ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…

Μιας και έκανα μια ανάρτηση [στο face book] για τον Κόντογλου, που μου τον θύμισε ο φίλος μου ο Εμίρης, στην χτεσινή μας συνάντηση στο Epoca, με αφορμή ένα εξαίρετο κείμενο με τίτλο «Αθεΐα, το καύχημα της εποχής μας» [πού πήγε και το ξετρύπωσε;;;], λέω να σταθώ σ’ ένα ζήτημα που σχετίζεται με τον Θεό.

Τι είναι το πρόβλημα του Θεού;;; Είναι, καταρχήν, ένα πρόβλημα ανθρώπινο, που αφορά στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, και στο οποίο ο καθένας δίνει λύση με την ζωή του ολόκληρη και η λύση που του δίνει αντανακλά στη στάση που επέλεξε απέναντι στους άλλους ανθρώπους και τον εαυτό του.

Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι πιστεύουν ή δεν πιστεύουν και κατά πόσο θέλησαν να δοκιμάσουν τη σχέση τους με τη θρησκεία. Ωστόσο, οι μεγάλες χριστιανικές γιορτές σηματοδοτούν κάτι. Αυτό το κάτι δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θεμελιώνει και την πίστη.  Επίσης, δεν συνιστά σοβαρή θέση μια δήλωση του τύπου «δεν πιστεύω» ή « είμαι άθεος».  Τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες ζήσαμε και ξαναζήσαμε μια ζωή δεμένη απόλυτα με τη θρησκεία. Ακόμη κι όταν αναζητούσαμε αποδεικτικές διαδικασίες, στο τέλος κάναμε τον σταυρό μας ή ψιθυρίζαμε το «βόηθα Παναγιά»!!

Βέβαια, σήμερα, υποτίθεται ότι έχουμε τη γνώση και μπορούμε να διαχειριστούμε τέτοιου είδους ζητήματα. Μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να νιώθει τη μυθολογία του θέματος, αλλά κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι εσωτερικά παραμένει ασυντρόφευτος!!! Κι αυτή η εσωτερική ερήμωση είναι αποτέλεσμα της απώλειας κάποιου στοιχείου που μας ένωνε με το σύμπαν, όχι ασφαλώς ως εικόνα αλλά ως αίσθηση. Δηλαδή, χάσαμε το κλειδί εκείνο που μας έδινε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε, έστω και συνθηματικά, μαζί του.   

Είναι δεδομένο ότι υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ μας, είμαστε σε πλήρη αδυναμία να συνδιαλλαγούμε. Και γι’ αυτό υποφέρουμε. Και το κύμα βίας που έχει εξαπολυθεί, όχι μονάχα στην δική μας κοινωνία αλλά σε διαστάσεις οικουμενικές, σα να δείχνει αυτό που έχει πει ο Ντοστογιέφσκι: «Αν Θεός δεν υπάρχει, όλα επιτρέπονται»!!!!