ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1936;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η μετεκλογική σύμπλευση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έφερε νέα δεδομένα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το μέτωπο, που δημιουργήθηκε, είναι εκρηκτικό. Σε αυτό, κάποιες φορές, συμφύρονται ιδανικά, η σταλινική και η μεταξική ιδεολογία. Δύο, το ίδιο αποκρουστικές, αντιλήψεις. Από χείλη, υποτίθεται αρμοδίων, εκστομίζονται το τελευταίο χρονικό οι πλέον αντιδραστικές θέσεις. Παρακολουθώντας τις, διαπιστώνουμε αμήχανα, πως συνιστούν άτακτη οπισθοδρόμηση σε εποχές προβληματικές για τη χώρα μας.

Και καλά. Για τους ΑΝ.ΕΛ. δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για το πώς θα πορεύονταν. Είχαν δώσει ικανά δείγματα γραφής στο παρελθόν. Τα όσα δήλωναν κατά καιρούς, τόσο ο Πρόεδρός τους όσο και επιφανή στελέχη τους, προκαλούσαν ανατριχίλα στους πολίτες. Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ωστόσο, το ερώτημα είναι αμείλικτο. Και σε αυτό δεν έχει δώσει ώς τώρα καμία πειστική απάντηση. Λες και κατάπιε τη γλώσσα του.  Αυτή ήταν η πολλά υποσχόμενη, νέα ματιά του, για τα πράγματα της χώρας; 

Τελευταίο επεισόδιο, μιας επικίνδυνης πορείας, τα όσα τραγελαφικά διαδραματίστηκαν με την ευκαιρία του Εορτασμού της 25ης Μαρτίου. Τον τόνο, στην όλη υπόθεση, έδωσαν οι ΑΝ.ΕΛ. Ακολούθησε, σαν υπάκουος μαθητής, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η πρακτική, που τέθηκε σε εφαρμογή, δεν διέφερε σε τίποτα από την αντίστοιχη των Αυταρχικών Καθεστώτων της 4ης Αυγούστου 1936 και της 21ης Απριλίου 1967.

Όποιος έχει την υπομονή να ανατρέξει στον Τύπο και των δύο αυτών χρονικών περιόδων θα διαπιστώσει εκπληκτικές ομοιότητες με τη σημερινή. Ακόμα και η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε από τους επισήμους για την τεκμηρίωση των λεγομένων τους είναι παραπλήσια.

Εγείρεται, στο σημείο αυτό, ένα σοβαρό ερώτημα. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν ανέκαθεν αρνητικός στο ζήτημα των Εορτασμών και των Στρατιωτικών Παρελάσεων. Η αλλαγή πλεύσης του, και πλήρης παράδοσή του στις διαθέσεις των ΑΝ.ΕΛ. φαίνεται πρωτοφανής. Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί; Όλα, όμως, έχουν την εξήγησή τους. Ήταν, ισχυρίζονται ορισμένοι και μάλλον έχουν δίκιο, η απάντηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην «αλαλία» των ΑΝ.ΕΛ. ως προς το ζήτημα των λαθρομεταναστών και της δήθεν κατάργησης της Αμυγδαλέζας. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, τότε έχουμε να κάνουμε με μία συμπαιγνία των Κομμάτων της Συγκυβέρνησης, πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού.

Αλλά και την ίδια την ημέρα της Επίσημης Επετείου, εξελίχθηκαν κωμικοτραγικές σκηνές στην Πλατεία του Συντάγματος, χώρο διέλευσης της στρατιωτικής παρέλασης. Η εξέδρα των επισήμων σχεδιάστηκε, για λόγους συμβολισμού, να βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος. Κι αυτό, για να καταδειχτεί δήθεν πως δεν χώριζε μεγάλο ύψος όσους βρίσκονταν πάνω της, από τον υπόλοιπο κόσμο που παρακολουθούσε. Κατά τη διάρκεια της παρέλασης, εκτός από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, όλοι οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι παρακολουθούσαν εντελώς ανέκφραστοι τα διαδραματιζόμενα. Σαν να εκτελούσαν αγγαρεία, την οποία ήθελαν να αποφύγουν το ταχύτερο δυνατόν. Κραυγαλέα περίπτωση απάθειας, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που λες και βρισκόταν σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Κανένας σεβασμός στην ιερότητα της στιγμής. Σε αντίθεση με την Καισαριανή όπου, δικαιολογημένα, έδειξε συγκινημένος από την παρουσία του εκεί. Τότε όμως απευθυνόταν σε ένα άλλο ακροατήριο, το οποίο ήθελε να κολακέψει, με την εικόνα που απέπνεε η παρουσία του στον Χώρο Θυσίας.

