Η ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

 

Η εντρύφηση των στελεχών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στα ευαγγελικά κείμενα είχε πληθύνει το τελευταίο χρονικό διάστημα. Κι αυτό δεν ήξερα αν έπρεπε να μας χαροποιεί ή να μας προβληματίζει. Ποτέ δεν είναι βέβαιος κανείς πώς μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα στις περιπτώσεις αντιφατικών προσώπων. 

Το σύνθημα για τη μελέτη των ιερών γραφών έδωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Επηρεασμένος, καθώς φαίνεται, από τις τακτικές επαφές του με τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος Ιερώνυμο Β΄, σε ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων, στις 10 Μαρτίου, ανέφερε κατά τη συζήτηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις:

«…ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Θ’ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ’ ΑΦΗΣΕΙΣ…»

Ναι, είναι ένας στίχος από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου. Θα πω παρακάτω γιατί τον αναφέρω αυτό τον στίχο. Αλλά θα γράψω ότι κάποτε, τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης, του είχα πάρει μια συνέντευξη. Δηλαδή, του είχα ζητήσει μια συνέντευξη για τον ΑΓΩΝΙΣΤΗ και πήγα να τον βρω. Ήταν μια μέρα βροχερή. Είχαμε δώσει ραντεβού στο σπίτι του κι εγώ περίμενα να καθαρίσει ο ουρανός, αλλά τελικά βράδιασε και η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Όταν έφτασα στη μονοκατοικία που έμενε, κάπου εκεί αριστερά μετά τον Βασιλόπουλο στον παράδρομο της Κηφισίας και χτύπησα το κουδούνι, μου άνοιξε ο ίδιος. Ήταν φιλικός, όπως έμεινε τελικά ο Διονύσης, ένας άνθρωπος φιλικός για όλους. Περίπου δυο ώρες έμεινα εκεί και ήταν μια ιδιότυπη συνέντευξη. Τον ρωτούσα και μου απαντούσε, ενώ συγχρόνως έγραφε τις απαντήσεις σε χαρτί τετραδίου με μολύβι. Εκείνα τα χειρόγραφά του τα έχω ακόμα. Την συνέντευξη τη δημοσίευσα και ήμουν ευχαριστημένος.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΥΡΦΕΤΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;;;;;

Αδυνατώ πλέον να βρω λέξεις για να σχολιάσω την κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τους τέσσερις τελευταίους μήνες στη χώρα μας, που είναι στο έλεος των αλμπάνηδων του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπω τηλεόραση, τους ακούω να κάνουν δηλώσεις, να δίνουν συνεντεύξεις, να είναι αλαζονικοί, να παλεύουν απεγνωσμένα να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να λένε ψέματα δίχως συστολή, να κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους πολιτικούς αντιπάλους, να σπρώχνουν τη χώρα στην εξαθλίωση, να μη σέβονται κανέναν, να θεωρούν τους εαυτούς τους αλάθητους, να αποθεώνουν την οικογενειοκρατία, να κάνουν πως δεν βλέπουν ότι είναι ανίκανοι να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, να γελοιοποιείται το κοινοβούλιο από τη συμπεριφορά μιας ανόητης γυναίκας, να διασύρεται η Ελλάδα διεθνώς από την συμπεριφορά ενός υπουργού Οικονομικών που αυτοθαυμάζεται για όσα λέει και για τις γκριμάτσες του...

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Το Κολοσσαίο, έχουν διαπιστώσει οι ειδήμονες, αποτέλεσε κορυφαία έκφραση παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 72 μ.Χ., στα χρόνια του Βεσπασιανού. Τα επίσημα εγκαίνιά του πραγματοποιήθηκαν επί Δομιτιανού το 80 μ.Χ. Οι διαστάσεις του αμφιθεάτρου, για τα μέτρα της εποχής, ήταν εντυπωσιακές. Μπορούσε να χωρέσει 45.000 περίπου θεατές. Η λειτουργία του κράτησε τετρακόσια περίπου χρόνια. Τους αιώνες που ακολούθησαν, υπέστη μεγάλες καταστροφές εξαιτίας σεισμών και λεηλασιών, ώσπου να αναδειχθεί στις μέρες μας σε δημοφιλές αξιοθέατο της Ρώμης. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή, το επισκέπτεται ο εκάστοτε Πάπας, τιμώντας έτσι τη μνήμη των χριστιανών που έχουν μαρτυρήσει στον χώρο του.

ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΜΗΣ...

Συνέχεια από το προηγούμενο:  Η αγία τριάδα των διαδικτυακών εραστών…

ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ…

Ήταν πολύ πρωί, σχεδόν τέσσερις, όταν άκουσε κάτι περίεργους ήχους από το διπλανό δωμάτιο. Σαν χαστούκια, σαν βουρδουλιές… Κι αμέσως μετά οι κραυγές μιας γυναίκας. Πετάχτηκε από το κρεβάτι και δεν μπορούσε να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ανακάθισε για κάμποση ώρα χωρίς ν’ ανασαίνει. Αυτά που άκουσε πριν επαναλήφθηκαν αρκετές φορές κι αυτός προσπαθούσε να σκεφτεί…

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΤΟΥ 1469

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου σήμερα. Η άνοιξη δείχνει να οδεύει προς το τέλος της. Ο ήλιος, ορισμένες φορές ιδιαίτερα ζεστός, σου επιτρέπει την έξοδο για μέρη που αγαπάς και σε συγκινούν. Πάντα διατηρείς την κρυφή ελπίδα ότι θα ανακαλύψεις κάτι καινούργιο. Συχνά συμβαίνει αυτό, γεγονός που σε γεμίζει με μεγάλη χαρά.

Οι επισκέψεις σε αρχαία μνημεία καταλαμβάνουν την πρώτη θέση. Κάτω από το λαμπρό φως, βλέπεις ορισμένες λεπτομέρειες, που δεν είχες προσέξει την προηγούμενη φορά. Πιθανότατα, συμπεραίνεις, οφειλόταν στην ψυχολογία της στιγμής.

Το ερώτημα, κάποια στιγμή, φάνηκε εύλογο.

Πώς περνούσαν, άραγε, οι πρόγονοί μας τέτοιες μέρες;

Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ…

[«Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου…», Ντίνος Χριστιανόπουλος] 

Αυτός καθισμένος βαθιά μες στην πολυθρόνα κοιτούσε στο ταβάνι με το βλέμμα απλανές και περίμενε... Εκείνη στεκόταν κι έδειχνε φανερά ότι ντρεπόταν, είχε αναστολές και μάλλον τα μάγουλά της ήταν κόκκινα περισσότερο από το κανονικό. Το ένιωθε ότι κοκκίνιζε κι επιπλέον αισθανόταν ένα γνώριμο ζεστό κύμα ν’ απλώνεται στο κορμί της. Είχε την εντύπωση ότι ήταν εκτεθειμένη σε δεκάδες μάτια, ενώ κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Ήταν οι δυο τους μέσα σ’ ένα τεράστιο άδειο σπίτι, στην εξοχή. Η νύχτα είχε απλώσει παντού το πέπλο της και μονάχα ακουγόταν ο γκιώνης. Τίποτε άλλο. Ο γκιώνης, η νύχτα, εκείνος, εκείνη και η μοναξιά της…

Πόσες κουβέντες είχαν ανταλλάξει και πάντα αγωνιούσε για τη στιγμή που θα βρίσκονταν κοντά, μόνοι και μακριά από την τυπική καθημερινότητα, που ντύνεται με κάθε λογής φορέματα, λέξεις και μορφασμούς, δικαιολογίες διάφορες και μικρά ψέματα. Τώρα είναι εκεί, μαζί, μια αναπνοή μακριά, κοντά, απλώνει το χέρι της κι εκείνος αργά-αργά το πιάνει και την τραβάει κοντά της. Αφέθηκε, χωρίς αντίσταση. Έτρεμε ολόκληρη, αλλά έκλεισε τα μάτια κι έβλεπε χρώματα να εναλλάσσονται: πράσινο, κίτρινο, κόκκινο, γαλάζιο, άσπρο… μια χρωματική πανδαισία λουσμένη στο φως.

Έξω ο αέρας σάρωνε ό,τι έβρισκε μπροστά του κι έψαχνε ανάμεσα στις φυλλωσιές. 

ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ύστερα από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές μία καινούργια γενιά πολιτικών ήλθε στο προσκήνιο. Τα άτομα, που απαρτίζουν το κάθε άλλο παρά ευέλικτο τελικά κυβερνητικό σχήμα, δεν έχουν καμία εμπειρία από την άσκηση διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ένα διαθέτει προηγούμενη σχετική εμπειρία. Πρόκειται για τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη.

Κάποια λάθη υπουργών, από τα πρώτα βήματά τους στην άσκηση της εξουσίας, είναι λοιπόν αναπόφευκτα. Οι πολίτες, κατανοώντας την παραπάνω πραγματικότητα, τα δικαιολογούν. Κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από νέα πρόσωπα να δώσουν επαρκή δείγματα γραφής μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Από το σημείο όμως αυτό ώς την πλήρη άγνοια του αντικειμένου, με το οποίο ασχολούνται, υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ…

Ο καημένος ο Καραγκιόζης έχει δεινοπαθήσει στις μέρες μας. Έτσι που κατάντησαν οι πολιτικοί μας και γενικώς η πολιτική, η μόνη πρόχειρη λέξη που έρχεται στο στόμα μας είναι η λέξη "καραγκιόζης" σε όλες τις πτώσεις και τους αριθμούς.
Θυμάμαι ότι ήταν το 2006  που είχε δημιουργηθεί μείζον πολιτικό ζήτημα με τις δηλώσεις του Mανώλη Kεφαλογιάννη στο περιθώριο της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Kατάρ, όπου ο υπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας συμμετείχε, έχοντας σειρά επαφών για θέματα της αρμοδιότητάς του.

«ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΧΡΕΩΦΕΙΛΕΤΗΣ»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Αγαπημένο βιβλίο, από τότε που μου το αγόρασε ο παππούς μου, όταν ήμουν μαθητής στην τελευταία τάξη του Δημοτικού Σχολείου, είναι το «Αισώπου Μύθοι». Βρίσκεται σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη και, σε αυτό καταφεύγω συχνά, όταν νιώθω εξαντλημένος από την ένταση και την κούραση της ημέρας. Τα αναγνώσματα της παιδικής ηλικίας, το έχετε προσέξει φαντάζομαι όλοι, δημιουργούν ευφρόσυνα συναισθήματα. Πάντα σε γαληνεύουν καθώς σε γυρίζουν αργά και νοσταλγικά στο παρελθόν. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου παιδί, χωρίς να σου πολιορκούν το μυαλό σκοτούρες και διάφορα προβλήματα, απέναντι στα οποία συχνά σηκώνεις με απελπισία τα χέρια.

Σε μια τέτοια στιγμή, προ ημερών, έκανα τη συνηθισμένη κίνηση. Κατευθύνθηκα στο γνωστό σημείο και τράβηξα από το ράφι το αγαπημένο βιβλίο. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του τόμου με τη φθαρμένη ράχη, αποτέλεσμα την πολύχρονης χρήσης του, στάθηκα στην ιστορία του «Αθηναίου χρεωφειλέτη».

Α! Ζωή, τρελή που είσαι! Α, ζωή!

ΜΙΑ μέρα... ΚΑΤΑΔΙΚΗ μας!!!! Έτσι που έγραψα την λέξη με κεφαλαία, η πρώτη ανάγνωση στην 'ΚΑΤΑΔΙΚΗ' έχει δυο εκδοχές: ΜΙΑ ΜΕΡΑ καταδική ΜΑΣ ή ΜΙΑ ΜΕΡΑ καταδίκη ΜΑΣ!!!!

Δυστυχώς αυτό που είναι δικό μας σήμερα το νιώθουμε σαν... καταδίκη. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε καταδίκη την κάθε μέρα που ξημερώνει και με μια διασταλτική ερμηνεία... καταδίκη και τη ζωή μας. Όμως και η κάθε μέρα και η ζωή μας είναι δικές μας και μπορούμε να τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Είμαστε οι κουμανταδόροι της μέρας και της ζωής μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ;;;;

Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Συμπληρώνεται σήμερα ένας μήνας από τον θάνατο, στις 13 Απριλίου, του μεγάλου συγγραφέα Γκίντερ Γκρας. Την ηθική συνείδηση της μεταπολεμικής Γερμανίας, όπως είχε εύστοχα αποκληθεί.

