυβερνάνε! Και τώρα, με το λουκέτο που έβαλε στη δημόσια ραδιοτηλεόραση δηλώνει απερίφραστα ότι δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει. Η απόφασή του για το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι "μη αναστρέψιμη"!!! Αυτοί οι κακόμοιροι συναντιούνται, μιλάνε, τηλεφωνάει ο ένας στον άλλον, κάνουν δηλώσεις, αλλά δεν έχουν καταλάβει τίποτε! Τους διαμήνυσε ο Σαμαράς ότι σήμερα θα επικοινωνήσει μαζί τους τηλεφωνικά για να τους ορίσει συνάντηση... εν ευθέτω χρόνω!!!

Θα πρέπει όμως κάποτε ν' αναρωτηθούν οι αρχηγοί των δυο αυτών κομμάτων που στηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία για να κυβερνάει, ποιος είναι ο δικός τους ρόλος!! Θα εξακολουθήσουν να κρατάνε φανάρι στον Σαμαρά και στη Δεξιά;;; Σε λίγο θα μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι καταπληκτικά τα ρούχα του βασιλιά, ενώ ο βασιλιάς είναι γυμνός... Για ποια πολιτική σταθερότητα μιλάνε όταν με μια φασιστική απόφασή του ο Σαμαράς έστειλε στην ανεργία 2.700 ανθρώπους και χωρίς εισόδημα αντίστοιχες οικογένειες και πού να σκεφτεί κανείς πόσοι από αυτούς είναι σε ηλικία που θα τους επιτρέψει να ξαναψάξουν για δουλειά. 

Όσοι είναι πάνω από 50 χρονώ, είναι "τελειωμένοι" και δεν πρόκειται να βρουν δουλειά. Όχι ότι θα βρουν οι άλλοι!!!  Αλλά το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση αυτή έρχεται σε ρήξη με τους πολίτες και γενικώς με τον λαό και όχι με τα κατεστημένα συμφέροντα.

• Ας ξεμπροστιάσουν, επιτέλους, τον Σαμαρά  για να πάψουν να έχουν ενοχές ότι μπορεί να χρεωθούν την προσφυγή στις κάλπες, κάτι που επιδιώκει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.