Αλγεινή εντύπωση δημιούργησαν κάποιοι επαγγελματίες ιδεολόγοι, που πρωτοστατούσαν τις προηγούμενες χρονιές στη διάλυση της παρέλασης. Με την προκλητική συμπεριφορά τους, είχαν οδηγήσει τις τότε Κυβερνήσεις στη δημιουργία κιγκλιδωμάτων, προκειμένου να διεξαχθεί με ομαλό τρόπο η παρέλαση. Αυτή τη φορά πάντως, τα παραπάνω άτομα, ήρεμα και συνεσταλμένα, φρόντισαν να καταλάβουν από νωρίς θέσεις στην εξέδρα των επισήμων ώστε ο τηλεοπτικός φακός να καταγράψει την παρουσία τους. Δύο, εκ διαμέτρου αντίθετες συμπεριφορές, μέσα σε λίγα μόλις χρόνια.

Κι αφού τέλειωσε η παρέλαση τότε ξεκίνησαν τα απίθανα. Σε ένα σημείο της Πλατείας Συντάγματος, ο χορός και το τραγούδι είχαν την τιμητική τους, επαναφέροντας στη μνήμη μας σκηνές από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

Ευτυχώς, η δυνατή βροχή που μεσολάβησε, απέτρεψε να δούμε σκηνές απείρου κάλλους: μέλη της Κυβέρνησης, να σέρνουν έμπλεα χαράς τον χορό και να τα ακολουθεί, επιδοκιμάζοντας τις χορευτικές φιγούρες τους, το παρευρισκόμενο πλήθος. Θυμίζοντας, τους πρωτεργάτες της Απριλιανής Δικτατορίας, που, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, δεν άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Απώτερος σκοπός τους ήταν να δείξουν στους συνεορτάζοντες, κυρίως όμως στο τηλεοπτικό κοινό που παρακολουθούσε, ότι αποτελούσαν σάρκα εκ της σαρκός τους. Με τέτοιες γελοιότητες πέρασαν επτά χρόνια αλλά φαίνεται πως δεν βάλαμε ακόμη μυαλό...

Σε εκείνους, που διατύπωσαν τις επιφυλάξεις τους στα όσα εξελίχθηκαν εκείνη την ημέρα, η κυβερνητική αντίδραση υπήρξε άμεση. Αποστομωτική απάντηση, άλλο που δεν ήθελε για να κάνει γνωστή την παρουσία της, έδωσε όμως και η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου. Με ύφος, που θα το ζήλευαν οι τηλεοπτικοί εισαγγελείς, παρέπεμψε τους διαφωνούντες στους στίχους γνωστού τραγουδιού, στο οποίο μπαίνουν στη θέση τους από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη όλοι οι δήθεν προδότες του Έθνους!

Τι άλλο έχουν να δουν τα μάτια μας το επόμενο χρονικό διάστημα παραμένει άγνωστο. Ας μην έχουμε όμως παράπονα. Το πολλά διαφημιζόμενο σήριαλ «Για πρώτη φορά Αριστερά» μόλις ξεκίνησε. Δεν γνωρίζουμε πόσο θα διαρκέσει. Κατά τη διάρκεια προβολής του, προβλέπονται καθημερινές μεγάλες ανατροπές στην υπόθεση. Έτσι, θα διατηρηθεί αμείωτο, το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού, αδηφάγου κοινού.

Και μη χειρότερα!