Ξαναπιάνω στο χέρια μου το περίφημο βιβλίο του «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο». Μεταφρασμένο από τον Θεόφιλο Δ. Φραγκόπουλο και τυπωμένο το 1985 από το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας». Το είχα αγοράσει, θυμάμαι, σε πολύ χαμηλή τιμή από ένα υπαίθριο παλαιοβιβλιοπωλείο της οδού Μασσαλίας, δίπλα στη Νομική Σχολή. Ξεφυλλίζω με συγκίνηση τα μισοφαγωμένα φύλλα του και κοιτάζω ορισμένες υπογραμμίσεις μου. Διαβάζω στα περιθώρια ορισμένων σελίδων τα σχόλιά μου από τις κατά καιρούς αναγνώσεις του. Ακόμα διατηρώ μέσα μου τη συγκίνηση που ένιωσα από την πρώτη ανάγνωσή του.

ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ... Ο ΤΣΙΠΡΑΣ η παρέα του οδηγούν τη χώρα σε ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!!!! Θέλουν τον ελληνικό λαό ΣΥΝΕΝΟΧΟ.

Πάνε να μας στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα γιατί αποδείχτηκαν ανίκανοι να διαπραγματευτούν. Όλα όσα έλεγαν περί "σκληρής διαπραγμάτευσης" ήσαν απλώς ΨΕΜΑΤΑ και τα έλεγαν για να κρύψουν την παντελή ανικανότητά τους να καταλάβουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Τόσες μέρες συντηρούν το σενάριο περί ενδεχόμενου δημοσψηφίσματος κι έρχονται τώρα να πουν φωναχτά και χωρίς περιστροφές «Ναι» σε δημοψήφισμα ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ, που εμφανίζονται περίπου ως... ένθερμοι υποστηρικτές.

ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ: Η ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Παρακολουθώ, εδώ και δεκαετίες, την πορεία του Νίκου Φίλη. Συνιστά ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο για να διαπιστώσει κανείς με σχετική ασφάλεια την εξέλιξη της πρώτης μεταπολιτευτικής γενιάς πολιτικών. Αν και ανήκαμε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, πάντα εκτιμούσα τόσο την ποιότητα της σκέψης του όσο και τον τρόπο που επιχειρούσε να τη μεταβιβάσει στους άλλους, προκειμένου να τους πείσει για την ορθότητά της. Χωρίς δογματικές αγκυλώσεις.

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΓΗΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!!!

Women Washing Clothes by a Stream. Artist:Daniel Ridgway Knight. Country of Origin:United States of AmericaTagged With:N/A 

Μια χρονιά στις εισαγωγικές εξετάσεις του φιλολογικού κύκλου είχε δοθεί ένα εξαιρετικό θέμα: «Ουκ έστιν  ουδέν ατυχίας ανθρωπίνης παραμύθιον γλυκύτερον τέχνης». Δεν θυμάμαι τι ποσοστά επιτυχούς ανταπόκρισης υπήρξαν στην ανάπτυξη αυτού του θέματος. Πόσοι άραγε από τους τότες τελειόφοιτους είχαν ενστερνιστεί αυτή την απλή κουβέντα και ήταν σε θέση να την αντιμετωπίσουν, αναπτύσσοντας τις δικές τους σκέψεις. Εν πάση περιπτώσει, εγώ ξεκινώ από την παραδοχή ότι η τέχνη είναι ένα «γλυκύτατον παραμύθιον»!!!  Και δεν υπάρχει γλυκύτερη παρηγοριά στις  ατυχίες της ζωής από το να μπορεί ο άνθρωπος να εντρυφά στο γλυκύ νέκταρ της αισθητικής απόλαυσης. Γιατί η τέχνη υπήρξε πάντοτε ο πολύτιμος αγωγός του ωφέλιμου για τον άνθρωπο.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΠΟΛΤΟΠΟΙΗΣΗ;;;;

Ζούμε [ακόμη] σε μια εποχή που έχει υποταχθεί στη μαζοποίηση, την πολτοποίηση. Μιλώ γενικά, διότι υπάρχουν και πολλοί που παλεύουν απεγνωσμένα να σωθούν είτε διότι από γεννησιμιού τους έχουν ισχυρή προσωπικότητα, είτε διότι στην πορεία απεφάσισαν ότι δεν τους ταιριάζει να αποχρωματιστούν μέσα στη χοάνη αυτής της βάναυσης εποχής. Αυτό που δύσκολα μπορούμε να ξεπεράσουμε είναι το γεγονός ότι ο πολιτισμός είναι εξομοιωτικός σε μεγάλο βαθμό και χρειάζεται φοβερή προσπάθεια ν' αντισταθεί κανείς. Βέβαια στις μέρες μας δεν είναι μονάχα οι μηχανές που μας βάζουν στην ίδια μοίρα, αφού όλοι χρησιμοποιούμε τις ίδιες συσκευές ή τα διάφορα τυποποιημένα προϊόντα.

