ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ύστερα από τις ολιγοήμερες διακοπές η ανώμαλη προσγείωση στην αδυσώπητη πολιτική πραγματικότητα. Μόνο θλίψη σε κυριεύει από τα όσα βλέπεις να εξελίσσονται καθημερινά.

Πριν από λίγες μέρες παρακολουθούσα από το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής των Ελλήνων τη συζήτηση για τρέχοντα θέματα. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσω την κατεύθυνση προς την οποία κινείται η χώρα. Πολύ γρήγορα ωστόσο το ειλικρινές ενδιαφέρον για τα όσα κυοφορούνται μετατράπηκε σε τραυματική εμπειρία.

Τον λόγο έλαβε, κάποια στιγμή, ο Υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης, προκειμένου να δώσει απαντήσεις στις ενστάσεις που διατύπωναν βουλευτές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης για το κυβερνητικό έργο.

Θυμίζω ότι παραδοσιακά τη θέση του Υπουργού Εσωτερικών κατέχει πρόσωπο κοντά στον Πρωθυπουργό, το οποίο και δίνει τον τόνο της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής.

Μία σύντομη παρένθεση στο σημείο αυτό. Τη μεθεπομένη της εκλογικής νίκης του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς βρέθηκα με φιλική συντροφιά και σχολιάζαμε τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Μόλις είχε ανακοινωθεί η σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου και ο καθένας κάτι είχε να πει για τα πρόσωπα που καταλάμβαναν υπουργικούς θώκους. Μόνο για ένα πρόσωπο οι υποστηρικτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς συνέπιπταν στις απόψεις τους. Κι αυτό ήταν ο Νίκος Βούτσης. Προερχόταν, έτσι ισχυρίζονταν, από την Ανανεωτική Αριστερά. Αποτελούσε από τα μετριοπαθέστερα στελέχη. Δεν δίστασαν να τον αποκαλέσουν «Νέστορα» του νέου κυβερνητικού σχήματος. Η γνώμη μου για το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν εντελώς διαφορετική. Όπως εξήγησα, το θεωρούσα επικίνδυνα δογματικό, εισπράττοντας την αποδοκιμασία των συνομιλητών μου.

Ας ξαναγυρίσουμε στην περιγραφή της Συνεδρίασης της Βουλής. Από τα υπουργικά έδρανα, λοιπόν, ο Νίκος Βούτσης εκθείαζε τα μεγάλα επιτεύγματα της Κυβέρνησης και καυτηρίαζε όλους τους βουλευτές της Αντιπολίτευσης που δεν εκτιμούσαν τη σημασία τους. Συμπαραστάτες στην προσπάθεια αποδόμησης του κυβερνητικού έργου, διατεινόταν, είχαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που δημιουργούσαν κλίμα αβεβαιότητας στο κοινό. Η δυσάρεστη όμως αυτή εικόνα υποστήριξε πως θα έληγε σύντομα. Ο τρόπος αντιμετώπισης των διαφωνούντων, που πρότεινε, ήταν αποκρουστικός: «Το μακρύ σας χέρι στην επικοινωνία και την κατασυκοφάντηση του λαού, των κινημάτων και των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς, θα κοπεί από την ρίζα του…».

Έμεινα εμβρόντητος από τα όσα ανατριχιαστικά άκουσα. Δεν ήθελα να τα πιστέψω. Χρειάστηκε να επικοινωνήσω με ορισμένους γνωστούς μου για να επιβεβαιώσω ότι όντως ειπώθηκαν.

Η συγκεκριμένη αναφορά του Νίκου Βούρτση, κατά περίεργο τρόπο, προκάλεσε ενθουσιασμό στις τάξεις των βουλευτών της Συγκυβέρνησης. Τα χειροκροτήματά τους ήταν παρατεταμένα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλες οι τάσεις είχαν συσπειρωθεί και ένιωθαν μεγάλη υπερηφάνεια.

Το πρόβλημα, ως προς τη στάση που επέδειξαν, δεν προσπερνιέται όμως τόσο εύκολα.

Είχαν αντιληφθεί, άραγε, το ατόπημα του ομιλούντα υπουργού; Δεν αναρωτήθηκαν, πότε για τελευταία φορά ακούστηκαν παρόμοιες δηλώσεις; Τόσο πολύ τους είχε τυφλώσει το μίσος για τους πολιτικούς αντιπάλους τους ώστε, προκειμένου να εξουδετερωθούν αυτοί, δικαιολογούσαν τη χρήση εναντίον τους κάθε είδους μέσων;

Αντιδράσεις για τα όσα ελέχθησαν, από την πλευρά της Κυβέρνησης, φυσικά και δεν υπήρξαν. Η ευθιξία, το γνωρίζουμε πλέον, σπανίζει στις τάξεις της.

Τα λόγια του Νίκου Βούτση, μαχαίρι κοφτερό στο σώμα του δημοκρατικού πολιτεύματός μας, δεν έλεγαν να φύγουν για ώρες από το μυαλό μου.

Η απορία μου, από την απειλή που είχε εκτοξευθεί, ήταν εύλογη.

Αφού ένα υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος, που έχει θητεύσει για χρόνια στην Ανανεωτική Αριστερά και αποκαλείται μάλιστα «Νέστορας» της Κυβερνητικής Παράταξης, εκφραζόταν με τέτοιο ωμό τρόπο, φανταστείτε τις αντιλήψεις των υπολοίπων.

Με μαχαίρια και ακρωτηριασμούς ανθρώπινων μελών το μέλλον για τη χώρα μας δεν προδιαγράφεται ευνοϊκό αλλά πολύ ζοφερό.

Είπαμε όμως: «Πρώτη φορά Αριστερά»!