ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ;;;;

Αυτή η πολιτική κατάσταση τελικά δεν είναι βαρετή ή δεν μας αφήνει να παραδοθούμε στη βαρεμάρα. Είναι τόσο περίπλοκη, τόσο ανόητη. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι αυτό που κάνουμε ή δεν κάνουμε οι περισσότεροι είναι να περιμένουμε!!! Τι να περιμένουμε;; Εδώ η περίπτωση με παραπέμπει σε θεατρικό έργο ή σε κάποιο μυθιστόρημα όπου, παθητικά και χωρίς να έχουμε κάποιου είδους συμμετοχή, περιμένουμε τον θάνατο του ήρωα ή των ηρώων. Τώρα θα με ρωτήσετε ποιος είναι ο ήρωας και ποιοι είναι οι ήρωες!!! Ο καθένας ας γράψει το δικό του έργο για να βρει την απάντηση.

Πολλές φορές στις μεταξύ μας κουβέντες φτάνουμε σε αδιέξοδο και μηρυκάζουμε την απελπισία μας, καταλήγοντας στο θλιβερό συμπέρασμα πως τίποτε δεν αλλάζει, όλα τα ίδια μένουν, οι άνθρωποι εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι, με τις αξίες και τα κουσούρια τους, με τη δύναμη και την αδυναμία τους. Οι πιο ψύχραιμοι αποφαίνονται ότι έχουμε δυνατότητα επιβίωσης κι αυτή η δυνατότητα φαίνεται σαν η πιο λογική ελπίδα. Έτσι  συμφωνούμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς και συνεχίζουμε τη ζωή μας.

Αλλά δυστυχώς έχουμε φτάσει σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι δεν αγαπούν τις ιδέες, δεν ξέρουν τι κάνουν, έχουν μπερδέψει τις προτεραιότητές τους. Αυτό φυσικά εκμεταλλεύονται εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους τη δυνατότητα αποσύνθεσης ή γενικώς ανασύνθεσης της ανθρωπότητας. Δεν είναι σαφές πλέον ποιοι είναι αυτοί, διότι έχουν μπει στη ζωή μας νέοι όροι, και παράγοντες που διαμορφώνουν την καθημερινότητά  μας. Ξέρουμε οι πάντες σήμερα ότι στη διαχείριση της ζωής μας έχουν λόγο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το εκάστοτε Eurogroup, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι Αγορές, οι Οίκοι αξιολόγησης, η Γερμανία, η Αμερική… Ουσιαστικά δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τον ισχυρότερο, αλλά πάντως λίγο-πολύ αυτοί αποφασίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πώς θα ζήσουμε ή πώς θα πεθάνουμε!!!!

Ο ανυπόμονος αναγνώστης ή εκείνος που υποφέρει θα περιμένει πάντα να διαβλέψει αυτό που προτείνω. Τίποτε δεν προτείνω.  

Εδώ μια ολόκληρη κυβέρνηση με καθηγητές, εμπειρογνώμονες, πολιτικούς καριέρας κ.λπ. που δεν είναι σε θέση να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα μας έχουν κάνει να χάσουμε το κέφι μας, και την αισιοδοξία μας και περιμένετε να δώσω εγώ τη λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα;; 

Μονάχα παρατηρήσεις μπορώ να κάνω. Άραγε υπάρχει τρόπος να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο και το αδιέξοδο και να ξαναγυρίσουμε στο φως της μέρας, χωρίς να χάσουμε κάτι από την εσωτερική μας ζωή;;; Μακάρι  να ήξερα. Το μόνο που διαπιστώνω καθημερινά είναι τη διαταραχή των πολιτών, των απλών ανθρώπων που είναι σε πλήρη αδυναμία να εξηγήσουν πώς φτάσαμε εδώ. Βέβαια υπάρχουν  αρκετοί που νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι εκείνο που μας έφερε εδώ, και αρνούνται να δεχτούν αυτά που θα τους πείτε ή δεν θέλουν ν’ ακούσουν την αντίθετη άποψη.

Τελικά, έχουμε ελπίδα επιβίωσης ή θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο;;; Η δική μου απάντηση δεν έχει και τόση σημασία, αφού η ζωή συνεχίζεται χωρίς να δίνει σημασία στη δική μου τη μελαγχολία!!!