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ!!!!!!

Αρνούμαι να κατηγορήσω την κυβέρνηση για τις εν κρυπτώ διαπραγματεύσεις, αφού η μυστικότητα είναι... χαρτί διαπραγματευτικό!!!!! Τελικά, αν παρακολουθεί κανείς τα ιερά non paper της αγίας τριάδας [Παππάς, Μιχόπουλος, Σακελλαρίδης], τότε θα νιώσει υπερήφανος ως Έλλην και θα μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος τα βράδια, αφού δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με τις δόσεις στις τράπεζες, στην εφορία, δεν θα τον απασχολεί το πρόβλημα των αστέγων, των φτωχών και κατατρεγμένων, θα πάψει ν' ασχολείται με τους [και τις] συντρόφους των ηρώων της μεγάλης αλλαγής που πραγματοποιήθηκε στον τόπο μας αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Πριν από λίγες μέρες, για μία ακόμη φορά, τιμήθηκε η εκτέλεση την Πρωτομαγιά του 1944 διακοσίων πατριωτών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής.

Η θυσία των διακοσίων αγωνιστών καταγράφτηκε από πολύ νωρίς στη συλλογική συνείδηση και τιμήθηκε με τον δέοντα σεβασμό από τις νεότερες γενιές. Επανειλημμένα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία. Σημαντικοί ποιητές, όπως ο Κώστας Βάρναλης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Φώτης Αγγουλές και η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, έγραψαν συγκινητικά ποιήματα. Το ίδιο συνέβη και με την τέχνη. Γνωστότατη είναι η ξυλογραφία του χαράκτη Τάσσου (Αλεβίζου), «Πρωτομαγιά του 1944».

ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ ΤΗΝ [επαίσχυντη] ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ...

Ο άνθρωπος που ήθελε ν' αλλάξει ολόκληρη την Ευρώπη, έγινε το παιδί του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ....

Η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ [που όμως είναι βλαπτική για τη χώρα] άρχισε να εφαρμόζεται τακτικά και με σχέδιο, αφότου ανέλαβε στην αρχηγία του κόμματος ο Τσίπρας. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα κατάφεραν ν' απαξιώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους, να διχάσουν τον ελληνικό λαό σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, να κάνουν "κόκκινο πανί" λέξεις όπως: Τρόικα, Μνημόνιο, ΠΑΣΟΚ, Παπανδρέου, Μέρκελ, Γερμανία, Καστελλόριζο, ανθρωπιστική κρίση, κι ένα σωρό άλλες λέξεις που τις έκαναν παντιέρα για να παρασύρουν τις μάζες.

ΣΙΩΠΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΗΤΤΑ!!!!

Το διαδίκτυο μας έδωσε την ευκαιρία να μιλάμε σχεδόν όλοι σε πρώτο πρόσωπο. Πολλοί είναι εκείνοι που κρύβουν τις ιδέες και τα «πιστεύω» τους και μιλάνε γενικώς περί ανέμων και υδάτων. Εγώ, πάντως πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η αποσαφήνιση που πρέπει να κάνει ο καθένας. Εδώ που έχουμε φτάσει πλέον, χρειαζόμαστε ξεκάθαρες τοποθετήσεις μέσα στη δίκη των συνειδήσεων που πιθανότατα θα είναι η τελική ηθική εικόνα της εποχής μας. Ο κόσμος μας παίρνει έκφραση από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του, δηλαδή από την ηθική φυσιογνωμία του.

ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΜΙΣΟΣ!!!!

