ΑΝΩΦΕΛΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Το άρθρο του Γιάννη Πανούση, Αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, το οποίο δημοσιεύτηκε με πηγαίους τίτλους πριν από λίγες μέρες στην εφημερίδα «Τα Νέα», μου προκάλεσε εντύπωση. Όχι όμως για τους λόγους που προβλήθηκαν από τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα.

Διάβασα το άρθρο πολύ προσεκτικά και με δυσκολία συγκράτησα την οργή μου. Οι επισημάνσεις του συντάκτη του για την πορεία, προς την οποία έχουν οδηγηθεί το τελευταίο διάστημα τα πράγματα της χώρας, με ευθύνη κυρίως της Αριστεράς, είναι απολύτως ορθές. Αποτελούν, ωστόσο, κοινότoπες διαπιστώσεις. Τις έχουν επαναλάβει κατά κόρον αρκετοί διανοούμενοι τα τελευταία χρόνια, εισπράττοντας τη χλεύη συναδέλφων τους, που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αριστερό χώρο.

Από ένα πρόσωπο, που έχει καταλάβει πλέον νευραλγική θέση στην Κυβέρνηση, διαφορετικά πράγματα αναμένει κάποιος. Να γίνει σαφέστερο και να δώσει συγκεκριμένες λύσεις σε οπισθοδρομικές πρακτικές που ταλαιπωρούν για δεκαετίες την ελληνική κοινωνία. Να συγκρουστεί, με πάθος αν χρειαστεί, με τα κάθε είδους αριστερά στερεότυπα, που έχουν τις ρίζες τους βαθιά στο παρελθόν. Αν δει πως αποτυγχάνει να επιλέξει την έντιμη αποχώρηση.

Οι εκθέσεις ιδεών για πρόσωπα και καταστάσεις δεν αρμόζουν σε κυβερνητικά στελέχη που επωμίζονται μεγάλες ευθύνες για το μέλλον της χώρας. Έλεος πια με τους στρουθοκαμηλισμούς τους!

Το πιο εκνευριστικό, πάντως, είναι άλλο. Και αναφέρομαι πια στον ίδιο τον συντάκτη του άρθρου. 

Τα φαινόμενα, τα οποία σπεύδει τώρα μετά βδελυγμίας να καταδικάσει από την κυβερνητική θέση που κατέχει, είχε ο ίδιος προσωπικά εκθρέψει στο πρόσφατο παρελθόν.

Θυμίζω, ενδεικτικά, τη στάση του, το προηγούμενο έτος, όταν είχε ξεκινήσει η συζήτηση για τον νέο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Στην επιχειρούμενη προσπάθεια για την εξεύρεση συναινετικής λύσης από την τότε Κυβέρνηση, προκειμένου να αποφευχθούν οι εκλογές, αντιδρούσε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Συμπαραστάτες του, στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, είχε βρει ορισμένους βουλευτές, από άλλους πολιτικούς χώρους. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γιάννης Πανούσης, βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Σε συνέντευξή του, στις 5 Ιουλίου 2014 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», εμφανίστηκε αντίθετος στο ενδεχόμενο εκλογής Προέδρου από την τότε Βουλή. Επέμενε, μάλιστα, πως τα δύο Κόμματα, που συγκροτούσαν την Κυβέρνηση, δεν έπρεπε να τα υποβοηθήσουν βουλευτές άλλων κομμάτων, παρέχοντας την ψήφο τους. Μια τέτοια δυσμενή εξέλιξη, ισχυριζόταν, θα μπορούσε να αποτρέψει μόνο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ως προς τον τακτική, που ο τελευταίος έπρεπε να ακολουθήσει, ήταν αρκούντως αποκαλυπτικός: 

«Εάν καταγγείλει για χρηματισμό, για συναλλαγή και αποστασία τους βουλευτές που θα το σκεφτούν, τότε θα δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα μέσα στον λαό που θα δυσκολέψει τις παρασκηνιακές κινήσεις. Εάν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υψώσει τους τόνους και αφήσει το πράγμα να κυλήσει, τότε θα διευκολύνει τον Σαμαρά».

Με βάση τα παραπάνω, όπως αποκαλύπτεται, ο Γιάννης Πανούσης υπήρξε από τους εμπνευστές όσων δυσάρεστων στιγμών ζήσαμε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Πάνω στη γραμμή, που εκείνος χάραξε με την παρέμβασή του, κινήθηκε έκτοτε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Το ίδιο διάστημα, ο φιλόδοξος βουλευτής, δεν έπαψε να στηλιτεύει το ενδεχόμενο υπερψήφισης από τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φώτη Κουβέλη ως νέου Προέδρου, προοπτική για την οποία εξέφραζε τις έντονες αντιρρήσεις του. Οι λόγοι της άρνησής του ήταν ανεξήγητοι. Σε όσους μάλιστα αναρωτιόνταν ποιες ήταν οι απώτερες σκέψεις του, έσπευδε να τους καθησυχάσει, δηλώνοντας πως δεν ξεκινούσαν από ταπεινά κίνητρα, αφού εκείνος σκόπευε γρήγορα να αποτραβηχτεί στα καθηγητικά καθήκοντά του. Επιχειρώντας, μάλιστα, να διαφοροποιηθεί από όσα δήθεν συνέβαιναν στο παρασκήνιο, παραιτήθηκε από τη ΔΗΜ.ΑΡ.

Η υπερδραστηριότητα που ανέπτυσσε ο Γιάννης Πανούσης είχε την εξήγησή της. Φαίνεται ότι απέρριπτε την εκλογή Προέδρου από την απελθούσα Βουλή καθώς κάτι τέτοιο εξυπηρετούσε πρωτίστως την τακτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Για τους δικούς του, προσωπικούς λόγους, όπως αποδείχθηκε, βρισκόταν σε επαφή με ηγετικά στελέχη του Κόμματος. Έτσι, ύστερα από την εκλογική νίκη του, ανταμείφθηκε για την τακτική του, καταλαμβάνοντας κυβερνητική θέση.

Τόσο απλή ήταν η υπόθεση που, προκειμένου να επιτύχει τον στόχο της, περιβλήθηκε με ιδεολογικό μανδύα.

Το να έρχεται λοιπόν τώρα ο Γιάννης Πανούσης και να καταδικάζει εκ των υστέρων απεχθείς πρακτικές της Αριστεράς το μόνο που προκαλεί είναι θυμηδία. 

Συνέτεινε κι εκείνος από την πλευρά του, όσο μπορούσε, στην έξαρσή τους. 

Οι ευθύνες του, για την τροπή που πήραν οι πολιτικές εξελίξεις αλλά και των σημερινών αδιεξόδων, είναι τεράστιες. Τα φαινόμενα που καταδικάζει δεν είναι τωρινά. Προϋπήρχαν και τα γνώριζε ο ίδιος προσωπικά καλύτερα από όλους μας.

Ας μην παριστάνει λοιπόν, για να εναρμονιστούμε με το κλίμα της ημέρας που διανύουμε, τη «Μωρά Παρθένο».