Αυτό που παρακολούθησα σήμερα από την τηλεόραση, δηλαδή ένα μέρος από το breafing του κυβερνητικού εκπροσώπου, ήταν για γέλια. Είδα κι άκουσα επίσης, πάντα στην τηλεόραση, δηλώσεις των Σκουρλέτη, Μπαλάφα, Λεουτσάκου, Φλαμπουράρη, Βούτση και κάποιων άλλων και διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι ζουν πραγματικά σε άλλη εποχή. Έχουν ταυτίσει την οποιαδήποτε αλλαγή στη χώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ίδιους, όπως επίσης τη δημοκρατία, τον πατριωτισμό, το ήθος, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια… 

ΤΣΙΠΡΑΣ - ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ;;;

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Οι σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία ανέκαθεν ήταν αρμονικές. Σε ιδιαίτερα τεταμένες πολιτικές περιόδους, μάλιστα, η Εκκλησία δεν δίστασε να συμπαραταχθεί αποφασιστικά με την πλευρά των νικητών. Αυτό συνέβη κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, όταν τάχθηκε στο πλευρό του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και προχώρησε στις 12 Δεκεμβρίου 1916 στον αναθεματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το ίδιο, κατά τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου, οπότε συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Μεταξά, αδιαφορώντας για τις καταπιέσεις και τους εκτοπισμούς αντιφρονούντων του καθεστώτος. Παρεμφερή στάση τήρησε και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄ (κατά κόσμον Κοτσώνης), που εξελέγη στη θέση από οκταμελή «Αριστίνδην Σύνοδο» στις 14 Μαΐου 1967, υπήρξε από τους θερμότερους υποστηρικτές του καθεστώτος.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!!!!!

Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος), 1914-1985. Τα παιδιά της ασφάλτου, 1974. Ξυλογραφία, 69 x142 εκ. Δωρεά Α. Τάσσου και Λουκίας Μαγγιώρου, Αρ. έργου: Π.7282 (Εθνική Πινακοθήκη)

 Διαβάζοντας... τα ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ, του καθ. Διον. Α. Ζακυθηνού, στην ελληνική έκδοση του 'Βύρωνος' του André Maurois [μετάφραση Τάκη Μπαρλά, έκδοση "Φίλων του Βιβλίου", 1946],  βρήκα κάποια πράγματα πολύ ενδιαφέροντα που βοηθάνε στους σημερινούς προβληματισμούς μας, ενώ είμαστε εγκλωβισμένοι σε μύρια όσα προβλήματα που έχουν σχέση με αυτή την ίδια την ύπαρξή μας ώς έθνους. Και δεν έχει μεγάλη σημασία που απομακρυνθήκαμε από τον εορτασμό της επετείου, αλλά έχει σχέση με το πώς αντιλαμβάνονται και οι κυβερνώντες τα χαρακτηριστικά της επανάστασης για την ανεξαρτησία - αν την επηρέασε η Γαλλική επανάσταση και με ποιο τρόπο...

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΦΩΝΟΙ...

Ο τίτλος του σημειώματος δεν είναι δικός μου. Είναι από ένα μοναδικό κείμενο του Κώστα Ουράνη, ο οποίος μόλις έγινε γνωστός ο φοβερός σεισμός της Κορίνθου το 1928, όντας ανταποκριτής του "Εθνικού Κήρυκος" της Νέας Υόρκης τότε, πήγε με άλλους δημοσιογράφους στην Κόρινθο για να καλύψουν τα γεγονότα που είχαν διαδραματισθεί και ισοπεδώσει την Κόρινθο.

Το κείμενο ανέσυρε ο ιστορικός και ερευνητής [ΙΒΕ/ΕΙΕ] Κώστας Τσικνάκης και σχολιασμένο το παρουσίασε στο Η΄ Διεθνές Συνέδριο Πελοποννησιακών Σπουδών [Κόρινθος, 26-28/9/1008], το οποίο ήταν αφιερωμένο "Στην αιώνια Κόρινθο"

ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ανταγωνισμός και σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Αυτό άλλοτε εντείνεται και άλλοτε βρίσκεται εν υπνώσει. Δεν φαίνεται ωστόσο ότι οι ΗΠΑ μπορούν, για διαφόρους λόγους, να συνεχίσουν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη. Θεωρητικά μπορούμε να μιλάμε για πολλές αντιφάσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αν συμπεράνουμε από τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θα παρατηρήσουμε ότι οι αντιφάσεις αυτές σκεπάζονται η ξεπερνιούνται.